"Pokochała Toma Gordona" przeczytane, tak więc czas na skreślenie kilku słów i czynny powrót do pokoju Kinga.
W skrócie będzie to tak: kolejny ciekawy i jakże przyziemny pomysł na dobrą historię, skopany na własne życzenie przez autora.
Gdyby nie podtekst związany z baseballem i niezbyt udana próba przyobleczenia się Stefana w skórę dziewięcioletniej dziewczynki byłoby całkiem ciekawie, gdyż samo brnięcie z Trishą McFarland w głąb tego koszmaru okazało się bardzo klimatyczne i przerażające. Niestety wciśnięta między wierszami "Pałka niżej" i schizy głównej bohaterki rodem z "Gry Geralda" skutecznie obrzydzają lekturę i skutecznie spychają "PTG" do ścisłej czołówki najsłabszych dokonań Kinga.
Osobiście wolałbym gdyby autor rozwinął bardziej tą książkę i ukazał ją równocześnie z punktu widzenia najbliższych i szeroko zakrojonej akcji ratowniczej. Chociaż kto wie czy "PTG" nie sprawdziłoby się też jako odchudzone ze zbędnego bełkotu krótkie opowiadanie.
Dziwi mnie też fakt ukazania się tej historii jako osobne wydawnictwo. Przecież jednymi z najbardziej flagowych pozycji w dorobku Kinga są zbiory minipowieści, a takie "PTG" czy "Colorado Kid" idealnie by się do tego nadały.
Lektura tej książki wywołała we mnie podobne wrażenie do "Cujo", w którym mało wyszukany na pierwszy rzut oka temat wydał mi się w ostateczności nad wyraz przerażający. Zresztą cały czas między wierszami przewijało się tu też Castle Rock.
Także szału nie było, trochę mnie wynudziło te niecałe dwieście stron (a nie powinno), ale w ostatecznym rachunku da się przeczytać. W każdym bądź razie polecić "PTG" innym jest trudno.

W życiu bym nie polecił tej książki jako wprowadzenie do Kinga. Przecież większość ludzi po skończeniu lektury miałaby ciężko się przełamać aby sięgnąć po coś innego tego autora. To książka absolutnie niereprezentatywna dla Kinga.

Ale i tak ją lubię i mile wspominam

Wynudziłem się za wszystkie czasy. Krótkie to to, więc chciałem to zakończyć jednego dnia. Kompletnie mi nie podeszło. Takie byle co

"Dziewczyna, która pokochała Toma Gordona" to książka, która w dorobku Kinga jest jedną z najtrudniejszych do sklasyfikowania pod kątem dla kogo została napisana, bo klimat jest bardzo młodzieżowy a zarazem stara się straszyć i być horrorem.
Zacznę może od tego co mi się podobało:
- Bardzo fajny pomysł (kto normalny chciałby się znaleźć sam nocą w lesie?).
No i to by było na tyle, jeśli chodzi o plusy, więc przechodzimy do sedna, czyli dlaczego "Dziewczyna, która pokochała Toma Gordona" książką dobrą nie jest:
- Główna bohaterka to jakiś dziecięcy odpowiednik Rambo (dziewięciolatka, która wiedzą i pomysłami zagina nie jednego dorosłego).
- Główna bohaterka jest niewiarygodna poprzez zbyt mały wiek.
- Niby krótka, ale długa, czyli opisy przyrody (czyżby autor naczytał się "Nad Niemnem"?).
- Niezrozumiała i nudna dla przeciętnego czytelnika, który nie zna się na bejsbolu.
- Zdecydowanie za długie - skrócić i wrzucić do jakiegoś zbioru opowiadań.
Podsumowując jest to książka specyficzna z ciężką do określenia grupą docelową, bo ani to dla dzieci ani dla dorosłych.
Potworek, który wyszedł Kingowi w tej "powieści" okazuje się w rzeczywistości bezzębnym wampirem, który niby jest straszny ale tak naprawdę wszyscy się z niego śmieją z powodu jego braków.
To tyle - czas na werdykt a ten to 4/10.
Tak więc polecam tylko oddanym fanom, bo dla reszty może być to trudne czytadło w odbiorze.

Widziałem to wydanie pop up, raczej nic specjalnego i ta makabrycznie wykonana postać Trish, którą wyobrażałem sobie zupełnie inaczej niż to co zostało przedstawione w tej wizualizacji.
Chociaż jakby się tak zastanowić pomysł na film jest całkiem niezły (oczywiście nie za długi, coby widza nie męczyć).
Myślę, że pokazanie tej przyrody w filmie mogło by się sprawdzić lepiej niż suche opisy w książce, no bo kto do licha wie jak wygląda jakiś tam krzak czy inny kwiat?