Oo, potrzebny był ten temat. Sam myślałem aby założyć taki topic. Ja właśnie skończyłem Topekę w IV tomie i zabieram się za najlepsze. Za Susan, wiedźmę, Łowców Trumny, Cuthberta i Alaina. Czytam sagę po raz drugi i jestem tego w 100% pewny, że nie po raz ostatni. Ponad rok po pierwszym czytaniu mocno zatęskniłem za światem pośrednim. Saga jest niesamowita.

Zgadzam się, że MW jako calość ciężko opisać czy podsumować. Bo jest to świetna historia, ale poszczególne tomy są dosyć nie równe. Kilka jest świetnych, pierwszy wprowadzający co najmniej dwa inne jak dla mnie chaotyczne i sporo fragmentów jest przegadanych. Jak dla mnie Mordred nic nie wniósł do opowieści, a zabrał co najmniej 1,5 tomu. Również pomysł ze Stephen Kingiem mocno dyskusyjny. Ogólnie te rzeczy na minus. Na plus: postacie bardzo wyraziste i można się z nimi przez tyle stron mocno zżyć, Blaine Mono, stare dzieje Rolanda z IV części, fajna obrona wioski i przygotowania do niej w V; wreszcie mocne zakończenie. Całość to na pewno wielka rzecz i materiał do przeniesienia na ekran (choć to będzie wymagało wiele umiejętności i dobrych pomysłów twórców).

MW czytam drugi raz. Obecnie Powołanie Trójki. Jako całość moja ulubiona książka. Jaka radość że w końcu będzie sfilmowana... Niektóre rozwiązania które wprowadził Stephen wydają się przekombinowane ale spoglądając na całość "z lotu ptaka" jest o wiele lepiej 
Jezu, jak ten King to ogarnął? Zwłaszcza że pisał to przez tyle czasu. Nie dziwie się że nie wszystkie tomy są "równe"
Najbardziej lubię Czarnoksiężnika i Kryształ. 

Ostatni tom sagi wspominam jako najmroczniejszy. Podoba mi się kwestia z Mordredem jaki i z Karmazynowym Królem. Szczególnie Mordred to mistrzostwo a jego prosty koniec tylko potwierdza, że nie znasz dnia i godziny choćbyś nie wiem kim był. Samo zakończenie wędrówki Rolanda jest bezlitosne a końcówka z Susannah na lodowisku bodajże piękna. Był jeden moment gdy odłożyłem książkę i postanowiłem jej nie czytać (Eddie) ale oczywiście nie wytrzymałem zbyt długo w tym postanowieniu. Ogólnie z biegiem czasu coraz milej wspominam VII tom.
Zgadzam się, że "wepchanie" się autora bezpośrednio w wydzarzenia MW jest oznaką pychy (albo braku lepszych pomysłów) ale zrobił to bardzo dobrze.

