W pokoju Stefana panuje prawdziwe szaleństwo na punkcie "Dallas 63", a u mnie na tapecie kolejny klasyk - "Firestarter".
Dlaczego akurat ten tytuł? Wystarczy przeczytać posty lordademona w tym wątku i wszystko będzie jasne. Skoro z takim entuzjazmem wybrał "Podpalaczkę" jako swój numer jeden Kinga, to musiało w tym coś być. Co prawda w moim osobistym rankingu nie osiągnęła ona aż takiego statusu, ale to naprawdę kawał solidnej lektury!
To jak na razie jedyna książka Stefana, w której po idealnie wymierzonym prawym sierpie byłem liczony już w pierwszym rozdziale.  Porównania do prozy Deana są w takiej sytuacji jak najbardziej na miejscu! Rzucenie czytelnika w sam środek wydarzeń, pełnych tajemnicy i ciągłego zagrożenia, to typowy gulasz made in Koontz. Nawet sam Sklepik i pracujący dla niego John Rainbird przywodzą na myśl składowe prozy Deana (tajna organizacja rządowa i genialny czarny charakter ).
Ten niesamowity rollercoaster emocji wytraca swą prędkość dopiero po stu pięćdziesięciu stronach. Kiedy główni bohaterowie pojawiają się nad jeziorem Tashmore, dochodzi wreszcie do głosu znane nam wszystkim kingowe gawędziarstwo. Zastopowanie akcji po tak energetycznym początku trochę mnie zaskoczyło, jednakże to nic innego jak cisza przed burzą. Dalsze losy Charlie i Andrew to diabelski majstersztyk!
Lepiej bym tego nie ujął, relacje ojciec-córka to prawdziwa wirtuozeria!
Jak dla mnie to powieść bez wad, ciekawa fabuła, dużo akcji, świetne postacie i dobre zakończenie.
Co prawda to nie mój numer jeden, ale ścisła czołówka dokonań Kinga, gorąco polecam!  
 

"Podpalaczka" jest nawet niezła, chociaż nie zaliczam tej powieści do najlepszych Kinga. Podobało mi się otwarte zakończenie, które niezbyt często występuje u Kinga (w "Cmętarzu zwieżąt" też było i również mi się spodobało). Świetna postać Johna Rainbirda - inteligentny, przebiegły, skrupulatny i cierpliwy sk*****l. Ulubiona scena to użycie mocy przez Charlie na farmie.

Ekhm, ja się nie nudziłem, ale miałem wtedy ze 16 czy 17 lat i chyba nieco inne wymagania czytelnicze

Akcja od samego początku, co nie zawsze jest plusem (patrz Komórka). Niektóre elementy nazbyt nieprawdopodobne (akurat wtedy udało się przejąć listy do gazet). Jak dla mnie to trochę lepsza wersja CARRIE.

I jeszcze jeden mały minus Książka z gatunku dobre, ale nie dopracowane.

Sięgnąłem po nią po latach. Wtedy oceniłem ją niżej. Teraz po prostu byłem bardzo zadowolony, wręcz zachwycony. Owszem, kwestia komputerowa to pojechana po bandzie wizja ignoranta, ale stosunki międzyludzkie, zwłaszcza na linii ojciec-córka świetnie opisane. Może te aspekty mogłem pojąć dopiero, gdy sam stałem się rodzicem? Po prostu teraz ta książka była dla mnie rewelacyjna, owszem, jest sporo kwestii odwalonych po prostu, ale właśnie te relacje rodzinne mnie urzekły. Te proste myśli, nieraz lawina, ten wolny ciąg, który potrafi połączyć węże z polem golfowym czy psy z warsztatem samochodowym, są intrygujące, i jakże życiowe. Cieszę się, że sięgnąłem po tę książkę ponownie. Czasem powroty przynoszą dużo radości.

Ja Podpalaczkę przeczytałem dosyć dawno temu, bo w czasach gdy jeszcze chodziłem do gimnazjum. Pamiętam ją dokładnie bo była to moja druga książka Kinga, zaraz po Miasteczku Salem. Chodź nie zrobiła takiego dużego wrażenia jak Miasteczko, to była całkiem przyjemna. Miło sobie ją wspominam, zwłaszcza dla takiego młodego wtedy człowieka jak ja ;-)

Zacząłem czytać, ale gdzieś niezbyt mnie wciągnęła. Wydarzenia dziejące się w przeszłości trochę nudnawe, natomiast ucieczka i chowanie się głównego bohatera trochę przypominają "Uciekiniera". Ale czytam dalej, nie będę oceniał po pierwszych 100 stronach.

Edit: W tamtym tygodniu skończyłem całość. Niestety książka ta nie zachwyciła mnie. Najciekawiej chyba było w domu nad jeziorem. Podczas akcji w laboratorium - znowu nudnawo, a końcówka to powtórka z "Carrie" tylko w gorszym wydaniu. Takie mocne 5/10.