Rok wydania: 1993

Mieszkańcy Little Tall Island czekali blisko 30 lat, by dowiedzieć się, co przydarzyło się mężowi Dolores Claiborne pewnego dnia latem 1963 roku podczas całkowitego zaćmienia Słońca. Podejrzana o zamordowanie swojej pracodawczyni, bogatej Very Donovan, Dolores niespodziewanie przyznaje się do popełnienia zupełnie innej zbrodni, uparcie jednak deklarując: "Wszystko, co robiłam, robiłam z miłości". Tak zaczyna sie jej niezwykła opowieść...

Jak już napisałem przy okazji wątku "Gra Geralda": nie przepadam za tymi "kobiecymi" powieściami Kinga. Niewiele się w nich dzieje, a świat literatury zna lepszych psychologów.

niestety znowu najpierw był film.... potem książka- całkiem całkiem, ale czytałam i widziałam kadry z filmu, trudno mi ją ocenić...

Może nie top 10, ale podobała mi się postać Dolores. Osoby zwykłej, bez szczególnych sukcesów, szczególnego życia, a szczególnej w swojej sile.  Zresztą to mi się też właśnie w Kingu podoba . Pokazywanie niezwykłości w zwykłych ludziach.
Kupiłam Dolores razem z Grą Geralda i to był pierwszy raz kiedy odkryłam kingowe połączenia międzyksiążkowe . Wiem, że podane jak na tacy, ale co tam.

Oj wiem wiem, przepyszna sprawa .

Po genialnym "Sztormie stulecia" przyszedł czas na kolejną, wyspiarską historię z Little Tall, a mianowicie "Dolores Claiborne". Wychodzi na to, że opowieści dotyczące społeczności tej małej wyspy muszą mieć specyficzną formę. "Sztorm..." ukazał się jako scenariusz filmowy, natomiast "Dolores..." w postaci dwustustronicowego monologu, który bardziej przypomina szczegółową autobiografię głównej bohaterki, a co według mnie obniża ocenę tego utworu.
Jest to typowy dramat społeczny ukazany na przykładzie rodziny Joe'go i Dolores St. George,  której problemy alkoholizmu i przemocy w rodzinie nie są wcale obce. Oczywiście najbardziej pokrzywdzonymi osobami zawsze są dzieci, których u St. George'ów jest troje, najmłodszy Pete, Jim, oraz najstarsza i jedyna córka Selena. Być może to sformułowanie jest trochę krzywdzące, ale makabryczne postępowanie głównej bohaterki jest wynikiem miłości do swoich dzieci, smutne ale prawdziwe.
"Dolores Claiborne jest bardzo przygnębiającą opowieścią, przerażająca jest świadomość tego w jak wielu domach podobne rzeczy mają miejsce. Jak wiele dzieci cierpi z powodu swoich rodziców, których nadal kochają pomimo tak wielu krzywd doznanych z ich strony?!
Nie mniej ważną postacią w tej historii jest Vera Donovan - pracodawczyni Dolores, która także przeżywa prawdziwy dramat rodzinny. Jakże wiele wspólnego mają ze sobą te dwie kobiety, które na pierwszy rzut oka wydają się być swym totalnym przeciwieństwem. Na pewno łączy je jedno, sekret skrywany w najciemniejszym zakątku serca.
Pomimo bardzo ciekawych portretów psychologicznych i rozwijającej się z czasem fabuły ta książka mnie nie urzekła. Główny wpływ na mój odbiór miała forma tej powieści, jak już wspomniałem wcześniej monolog Dolores nie przypadł mi jednak do gustu.
Według mnie zabrakło tu trochę bardziej drastycznych opisów i większej patologii rodziny St.George. Historia Dolores nie wstrząsnęła mną aż tak bardzo jak powinna.
Tak więc w moim osobistym rankingu "Dolores Claiborne" to jak na razie ostre tyły w twórczości Kinga. Jeśli ktoś lubi taką formę narracji i softowe podejście do tematu, to ta powieść może się podobać. Jak dla mnie za dużo w niej przeciętności, a przecież szarego i parszywego życia jest wystarczająco dużo dookoła nas na co dzień.
 

Dla mnie Dolores Claiborne będzie już zawsze jedną z najważniejszych powieści Kinga. To od niej właśnie wszystko się zaczęło, po jej przeczytaniu zaraziłam się pisarskim stylem i humorem Stephena. Jak już gdzieś tu kiedyś wspominałam, nie twierdzę, że jest najlepszą książką, jaką w życiu czytałam, ale taką, dzięki której poznałam i bardzo polubiłam twórczość Króla, a więc wyjątkową. Wcześniej siedziałam w kryminałach, sensacji, thrillerach prawniczych. Przed Kingiem najczęściej sięgałam po Grishama, Cobena, Childa czy Spindler. Każdy z tych autorów jest twórcą książek z dreszczykiem, a ja od dawna lubiłam się bać. Ale to właśnie Dolores była dla mnie czymś niepowtarzalnym. Spodobało mi się w niej wszystko. Przede wszystkim chyba to, że była INNA. Inna, niż większość książek jakie poznałam. Mnie ów monolog wcale nie przeszkadzał. Odebrałam go jako interesujący zabieg, który pozwolił jeszcze lepiej 'wejść' w psychikę tytułowej bohaterki. Co do humoru. Fakt, w momencie słynnego 'ĘĘĘĘĘĘĘĘĘĘĘĘĘ' stwierdziłam: 'Co ja czytam? ', ale to właśnie tak groteskowy sposób przedstawienia relacji dwóch pań (Dolores i Very) sprawił, że książki nie zapomnę. Zresztą wspomniany humor w połączeniu z późniejszym klimatem grozy, całe to napięcie, które odczuwałam, czytając o zaćmieniu, czyni ją naprawdę szczególną. W moich oczach wypada o wiele lepiej niż Gra Geralda, która też miała swój klimat, ale nie była już tak 'pełna'. Zresztą przewyższa też na pewno Rose Madder.

Jeśli pamiętasz starą babkę, u której Dolores sprzątała, to tam w pewnym momencie był taki etap, że tej starszej Pani zaczęła odbijać palma i:



To jest ogólnie głupie, ale aż tak bardzo, że jak człowiek sobie to wyobrazi to ze śmiechu nie umie. Tym bardziej, jak King swoim poczuciem humoru to przedstawia.

To jest piękne Sama chciałabym zobaczyć kogoś w pociągu, kto wyraża swoje emocje podczas czytania.

Sama nigdy się nie powstrzymuje i wyrażam emocje na różne sposoby

Przeczytałem tę książke początkowo od niechcenia, ogólnie kobieca Trylogia nie jest jakoś chwalona, więc nie spodziewałem się cudów.

Teraz po przeczytaniu moge z czystym sumieniem napisać że książka jest w CZOŁOWCE książek Kinga, jakie przeczytałem. Krótka, choć ciekawa (nie dostrzegłem tam nigdzie nudów) historia tytułowej bohaterki doprowadziła na początku do śmiechu, potem prawie do łez. Było mi cholernie żal Dolores -
Co do historyjek o "kupie" na początku książki i cytatach typu to usmiałem się, bardzo fajnie king pisze jako prosta kobieta. Aż dziw, jak facet potrafi dojrzale opowiadac z perspektywy kobiety.

Moja ocena to 9.5, jestem pewny, że jeszcze nie raz wrócę do tej pięknej powieści.
Teraz mogę się brać za oglądanie filmu