Pewnie mógłby O.o
Specjalnie za Poem nie rozglądałem się na tym forum, ale jeżeli temat jemu poświęcony istnieje to poproszę o przeniesienie

Niedawno skończyłem czytać "Lśnienie" - kolejna świetna pozycja Kinga  Specjalnie unikałem filmu, bo wiedziałem że prędzej czy później wezmę się za czytanie książki. Mimo, że koniec łatwo było przewidzieć już na początku książki to i tak czytało się bardzo przyjemnie. Pobyt głównych bohaterów w Panoramie był świetny 

Pierwsza książka autorstwa Kinga, którą przeczytałem Mam do niej duży sentyment i na pewno jest to jedna z moich ulubionych powieści. W moim prywatnym rankingu twórczości Stefana znajduje sę w pierwszej dziesiątce.

Sam pomysł zasługuje na duży poklask. Ogromny hotel "Panorama", skrywający mnóstwo mrocznych tajemnic i sekretów - budynek z przeszłością. Główny bohater Jack Torrance, to alkoholik mający problemy z agresją, który zaczyna nową pracę jako hotelowy stróż. Sprowadza do "Panoramy" synka z paranormalnymi zdolnościami (tzw jasnością) i żonę. Wraz z nadejściem zimy i potężnych śnieżyć rodzinka zostaje odseparowana od "reszty świata". Jack, pod wpływem hotelu stopniowo popada w coraz większe szaleństwo, ukazując swoje mordercze skłonności.

Czy trzeba czegoś więcej? Poczucie izolacji, nawiedzony hotel, zdolności Danny'ego...

Klasyk i książka, do której wracam bardzo często Zawsze powoduje u mnie ciarki na plecach, a szczególne motyw z pokojem 217 i rozszyfrowaniem hasła REDRUM.

10/10

Minęło już parę tygodni od mojego zapoznania się z książką, a ja nadal nie jestem do końca pewna, jak ocenić tę lekturę. Owszem, dostarczyła mi pewnego rodzaju chorej przyjemności obcowania z nią, ale i niestety jednocześnie trochę rozczarowała.

Na początek o pozytywnych aspektach.  Pracuję (a raczej pracowałam do zeszłego tygodnia) w hotelu. W hotelu, który pomimo swoich kilku gwiazdek, względnej nowoczesności  i renowacji, jaką musiał przejść, by sprostać standardom, wybudowany został dobrych kilkadziesiąt  lat temu. Oczywiście pomieszczenia dostępne dla gości są w jak najlepszym porządku. Gorzej ma się kwestia podziemia: magazynów, archiwów, zapleczy i niekończących się labiryntów korytarzy. Tam raczej nikt nie zadbał o to, by było miło i przytulnie, bo i po co? Ja pracowałam w hotelowym SPA, na basenie mieszczącym się na piętrze -1, czyli na tym samym, na którym znajdowały się owe lochy. Gdy nie miałam akurat zmiany na recepcji, ale na stanowisku ratownika, mogłam bezkarnie oddać się zagłębianiu w fabułę Lśnienia - tak, możliwość słuchania audiobooków to jeden z bardzo nielicznych, pozytywnych aspektów pracy WOPRowca . I to właśnie głównie w pracy poznawałam tę pozycję. Wszystko było pięknie, dopóki wokół mnie byli klienci centrum rekreacji, współpracownicy. Gorzej, gdy nadchodziła noc, ludzie już wychodzili, a mnie przypadał obowiązek sprawdzenia czy aby na pewno wszyscy sobie poszli, pogaszenia świateł - zawsze miałam wrażenie, że jakiś potwór (zjawa bądź zwykły ale psychopatyczny człowiek) zaraz na mnie wyskoczy. Musiałam zawsze zamknąć interes i przejść do ciemnej, mrocznej sieci korytarzy, celem zdania kluczy panu ochroniarzowi, który oczywiście (jak na złość) siedział na swoim stanowisku na samym końcu owej sieci. Wszystkie te czynności robiłam trochę masochistycznie, zazwyczaj ze słuchawkami na uszach, w których płynął tekst Lśnienia. Bałam się ale i uwielbiałam ten straszny klimat podziemi, odgłosów wind i życia hotelu, w którym się znajdowałam. Moja Marina stawała się wtedy kingową Panoramą, a mnie czasem ogarniało totalne przerażenie, gdy wyobraźnia podpowiadała, co też może czekać na mnie za zakrętem mrocznego korytarza. Tak, widziałam czasem w myślach z siekierą czy innym młotkiem w ręku, szarżującego na mnie, taką bezbronną.

