"Człowiek w czerni uciekał przez pustynię, a rewolwerowiec podążał w ślad za nim".... I kto by pomyślał, że będzie mi drżeć mocniej serce za każdym razem gdy otwieram ten tom i czytam te słowa. Książka taka sobie, momentami tak infantylna, że musiałem się przemóc żeby przeczytać dalej. Samo zakończenie, też tragiczne jak dla mnie, ale... to początek sagi.
Fajnie zaczynający się początek opisu świata który "poszedł do przodu", potem jest skopany gadającym krukiem i wyskakującym jak królik z kapelusza chłopcem. Kpina jakaś a nie wielka saga. Jednak kiedy już przeczytałem drugi tom, łaskawszym okiem patrzę do dziś na początek.
Sama powieść jako powieść jest bardzo słaba, ale jako część 7 tomowego molocha, ujdzie w tłumie innych części.
Ważne żeby się nie zrazić do całego cyklu po tym falstarcie jakim jest pierwszy tom.
Dodatkowo jak dla mnie przepisanie go na nowo było porażką, która nic nie pomogła. Mimo, że King poszedł warsztatowo i w pomysłach o wieki do przodu od czasu napisania I tomu, to widać, że nawet on już nie potrafił nijak uratować poprawkami tej książki, bo jest po prostu słaba.

Bardzo dobra książka z klimatem postapokalitycznym z ciekawym bohaterem, który podąża za człowiekiem w czerni.Czytało mi się ją świetnie, ponieważ świat wykreowany przez pisarza został interesująco przedstawiony, a pościg Rolanda za człowiekiem w czerni oraz jego przygody podczas pościgu potrafią naprawdę zainteresować.Sama postać Rolanda jest wzorowana na postaciach rewolwerowców, którzy walczą ze złem jeśli muszą albo ktoś stanie na ich drodze.Zakończenie powieści jest zaskakujące i wyjaśniające pewne wątki.Książka posiada szybką akcję, ciekawe i interesujące postacie oraz świetnie napisaną fabułę .

Poważnie podobał się Wam Roland? Przecież on jest jak paskudna gąsienica jak się patrzy na całą sagę, która w późniejszych tomach wyrosła na motyla. Jak to porównać z IV tomem, albo z III??
To ja chyba jakiś inny jestem, bo mnie nijak nie ujęło i nie rozumiem zachwytu tylko nad tym, że goni przez pustynie kogoś, kogo ściga całe życie.

Akurat z III tomem od biedy "Rolanda" porównywać można, ze względu na postapokaliptyczną atmosferę. Żeby nie było niejasności: też uważam III i IV tom za najlepsze z całej MW.

Początek przygody z Rolandem i jego ka jest takim jakby wprowadzeniem w ten świat mrocznej wieży. Czytając to już drugi raz jest od razu super, bo czuję się klimat. Ja oceniam ten tom przez pryzmat pierwszego razu. No, więc łapiąc za tą część ciężko było mi ?wejść? w ten świat. Próbowałem się doszukać czasu i miejsca akcji, nie bardzo rozumując, co się dzieje. Za bardzo myślałem, a za mało czułem. I pewnie to wszystko sprawiło, że pierwsza część mrocznej jest dla mnie?tylko? dobra

Bez przesady "Roland" to dobry wstęp do zajebistej sagi  w której skład również wchodzi. Ja zawsze będę się z nią liczył i czuł będę sentyment bardzo bardzo długo,bowiem to jest pierwsza książka Kinga jaką kupiłem i postawiłem na półce i to było już prawie dokładnie rok temu

No właśnie mimo wszystko książka ta coś w sobie ma, ale mimo to pozostałe tomy są o wiele lepsze-to moje skromne zdanie.To jedna z nielicznych pozycji, które przeczytałem aż 3 razy aby przypomnieć sobie powiązania do całej sagi.Mimo to jakoś nie mogłem za każdym razem się do niej przekonać.Podobnie jak Mando myślałem, że to będzie jakaś bajkowa baśń fantasy, ale na szczęście bardzo się zdziwiłem

Ja natomiast wziąłem się w zeszłym tygodniu za "Wieżę..." od nowa. Jestem obecnie w połowie "Powołania Trójki", ale co do "Rolanda" to byłem szczerze zaskoczony, jaka ta historia jest dobra, to raz. A po drugie, zastanawiam się, czy wcześniej czytałem pierwotną wersję książki czy tą nowszą, bo nie jestem jakoś w stanie sobie teraz przypomnieć, czy historia Jake'a (ta związana z wepchnięciem go pod samochód) była już w "Rolandzie" czy dopiero w którymś z późniejszych tomów. Szczerze mówiąc, rękę bym sobie dał obciąć, że tego, jak się Jake znalazł w Świecie Pośrednim nie było w pierszym woluminie...

Czyta się znakomicie. Nie jestem zwolennikiem czytania ponownie tych samych książek, ale żal mi wiadomą część ciała ściskał, kiedy widziałem, jak sobie prowadzicie dyskusje na temat "Wieży...", a ja głosu nie mogłem zabrać, bo już mało co ze szczegółów pamiętałem. Tak, czy owak, bawie się świetnie... i kto wie, może czytana jednym ciągiem (bowiem wcześniej, w związku z cyklem wydawniczym, czy dostępnością czytałem w różnych odstępach czasu) spodoba mi się jeszcze bardziej niż za pierwszym razem?...

Ja za pierwszym razem czytałem jednym ciągiem i miałem problem po całości ogarnąć się z lekturą "jakiejś" innej książki poza światem pośrednim. Na niecałe dwa miesiące mocno zżyłem się z bohaterami. Teraz czytam po raz drugi ale już przeplatam tomy innymi książkami.

To tak na serio post, czy trollujesz? Bo szczerze mówiąc, nie mogę tego rozgryźć.