Dobra mądralo,bo mnie łapiesz za słówka. W takim razie inaczej: Ile już książek Kinga ogólnie w tym roku przeczytałeś? Bo odkąd zacząłeś, to lecisz z tematem ostro, coś pewnie koło 20 będzie?

Pozytywnie, że znużenia nie ma, ale myślisz, że po przeczytaniu wszystkich, będziesz wracał częściej do poszczególnych pozycji?

A ja dalej cenię "Grę Geralda". Nie jest to oczywiści ścisła czołówka, ale dno twórczości Kinga też nie. Książka ciekawiła i wzbudzała emocje. Może dlatego, że wykłady, na których ją czytałem były jeszcze gorsze?  I po tych trzech latach od przeczytania pamiętam z niej dość dużo i dalej niektóre motywy bardzo mi się podobają (w przeciwności do treści wykładów).
I stoję w opozycji do tego co piszesz kujot666. Dla mnie zakończenie było beznadziejne i zabrało cała tajemniczość książce. Jak można było rozwiązać w taki sposób najlepszy wątek książki

to nie wiem

Na każdego prędzej czy później znajdzie się hak, aby bezguście danego osobnika ukazać Więc uważaj. Mam Cię na oku 

A tak serio to ja może po prostu dalej jestem w fazie bezgranicznego zauroczenia do tego co King pisze i mi bardzo ciężko jest znaleźć książkę Króla, która by mi się całkowicie nie podobała (tylko Colorado Kid do głowy mi przychodzi). Chociaż te gorsze rzeczy raczej jeszcze przede mną i wiele się może zmienić.

Jak moja wizyta w WC, po śliwkach popitych mlekiem. Ciekawe było czy da się to wymieszać, a później emocje czy to przeżyję.
Tak samo ta książka. Ciekawość jak to King napisał, a później emocje, czy dam radę dobrnąć do końca.

Pominę 'Historię Lisey' bo nie znam, ale poza nią, to jest kolejny przykład katastrofy, kiedy King myśli, że myśli jak kobieta i pisze powieść. Kończy się na myśleniu.

No Ty może nie odczuwasz emocji gdy zastanawiasz się czy nawalisz do spodni czy nie. Najwidoczniej po prostu to robisz i bez historii przechodzisz do innych czynności. Ja jednak wolę zdążyć gdzie trzeba I mogę to uznać za odrobinę emocjonujące  


Ja nie jestem kobietą i ich myślenia nie ogarniam. Ty raczej też nie jesteś kobietą więc skąd ta absolutna pewność, że King tylko myśli, że to potrafi? Mógł się przecież ze swoją lubą konsultować, przypiął ją do łóżka kajdankami i pytał jak się czuje No chyba, że jakiś kobiecy zalążek u Ciebie występuje to wtedy nie było tematu Tu musiałaby się jakaś pani odnośnie tej książki wypowiedzieć aby można było stwierdzić, jak bardzo SF jest to co King w "Grze Geralda" wypisuje.

Aby nie było "Gra Geralda" to nic rewelacyjnego. Ale to też nie jest to tak słaba książka, jak niektórzy tutaj próbują innym wmawiać. Średniak i tyle. Średniak z kilkoma bardzo dobrymi momentami wartymi zapamiętania.

Napiszę tylko:


Te sceny mimo tego, że książkę czytałem dawno dalej pamiętam i w jakimś zestawieniu the best of mogłyby się nawet znaleźć.

To teraz odwrotnie. Napisz mi dlaczego ta książka nawet na miano średniej nie zasługuje. I proszę bez ogólników

Książka rzeczywiście nie jest za ciekawa. Jednak ma coś w sobie takiego że nie odłożyłem jej na bok tylko przebrnąłem prze te 350 średnich stron. Nie zaliczam jej do najlepszych Kinga ani nawet do dobrych. Uważam że autor bardziej chciał poeksperymentować.

No może i tak jak piszesz p.a nawet na pewno tak. Bo styl jest przystępny i rzeczywiście, żeby na taki temat napisać powieść, która się niektórym podoba to może zrobić tylko wielki mistrz. Aczkolwiek ja nie miałem żadnej przyjemności z czytania i gdyby nie nazwisko autora odpuściłbym książkę po 100 stronach.

P.S Ponieważ jestem znanym krytykiem GG, nie uaktywniam się już w tym wątku żeby nie być monotematycznym 

Nie mieszam. To Ty nie zrozumiałeś ironii. Dla mnie nie ma w tej książce ani jednej trzymającej w napięciu sceny. Ale Ty wyznaczyłeś tą scenę jako jedną z najbardziej emocjonujących. Więc tylko obrazowo na podstawie tej sceny pokazałem jaka "ciekawa" jest powieść.

Co do postaci w kącie to nie pamiętam zakończenia bo czytałem je już na "autopilocie", żeby jak najszybciej doczytać i odłożyć książkę na półkę, nie bardzo skupiając się nad treścią. Co nie zmienia faktu, że ocknąłbym się gdyby było interesujące.

Mnie odrzucił styl narracji, o fabule nic nie wiem, bo utknąłem trzeci raz poniżej 60 strony.

Nic nie zrozumiałeś

Idąc tym tokiem myślenia, krytykanci też nie są i nie mają prawa głosu, ale King posiadł tę tajemną wiedzę. Czyżby właśnie z tego powodu że:
Bez sensowym jest używać w dyskusji argumentów, bez pokrycia.

Żebyś czasem opacznie nie zrozumiał, ale jak uważasz, że w tej powieści jest dobre studium psychologii kobiecej - a to jest wymieniane jako główny atut, który ja odrzucam i krytykuję - do niego się odnoszę w krytyce, to.. no kurcze, jak rozumiem jesteś facetem w średnim wieku i masz kontakt z takimi kobietami i mieszkasz z takimi, żeby mieć punkt odniesienia do bohaterki?