Właśnie ukończyłem cały cykl "Mrocznej wieży" i mogę powiedzieć jedno, że jest to jeden z najlepszych cyklów, które łączą (techno) fantasy, horror.Ciekawy główny bohater czyli Roland, który jest ostatnim z rewolwerowców i szuka tytułowej Mrocznej wieży.Z ciekawością śledzi się jego losy.Eddie Dean alias Eddie z Nowego Jorku jest postacią pozytywną chociaż przeszłość oraz powiązania z gangiem świadczą o czymś innym, ale dzięki losowi i przyłączenia się do wyprawy następuje zmiana nastawienia do wszystkich, z którymi podróżuje.Susannah, która przez wypadek zostaje pozbawiona nóg tworzy  się u niej druga osobowość Odetty, a póżniej dzięki przejściu zostaje stworzona Detta, która ma cechy obu poprzednich osobowości.Jest osobą, której losy śledzi się z przyjemnością.Jake chłopak, który przez los został wybrany przyłącza się do pozostałych osób by odnaleść Mroczną wieżę.Jego przemiana pod wpływem wydarzeń oraz przygód jest doskonale oddana, ponieważ szybko dorośleje, a co za tym idzie staje się poważny.I oczywiście Ej ze świata pośredniego, towarzysz Jake jest świetnie przedstawiony i budzi zainteresowanie.Bardzo mi się ta postać podobała, ponieważ jakby wiedział co ma się stać i jaki jest jego przeznaczenie chociaż może nie od razu oraz jest bardzo inteligentny.Na każdym kroku spotykają ludzi i stworzenia podlegające Karmazynowemu Królowi, które próbują przeszkodzić w dotarciu do Mrocznej wieży Rolandowi i jego towarzyszom.W ostatnim tomie mamy jednak do czynienia z Mordredem, który postanawia zabić Rolanda i nie dopuścić żeby dotarł do końca swej wędrówki, ale póżniej również z nienawiści do niego.
Przedstawione krainy w książce są interesująco przedstawione, ponieważ ludzie mieszkający w nich posiadają swoje zwyczaje, relacje między nimi są dobrze oddane oraz przedstawienie danej krainy jest bardzo dobre.Zamieszkujące postacie w tych krainach są interesująco przedstawione i posiadają w sobie coś prawdziwego co pozwala z zainteresowaniem śledzić każdy ich krok, ale mamy również w tych krainach zło, które przybiera różne kształty i próbuje podporządkować je do własnych celów.Zakończenie cyklu jest moim zdaniem dobre i autorowi udało się spiąć wszystkie wątki w całość.
Tak jak napisałem na początku jest to jeden z najlepszych cyklów, które przeczytałem z przyjemnością i z zainteresowaniem śledziłem losy Rolanda i jego towarzyszy.

Spodobało mi się to, że każda powieść z serii jest trochę inna ( No może ostatnie tomy są podobnie zakręcone). Chodzi mi o to, Ostatnie tomy są wg mnie zbyt potwistowane, ale i tak cieszyłem się jak dziecko kiedy wychwytywałem kolejne nawiązania. (Niektóre były oczywiste) Przepraszam że tak chaotycznie ale pisałem to na szybko, co mi przyszło do głowy.

A ja tam lubię całą sagę. Zgadzam się, że poszczególne tomy są nierówne, ale dla mnie okres gdy w Polsce zrównaliśmy się wreszcie z Ameryką i na bieżąco (choć ze sporym opóźnieniem) czekaliśmy na kolejne tomy to najlepszy okres w moim fanowskim życiorysie. Czytając to w tamtym okresie miało się ogromne oczekiwania, forum wrzało od spekulacji, nieliczni szczęśliwcy czytali w oryginale, a my snuliśmy niestworzone przypuszczenia. Mimo tak ogromnych oczekiwań, nie zawiodłem się. Może kilka wątków faktycznie poprowadziłbym inaczej, ale ogólnie kupuję całą tę historię. A motyw wprowadzenia autora do sagi na początku mnie trochę zaskoczył, nie do końca to kupowałem, ale ostatecznie łyknąłem i jestem z tego elementu niesamowicie zachwycony!

Bardzo chciałbym jeszcze raz przeczytać całość od deski do deski, ale zwykle wymiękam zanim dojdę do końca. Pierwszy tom czytałem już chyba z 10 razy, 2 i 3 tom ze trzy razy, a tomy 4-6 po dwa. Zamknięcie czytałem dotąd tylko raz i coś czuje, że skończy się na tym, że przeczytam sobie tylko MW7.

Póki co czytałem całą sagę tylko raz- ze 3-4 lata temu. Aktualnie kończę Czarny Dom i przez nawiązania aż nabrałem ochoty na powtórną przygodę z Rolandem. Cały wieczór spędziłem na przeglądaniu forum pod kątem Wieży, przeczytałem też wszystkie recenzje Wieży na sk.pl i, kurczę... muszę za niedługo się za to zabrać