A teraz o rzeczach mniej przyjemnych. Podstawowym błędem, jaki popełniłam, było zabranie się za książkę w wersji audio. Taki wybór zapoznania się z Lśnieniem  był nietrafiony. Pan Teleszyński, według mnie, zwyczajnie nie dał rady. O ile na początku nie działał mi jakoś specjalnie na nerwy, o tyle od drugiej połowy i pod sam koniec audiobooka jego interpretacja bardzo mnie już drażniła. Nie było jednak wyjścia, bo tylko w takiej formie dostępną miałam książkę. Zacisnęłam więc zęby i dosłuchałam do końca, bo chęć poznania zakończenia była oczywiście silniejsza niż niechęć do pana Leszka, ale szczerze nie polecam nikomu zabierania się za książkę w tej formie, w tym wydaniu.

Pomijając kwestię nagrania, muszę niestety stwierdzić, że rozczarowałam się odrobinę samą lekturą. Oczywiście nie uważam, żeby była to zła pozycja. Nie mam jakichś konkretnych zastrzeżeń do fabuły, bohaterów czy stylu. Wszystko grało, wszystko było na swoim miejscu, ale... No właśnie - jest jedno 'ale'. Spodziewałam się rozsławionej, niesamowitej powieści, 'uważanej przez wielu czytelników za horror wszechczasów', a dostałam po prostu taką sobie w porządku historię. Historię, do której raczej nie wrócę z własnej, nieprzymuszonej woli, bo wiem, że czeka jeszcze na moje poznanie ogrom ciekawszych, lepszych pozycji.

Podsumowując. Lśnienie raczej na tak, ale bez wielkiego szału. A największą  przyjemnością i jedynym naprawdę groźnym aspektem był dla mnie po prostu fakt, że poznaję tę historię w hotelu, podobnym Panoramie. Niestety nie czysto książce, a raczej swojej chorej wyobraźni zawdzięczam to, że towarzyszyły mi momenty autentycznego strachu.

"Lśnienie" było pierwszym dziełem Kinga po jakie sięgnąłem, koniecznie chciałem zacząć od tej pozycji, gdyż słyszałem o niej wiele pozytywów, a jako, że była niedostępna w 3 bibliotekach, nie mogąc dłużej zwlekać, zacząłem czytać "Lśnienie" w pdf'ie. Tak bardzo wciągnąłem się w lekturę, że jedynym czynnikiem, mogącym mnie od niej oderwać było zmęczenie oczu spowodowane zbyt długim czytaniem przed komputerem. Wybór tej książki spośród wszystkich Kinga okazał się trafny, bo zachęcił mnie do czytania po kolei całej jego bibliografii. Świetnie stworzony klimat hotelu oraz bardzo dobrze wykreowane przez autora główne postacie są niewątpliwie mocnymi stronami książki. Ulubiony fragment powieści to Książka jak na razie w mojej top 10 utworów mistrza grozy.

Ja zdawałem ustną maturę z tej książki, to jako ekspert się wypowiem: macie rację:)

Skończyłem Lśnienie i szczerze wam powiem, że nie była to taka zła książka. Ale bardzo przeceniona, aż za bardzo. Świetny początek, kiepski środek i bardzo dobre zakończenie. Napewno na plus mogę uznać klimat książki, umiejscowienie hotelu. Dlatego jest jak jest, czekam na kontynuację

Jak chyba większość z was, najpierw obejrzałem film. Film od początku przynudzał, aż wreszcie pamiętna scena w łazience i aż wyłączyłem telewizor, bo się wystraszyłem.

Między innymi dlatego zdecydowałem się sięgnąć po nią w wersji papierowej elektronicznej. Początek nawet ciekawy, środek trochę mniej. Szczególnie jakoś w pamięć zapadła mi scena z . Zamiast przestraszyć, zacząłem się uśmiechać.

Ostatnie sceny lekko mnie rozczarowały, chociaż mogło być gorzej.
Książka z gatunku trochę powyżej przeciętnej.

O ile po pierwszym przeczytaniu uważałem ją za coś genialnego, to za drugim razem, gdy na koncie miałem więcej książek Kinga, zacząłem uważać ją za książkę co najwyżej dobrą. Miejscami książka stawała się tak nużąca, że naprawdę ciężko było mi się zmusić do czytania kolejnego rozdziału. Klimat, który King wytworzył w tej książce jednak rekompensuje owe dłużyzny. Mimo kultowego statusu, jakie owe "Lśnienie" zdobyło, to trzeba uczciwie przyznać, że King ma co najmniej kilka lepszych(i łatwiej przyswajalnych, jeśli dla kogoś to wielki plus) powieści.

Bardzo przyjemnie wciągająca 9/10