Dobrze widzieć dobrą opinię o Metodzie Oddychania, bo tylko ta nowelka mi została z Czterech Pór Roku do przeczytania. Pozostałe trzy były genialne i jakoś do tej bałam się zabrać, bo przeważały złe opinie, a jednak chciałam mieć dobre podejście do tego zbioru jako całości po zastanowieniu, w moim osobistym rankingu póki co:

1. Skazani na Shawshank - pamiętam jak opornie było mi się do tego zabrać, a potem jak bardzo mnie wciągnęło. Pierwsze pięć stron męczyłam parę dni, ale teraz dziwię się sobie. Cóż, to było jakoś na początku mojego zamiłowania do książek Kinga i męczyły mnie te wszystkie daty, nazwiska, już dokładnie nawet w sumie nie pamiętam co to było.. ale nie patrzcie na mnie dziwnie, to było kiedyś, bo za drugim podejściem sama się sobie dziwiłam, że cokolwiek w tej noweli może męczyć. Mistrzostwo samo w sobie ;D

2. Ciało - mój pierwszy tekst Kinga. Pamiętam jak zobaczyłam w programie film i pomyślałam "fajnie byłoby najpierw przeczytać książkę".. Gdyby nie to, to pewnie nie czytałabym teraz prozy Kinga i straciłabym wiele naprawdę wspaniałych rzeczy. Cóż, może jestem trochę nieobiektywna w stosunku do samego tekstu, ale sentyment zabija we mnie obiektywizm w tym momencie. Nowela piękna, ekranizacja genialna, jedna z moich ulubionych, a ja mam chyba jakieś zboczenie do tekstów w tym klimacie ;D a historia o słoiku pod werandą była niesamowita ;D

3. Zdolny uczeń - przeczytałam je ostatnio jakoś, coś około września. Męczyłam to dosyć długo, bo miałam wtedy parę dłuższych wyjazdów i nie było czasu i trochę żałuję, że wyrywałam się często z tego transu czytania i z klimatu noweli. Choć po jednej scenie która tam była, odłożyłam książkę i nie mogłam patrzeć na nią przez parę dni (może zacznę wkładać książki do zamrażalnika jak Joey z Przyjaciół ) i to przez nią mam uraz do tego trochę.

Moje argumenty może nie są jakieś wyważone, ani profesjonalne, ale chyba jestem jedną z osób, które wiedzą co myślą, ale trudniej im to powiedzieć/napisać. Ciekawe czy Metoda oddychania wciśnie się gdzieś pomiędzy pozycje w tym rankingu ;D

Ja na chłodno po kilku miesiącach od lektury mogę stwierdzić, że to mój ulubiony tekst z "Czterech pór roku" Jaką herezją by to nie było. Niesamowicie mnie ten tekst zaskoczył, bo po opiniach spodziewałem się czegoś odstającego poziomem od reszty. Nie wiedziałem tylko, że będzie odstawać do góry a nie do dołu

Hm, zbiór czytałam dobre cztery lata temu i to opowiadanie zapamiętałam jako najsłabsze.
Praktycznie nie pamiętam już o czym było, a tak u mnie bywa z tymi tekstami, które mi nie podeszły.

Ale nie jest to długie opowiadanie, więc może sobie je odświeżę - skoro tak się nim zachwycacie. Tak z ciekawości czy macie rację

a ja się nie dziwię, prawda jest taka, że to opowiadanie ma genialny klimat i w taki zaowalowany sposób wprowadza nas w pewnego rodzaju grozę, wszystko jest owinięte aurą tajemniczości i tutaj widać pięknie, że dla takiego efektu dreszczyku nie potrzeba jakichś widowiskowych scen

Nie chyba, a na pewno Odtwarzam z pamięci: wiosna nadziei (Shawshank), lato zepsucia (uczeń), jesieni i zimy nie pamiętam, ale jesienią było "Ciało". Jednakowoż wydaje mi się, iż to trochę naciągany klucz interpretacyjny. "Cztery pory roku" to nie jest, moim zdaniem, coś takiego, jak "Serca Atlantydów", gdzie wszystko się ze sobą łączy. 

Wiosna nadziei (Skazani na Shawshank)
Lato zepsucia (Zdolny uczeń)
Jesień niewinności (Ciało)
Zimowa opowieść (Metody oddychania)

Swoją drogą taki podział opowiadań bardzo mi się podobał. Tytuł każdego z nich idealnie odpowiada jego treści. Dla mnie po tych kilku miesiącach od czytania faworytem ze zbiorku pozostaje czarny koń czyli "Metody oddychania" 

Tu raczej nie chodzi moim zdaniem o jesień jako taką, tylko właśnie o "jesień niewinności" - wszak jest to opowieść o chłopcach, którzy z tego wieku niewinności już wychodzą, więc to dla tej niewinności nastała jesień...

