Rok wydania: 1996

Górnicze miasteczko Desperacja, położone w odludnej części środkowej Nevady, staje się miejscem niezwykłych, przerażających wydarzeń. Niegdyś kipiące życiem, od pewnego czasu sprawia wrażenie porzuconego przez mieszkańców. Zostały tylko kojoty, węże, skorpiony i myszołowy... oraz miejscowy policjant Collie Entragian, mianujący się jedynym przedstawicielem prawa na zachód od Pecos, który patroluje przebiegającą obok drogę nr 50. Podróżni, którzy trafili tu zrządzeniem losu, a wśród nich rodzina Carverów i jadący 700-funtowym harleyem sławny pisarz Johnny Marinville, nigdy nie dotrą do celu swojej podróży, a ich przeznaczeniem będzie poznać prawdziwy sens słowa "desperacja".

Do tej pory czytałem Desperację tylko raz i było to udane spotkane. Podobały mi się te same elementy, co u marka8210, czyli opustoszałe miasteczko na środku pustyni. Mistrzostwo. Również Collie robił wrażenie, a sceny z trupami były bardzo sugestywne i wspominam je jako lepsze fragmenty powieści.
Będę tą osobą, która się przyczepi do wątku religijnego. To była tragedia. Ciągłe gadanie o Bogu, banda dorosłych słuchająca dzieciaka. Wszystko było tak natrętne, że aż mdłe. Gdyby nie to, to książkę spokojnie zaliczyłbym do tych lepszych. Niestety wątek religijny jest dość dużą częścią tej książki, więc nie da się przejść koło tego obojętnie...

"Desperacja" była moją drugą książką King, którą przeczytałem. I to właśnie ona uświadomiła mi, że powinienem się konkretnie zainteresować tym autorem. Większość zalet przedstawiły osoby wyżej. Ja tylko napiszę, że "Desperacja" zawiera moim zdaniem najstraszniejszą i najbardziej emocjonującą scenę z wszystkich książek Kina jakie czytałem (jest ich dopiero 15 więc wszystko się może zmienić).

Jak dla mnie średniak, nie za bardzo moje klimaty, ta chińska jama, nie, to nie to...
ale za to za każdym razem, gdy widzę pustynię, (np oglądając "to nie jest kraj dla starych ludzi") pierwsze skojarzenie to DESPERACJA...

Dziwi mnie troszkę takie postawienie sprawy w Twojej opinii odnośnie Desperacji. Uważam, że początek to wielki atut tej książki i o ile można jej co nie co zarzucić odnośnie jej dalszych rozwiązań, tak początek jest niesłychanie klimatyczne.
Te pustkowia, kojoty, opuszczone miasteczko, tajemniczy szaleniec. Ależ to znakomite  

A ja również zaczynałem przygodę od Desperacji. Była to właśnie pierwsza przeczytana książka Kinga i to ona mnie do niego przekonała od razu. Uważam, że to dobra pozycja na początek, może nie najlepsza ale dobra a jest co najmniej 10, o których teraz wiem, że gdybym od nich zaczął przygodę z Kingiem to na nich bym ją zakończył. Od tego pierwszego razu kiedy King mnie oczarował do "Desperacji" pozostał mi niesłychany sentyment. Uważam, tę książkę za znakomitą i stawiam ją pod koniec najlepszej 10 wśród Kingów

No z tą książką to mam niemały problem.
Bo z jednej strony to jest tu wszystko, czego można chcieć od niezłego horroru. Jest szybka akcja, trochę makabry, klimacik i...
No właśnie i... jakoś czegoś mi tu zabrakło. Może trochę gawędziarskiego stylu Kinga, może rozbudowania osobowości bohaterów - sam nie wiem.
Dla mnie książka jest całkiem niezła, ale nie jest to taki King, którego ja lubię.
Zdecydowanie wolę Mistrza w dłuższych, leniwie rozwijających się fabułach, ale Desperacja, choć mnie osobiście średnio przypadła do gustu, to na pewno warta jest przeczytania.

Mnie jakoś Desperacja średnio podeszła, to był mój pierwszy King i nie wiem...może czegoś innego się spodziewałam. Strasznie irytował mnie, pamiętam, ten wspomniany przez was wątek religijny. Owszem - opuszczone, wymarłe miasteczko, klimat, groza  to było fajne, ale jakoś później już znacznie mniej mi się podobało i im dalej w las tym gorzej.
marek8210 pisze, że to dobra pozycja na początek, a ja z kolei akurat tej na początek bym nie polecała, mnie lekko do Kinga zraziła, ale znowu nie na tyle, żeby później widząc w bibliotece jego nazwisko na półce nie sięgnąć po jego książki, ze względu na nieudany początek znajomości z tym autorem Zdecydowanie bardziej na początek polecałabym jakiś "Cmętarz zwieżąt" czy "Miasteczko Salem"

Kurczę, dawno ją czytałam, może przesadzam, potem było kilkadziesiąt innych kingów, chyba powinnam teraz do niej wrócić i ewentualnie zweryfikować swoje zdanie, albo utwierdzić się w nim.

Super. Bardzo klimatyczna, bardzo Kingowska. Uwielbiam tą książkę, na pewno przeczytam ją jeszcze raz za jakiś czas. Super opisy Mojave, przestrzeni i postaci. Geniusz.

Odświeżyłem sobie i jestem pełen podziwu, że mimo iż zna się zakończenie, czyta się z ogromną przyjemnością.
Świetny klimat i taka wariacja Kinga na temat chrześcijaństwa, stąd mamy biblijnego Davida, walczącego z silniejszymi od siebie siłami, a na dokładkę kilka innych nawiązań do Pisma Świętego, w cudach, począwszy od rozmowy ze zmarłymi, a na rozmnożeniu skończywszy.
Wszystko to wpasowane w klimat mocno krwisty.
Narracja świetna, z rosnącym tempem akcji im bliżej końca. Sam finał już mocno przewidywalny, ale pasujący do koncepcji powieści. Ma się wrażenie, że King wiedział jak się skończy, w momencie gdy już zaczynał pisać.