Rok wydania: 2001

Dwadzieścia lat temu Jack Sawyer zawędrował do Terytoriów, by ocalić swoją matkę i jej Dwójniczkę przed śmiercią. Obecnie Jack jest byłym funkcjonariuszem wydziału zabójstw policji Los Angeles i mieszka w małym mieście w Wisconsin, prowadząc spokojne życie. W okolicy dochodzi jednak do serii koszmarnych morderstw, przypominających popełnione kilka dziesięcioleci temu zbrodnie obłąkanego Alberta Fisha, a ich sprawca zostaje nazwany Rybakiem. Miejscowy komendant policji, przyjaciel Jacka, prosi go, by pomógł w śledztwie. Wkrótce rodzi się pytanie: czy zabójstwa te są dziełem psychopaty, czy też spokojnym miasteczkiem zawładnęła tajemnicza, złowroga siła?

Niedawno zacząłem czytać po raz pierwszy Czarny Dom. Jestem na 80-tej stronie (po czterech dniach lektury) i póki co to czyta się niesamowicie topornie... Strasznie rozlazły początek książki, wędrowanie od jednej postaci do następnej i przedstawianie bohaterów. Wodolejstwo Kinga osiągnęło szczyty  (na razie jest gorzej niż w "Pod kopułą"). Mam szczerą nadzieję, że książka nabierze niedługo rumieńców. No i jeszcze mam problemy z zapamiętam bohaterów...

Jestem po 60-ciu stronach i szczerze się przyznam, że ja nie bardzo wiem co przeczytałem.    Za wyjątkiem tego, że jest tam jakiś zabójca o pseudonimie "Rybak", czarny dom i karmazynowy król, nic innego do mnie nie dociera . Nie wiem czy mnie dopadł jakiś kryzys, czy ten sposób narracji-podobny zresztą do tego w Sztormie- mi nie pasuje,bo dużo tych przeskoków, prezentacji postaci itp. Czuje się jakbym czytał ale był zupełnie gdzie indziej lub czytał coś co jest napisane niezrozumiałym dla mnie językiem. Widzę ,że podobnie miał master a marek wyraźnie zaznacza słaby początek. Może coś w tym jest, i oby tak było, bo jest to dla mnie straszne. 

Też miałem podobnie przy pierwszym czytaniu. Narracja jest strasznie męcząca i po 100 stronach zastanawiałem się czy nie rzucić książki w kąt. Ostatecznie zmusiłem się i piałem z zachwytów. Dla mnie ta książka jest mistrzowska! Choć dużą rolę odgrywa tu moje zafascynowanie Wieżą.

Dałem radę. Chociaż szczerze przyznam, że się zawiodłem. Liczyłem na coś lepszego od Talizmanu i o ile w niektórych momentach było nieźle o tyle, jakby patrzeć na to ogólnie, to już nie jest za ciekawie.  Sam początek dla mnie przemęczony, nudny strasznie, a ta narracja mnie całkowicie dobijała. Książka  nieźle przegadana, wodolejstwo na maksa.   To co mi się podobało to klimat MW i to chyba nikogo nie powinno dziwić. Jak czytałem i w pewnym momencie padło hasło "Wieża" to już całkiem inne czytanie było. Nie powiem, niby tych powiązań już trochę było, ale w Czarnym domu chyba najwięcej spośród tych przeczytanych przeze mnie.


Jeśli chodzi o ocenę ogólną to Talizman wypada lepiej niż Czarny dom,bo jemu daję 4. I to za powiązanie, akcję harleyowców w lesie (to było mega ) i samą końcówkę

W ogóle to przyjrzałem się wreszcie tytułom powiązanym z MW i mnie rozwaliło bo wiele z tych co przeczytałem ma powiązanie,a ja tam nic kompletnie nie wychwyciłem.  Misery? Sklepik z marzeniami? (może coś z Gauntem?), Stukostrachy? Gra Geralda- że niby ta czarna postać w kącie? :>  Ogólnie dużo tych pozycji, które mnei zaskoczył. np też taki Cujo. Może tam tylko jakieś nazwisko padło w obu tytułach bo ja serio nic nie dostrzegłem. i nie wime,czy ma mi być z tego powodu wstyd, czy to normalka.

No jak skąd? Z sk.pl z działu "powiązania". Tam jakiś skan okładki jest czy coś i wszystkie pozycje są wypisane, chyba, że ja mam jakieś dziwne kumanie i o coś innego chodzi

Właśnie skończyłem, hmmm i dziwnie się z tym czuję. Jest kilka plusów, ale są też minusy.
plusy:
- Postać Henry'ego - duży plus (chyba w Talizmanie (Wilk) jak i w Czarnym Domie - były to dwie najbardziej wyraziste i najlepsze postacie Kinga ever.
- Zakończenie (czekam teraz aż panowie napiszą 3 cześć trylogii
- Wendell - kolejna dobrze zbudowana zła postać w książce.
- Motyw Wieży i czarny rewolwerowiec
minusy:
-lanie wody niemiłosierne - mogło by nie być tutaj pewnie ze stu stron.
- prawie zakończenie - trochę ten wątek miłosny nie przypadł mi do gustu... (średni był)
Ogólnie bardziej podobał mi się Talizman - mimo swoich niedociągnięć, których w czasie czytania nie zauważyłem, ale Czarny Dom nie był taki najgorszy

Miałem to samo, ale nic ważnego tam nie ma. Przeczytałem ją w formie e-booka, znaczy tę stronę.

I teraz pytanie czy oceniasz książkę przez pryzmat MW czy jako indywiduum? Dla mnie MW to Roland i reszta ekipy a nie Jack Sawyer i inne powiązani,które są tylko urozmaiceniem do tej sagi. Dlatego oceniam osobno i nie ma tak fajnie. Zresztą pisałem wyżej, że mi się lepiej czytało Talizman, może gdyby była inna narracja,albo jak przeczytam drugi raz...

Przed przewróceniem pierwszych 10 stron obawiałem się tego ciężkiego w przyswojeniu stylu, o którym wspominaliście, ale już od samego początku wsiąkłem po uszy. Bardzo bogata w szczegóły (w przewadze te mało wnoszące do powieści) narracja, lot nad okoliczną wsią nad rzeką Missisipi, zarys kilku postaci które już od samego początku przykuwają uwagę - wstęp bardzo smakowity, a im dalej tym lepiej. King świetnie buduje klimat sieci niewidzialnych kabli - relacji między bohaterami, często niepewnych do ostatnich stron, czuć ducha "małomiasteczkowości" choć nie jest on aż tak sprawnie wysunięty na pierwszy plan jak w "Miasteczku Salem". Na kartach "Czarnego Domu" znalazło się kilka absolutnie charakterystycznych postaci, jakie  King ma talent stwarzać. Henry Layden, Wendel Green, Pierońska Piątka, Burnside, i oczywiście Jack Sawyer, a poza nimi kilka innych indywiduów, których perypetie czyta się z wypiekami na twarzy, tym bardziej że wszystkie ścieżki prowadzą do... Wieży Nie potrafiłbym oceniać tej powieści jako całkowicie odrębnej i zamkniętej całości, ani inaczej niż w kontekście MW właśnie. Karmazynowy Król, Wielka Kombinacja, Niszczyciele, Brautigan, historia ostatniego (już nie!  ) rewolwerowca... Ka...
Oceniam dużo wyżej niż Talizman, który pod koniec okazał się zbyt kiczowaty jak na mój gust i kompletnie sztampowy