Przyjemny zbiór, jeden z ciekawszych

1. Skazani na Shawshank

Paradoksalnie podobał mi się najmniej Tytuł był mi dobrze znany zanim przeczytałem nowelę, a to za sprawą świetnej ekranizacji, która swoją drogą przebiła literacki oryginał. Niby wszystko jest tu na miejscu: ciekawy i pomysłowy bohater, nieludzkie warunki panujące w Shawshank, wredni i zawistni strażnicy no i więzienni gwałciciele  Ale pomimo tych wszystkich atrakcji serwowanych przez Kinga i ciekawego zakończenia, czytało mi się to jakoś bezpłciowo. Z tymże wiadomo, Stephen nie schodzi poniżej pewnego poziomu i ta nowela jest bardzo dobra, ale słabsza (jak dla mnie) od kolejnych.

2. Zdolny Uczeń

To mój faworyt! Sama historia bardzo interesująca i wciąga natychmiast. Klimat noweli, intryga, przepychanki słowne przemądrzałego, zepsutego do szpiku kości małolata z byłym hitlerowcem - bezcenne. Sporo tutaj z thrillera, nowelka trzyma w napięciu i nie pozwala się oderwać od książki. Dussander to przebiegły i diabelnie niebezpieczny manipulator, a Todd jest zdecydowanie pojętnym uczniem, szybko wpada w sidła wojennego zbrodniarza i z łatwością daje sobą sterować.

3. Ciało

Kolejna fajna rzecz   O tyle ciekawy tekst, że w zasadzie nic szczególnego się tu nie dzieje, a wciąga jak diabli  Grupka chłopców, najlepszych przyjaciół postanawia wyruszyć w długą podróż w celu odnalezienia ciała nieboszczyka. Sam temat intrygujący, a więc i nowelkę dobrze się czyta. Kinga lubię i cenię za to jak świetnie ukazuje dzieciństwo i realacje między dzieciakami. Motyw przyjazni przewija się u niego bardzo często, ale tutaj niesamowicie kojarzy mi się z grupką "frajerów" z "To".

4. Metoda Oddychania

Tutaj uświadczymy najwięcej z horroru. Tajemniczy, elitarny klub i mroczne opowiastki Historia, którą opowiada McCarron, co najmniej niecodzienna Sam pomysł i zakończenie długo zapada w pamięć. Atmosfera i cała otoczka jaką wydziela ta nowela nie wiadomo z jakich przyczyn kojarzy mi się z "Lśnieniem".


Cóż mogę dodać? Warto mieć ten tomik w swojej kolekcji.

Mam za sobą lekturę "Czterech pór roku" i generalnie jestem na tak. Ogółem jako zbiór książka ta jest co najmniej bardzo dobra, jednakże poszczególne teksty oceniane osobno już takich pochwał ode mnie nie zbierają niestety. "Skazani na Shawshank" to tekst świetny, z wartką fabułą i dobrym zakończeniem. No i niosący nadzieję. Do polecenia wszystkim narzekającym na zaszufladkowanie Kinga.
"Zdolny uczeń" jest moim ulubionym opowiadaniem z tego zbioru. Tak fabularnie jak i emocjonalnie zdecydowanie wybija się dla mnie na pierwszy plan i najbardziej daje do myślenia. No i to zakończenie, ostatnie dwie strony - rewelacja. "Ciało" z kolei mnie zawiodło w zasadzie, spodziewałem się czegoś trochę innego chyba. Dziwi mnie taka moja reakcja, bo jako miłośnik "Tego" powinienem się także rozpływać nad "Ciałem", ale jednakże zabrakło czegoś.
"Metoda oddychania" to raczej taka ciekawostka i dosyć mocno średnia rzecz. O wiele bardziej od "opowiadania w opowiadaniu" zaintrygował mnie klub i jego otoczka.

Ja tylko chcialem napisac ze jutro pozyczam ksiazke osobie ktora w ogole nie czyta. Poprosila mnie o ksiazke bo jedzie daleko na jakis czas i moze cos przeczyta. Wybrałem tą właśnie książkę. Popieracie?

A tak na poważnie - jedenz lepszych Kingów troche nieslusznie zduszony przez ekranizacje Shawshank...