Ciekawe jak teraz odbiorę tą książkę 

Jako że istnieje wątek traktujący o "Mrocznej Wieży" jako całości, to i tu napiszę parę słów od siebie.
Jak większość zapewne wie od niedawna zacząłem udzielać się na forum Stephena, a MW jest moją pierwszą przygodą związaną z prozą Kinga. Także nie mam możliwości odniesienia się do innych utworów tego autora, ewentualnie mogę porównać ten cykl do dokonań innych pisarzy, których do tej pory czytałem. Ale nie będę tego robił bo i po co.
"Mroczna Wieża" jest naprawdę udaną  i porywającą powieścią. W moich oczach mogła by być nawet arcydziełem, gdyby nie absurdalne posunięcie autora związane z umiejscowieniem swojej osoby w treści tego utworu. Ale o tym później.
Świat Pośredni - to chyba najjaśniejszy punkt MW. Wszystko co jest z nim związane po prostu zachwyca. Ojczyzna Rolanda otacza czytelnika niesamowitą aurą, w której możemy znaleźć odrobinę średniowiecznej rycerskości, gdzie kodeks i honor to nie puste słowa, a szacunek i wyniosłość zawarta w dialogach przywodzi na myśl kulturę kraju kwitnącej wiśni. To chyba dlatego "Czarnoksiężnik i kryształ" zrobił najlepsze wrażenie podczas czytania, gdyż prawie w całości poświęcony jest Światowi Pośredniemu. Prawdę powiedziawszy historia Mrocznej Wieży mogła by być umiejscowiona tylko i wyłącznie w tym wspaniałym świecie, ale gdyby nie inne rzeczywistości, a co za tym idzie nasza teraźniejszość, autor nie miałby możliwości odwołania się w tym cyklu do innych swoich powieści ani swojej osoby. A wydaje mi się, że to jeden z głównych celów przyświecający Kingowi przy pisaniu tej sagi.
Zapewne dzięki temu zabiegowi fabuła MW stała się bardziej zagmatwana i obszerniejsza, ale spotkanie się ka-tet ze Stefanem zniweczyło po części moją fascynację Rolandem.
Praktycznie do ostatniej strony "Wilków z Calla" byłem zachwycony tym cyklem. Każdy z tomów miał jakieś drobne potknięcia, które denerwowały podczas lektury, ale były to drobnostki. Jak wspomniałem powyżej, w "Pieśni Susannah" nastąpił ten przełom. Gdyby autor nie wrócił do tego tematu w końcowym tomie, może bym to jakoś puścił w niepamięć. Niestety czytając "Mroczną Wieżę" miałem momentami uczucie, jakbym czytał autobiografię pisarza albo prospekt reklamujący inne jego powieści. Pada tam tyle tytułów książek Kinga, że aż rzygać się chce. Zapewne wzięło się to z przewrażliwienia, ale nie mogłem się pozbyć sprzed oczu widoku Rolanda oddającego cześć Kingowi. A już kiedy pod Mroczną Wieżą Roland wykrzyczał - "Przybywam w imię Stephena Kinga z Maine!" - ręce mi opadły. Rany julek, pomyślałem sobie nawet - ale z niego bufon! No i na deser tłumaczenia się z tego wszystkiego w - Od autora, masakra.
 Także mam podobne zdanie jak niektórzy koledzy powyżej. Mogło to być arcydzieło, ale zbyt wysokie mniemanie o sobie, a także komercja i pazerność autora trochę to zniweczyła.
Gdyby była ocenzurowana wersja "The Dark Tower" , bez Kinga w Kingu, to bez zastanawiania kupił bym sobie jeszcze jeden egzemplarz. To tyle ode mnie!

kujot666 gratuluję ukończenia lektury, czytałem wszystkie twoje posty... co mnie dziwiło najbardziej to to że pędziłeś przez te książki jak burza... Chyba jakiś rekord pobiłeś


Podpisuję się pod tym zdaniem Wątek Kinga w MW jest jednym z moich ulubionych. I też wolę jak się akcja dzieje w świecie rzeczywistym. Dlatego tak bardzo lubię "Powołanie Trójki".


To może by ankietę na ten temat zrobić na nowym forum... ciekawy jestem jak się rozłożą głosy. Taka mała sugestia