Ostatnio nie mam czasu zybtnio na czytanie książek, ale już powoli zbliżam się do końca 2 noweli - Wielki kierowca - i jak na razie jestem bardzo zadowolony, co prawda pierwsze opowiadania trochę bardziej mnie wciągneło, ale drugie ma zbliżony poziom.
Już po dwóch opowiadaniach mogę stwierdzić, że King lubuje się w tym zbiorze brutalnymi opisami
Zapowiada się ciekawa końcówka Wielkiego Kierowcy

To zdanie skreśla całego Twojego posta, którego spokojnie mogę w takim razie nazwać 'dyrdymałami'. A "Dolores Claiborne" czytał?

Może to i mało reprezentatywna grupa, ale 4 kobiety jakie znam osobiście które czytały 'Dolores' stwierdziły że to słaba powieść.
Mi się nie podoba, na forum zachwytu nad powieścią nie widzę, temat niemal nie ruszony, w rankingach nikt nie wymienia jej w czołówce, ekranizacja już lepsza.
Nagrody nie było za tą powieść.

Możesz więc wyjaśnić na jakiej podstawie mam uznać że to jest powieść pokazująca iż King rozumie kobiety? Bo Ty tak uważasz, czy z tego powodu że wydawca palnął patetyczny tekst o 'studium kobiecej psychiki' na okładce?

Jak zawsze... i tu bym skończył rozmowę, bo i tak nic z niej nie wyniknie Poznałeś tajemnicę interpretacji tekstów Kinga i jakakolwiek dyskusja nie ma sensu, bo co by kto nie napisał i tak będziesz trwał przy swoim.

Sporo to trwało, ale wreszcie ukończyłem lekturę tej książki. Co do poszczególnych utworów:

1922 - mimo wszystko bardzo dobra historia. W trakcie czytania trochę się moje zdanie zmieniało, raz zafascynowany śledziłem przebieg wypadków, a kiedy indziej zmuszałem się, żeby przewracać kolejne kartki. Ostatecznie twierdzę, że to chyba najlepsze z opowiadań, większości wypadków można trochę wcześniej się domyślić, ale to ani trochę nie odbiera przyjemności z czytania. Nic odkrywczego, ale świetna, bardzo tajemnicza historia, którą, jak wspominali koledzy, można interpretować na dwa sposoby. I nie uważam, aby był to tekst zbyt długi, moim zdaniem w sam raz, żeby dobrze opisać przerażającą historię głównego bohatera. 8/10
Wielki Kierowca - zdecydowanie najmniej mi się podobało. Nie twierdzę, że jest najgorsze, ciężko to jednoznacznie stwierdzić, ale kompletnie nie trafiło w mój gust. Do pewnego momentu było nieźle, bardzo podobał mi się Późniejsza akcja już zupełnie do mnie nie trafiła. I tu już nie chodzi o same zachowanie głównej bohaterki, bo nie jest wcale takie zupełnie irracjonalne, ale ja w ogóle nie kupuję tych "głosów w głowie" Kinga. Często się zdarzają w jego twórczości, ja zupełnie tego nie rozumiem, może dlatego, że w mojej głowie nie przemawia w każdej chwili tysiąc przeróżnych głosów, z których każdy ma nową ciekawostkę do przedstawienia. Poza tym w pewnym momencie bardzo mozolnie mi się to czytało, bez jakichkolwiek emocji. Najgorsze ze zbioru, co absolutnie nie znaczy, że złe. 6/10
Dobry Interes - kapitalnie napisany utwór. Sama historia dość oklepana, pełno jest takich motywów w literaturze, ale tutaj King przypomniał mi idealnie, za co tak kocham jego styl. Fantastycznie napisane, nie można się oderwać ani na sekundę. A poza tym, kiedy już tak bardziej zastanowi się nad samym tekstem, to jest dobry, nie genialny, ale porządny. Poza niesamowitą przyjemnością z czytania dostałem ciekawą historyjkę, która wydaje się dość luźna, ale ostatnie zdanie moim zdaniem ukazuje dlaczego idealnie pasuje do pozostałych opowiadań. Mimo luźnej formy, bardzo mroczne. Co do zakończenia, to jestem raczej po stronie tych, którzy uważają, że było dobre. Wymowne, dające do myślenia, mogło na pewno być lepiej, ale jest w porządku. 7/10
Dobrane Małżeństwo - tutaj świetnie się zaczęło. Bardzo spodobał mi się wyjściowy pomysł i w niektórych momentach przechodziły mi ciarki po plecach. Zastanawiałem się tylko, jak King jest w stanie dalej potoczyć tą historię. Obawiałem się, że skończy się to wszystko dennie, ale jednak w miarę się udało. Nie do końca spodobały mi się niektóre rozwiązania, do pewnych doszło zbyt szybko, ale ogólnie jestem zadowolony. Ostatnia rozmowa w opowiadaniu moim zdaniem rewelacyjna. Kunsztownie napisana, bardzo intrygująca i pozostawiająca świetne wrażenie. 8/10
  Zgadzam się w ogólnej ocenie z większością. Kawał dobrej prozy, świetnie się czyta, brakuje czegoś genialnego. Ale ja nie jestem raczej z marudzących, King moim zdaniem udowodnił, że absolutnie warto na jego nowe tytuły czekać

Przeczytałem dwa kolejne opowiadania: Wielki Kierowca i Dobry interes i jestem zadowolony, ale niestety zakończenia nie odpowiadają mi, muszę się zgodzić jednym z przedmówców, że Dobry interes jest dobrze napisany ale co do Wielkiego Kierowcy czytało się równie dobrze jak Dobry interes czyli szybko. Treść do końca do mnie nie przemawia, Podsumowując, obydwa opowiadania są dobre, ale niestety zakończenia mi osobiście nie odpowiadają. Ale i tak cały zbiór trzymie dobry poziom, teraz zabrałem się za ostatnie "Dobrane małżeństwo" i jak na razie zapowiada się na najlepsze opowiadanie ze zbioru zobaczymy jak ostatecznie ocenię ale to po lekturze

A dla mnie to nie jest żadna fikcja. Owszem, może być mało prawdopodobne, ale MOŻLIWE. A czemu nie można napisać o czymś mało prawdopodobnym?

Co do zbiegów okoliczności..... uwierz mi, ale to nie jest AŻ taki zbieg okoliczności.

A co jest nie tak z tymi statystykami Twoim zdaniem?

Co do pierwszej kwestii - moim zdaniem to czepianie się. Ja użyłabym takiego zwrotu. A jestem zwykłą kobietą, która nigdy nie zabiła. Oprócz komara i muchy.

Co do drugiej - oczywiście to Twoje subiektywne zdanie, z którym ja się nie zgadzam. Owszem, może i jest to mało prawdopodobne, ale nie niemożliwe. A ja lubię czytać o rzeczach również niezwykłych.

Ale z tego, co zrozumiałam, właśnie takiej "nadinterpretacji" spodziewał się King i taki miał zamysł na cały zbiór. Zgadzam się, że to wbrew pozorom proste opowiadanie, ale parę ciekawych psychologicznych puent tam było. Powiem inaczej - jak na tak długie opowiadanie (nawet mini-powieść) to za mało dawało w kość i było odrobinę zbyt płytkie. Znacznie lepsze pod tym względem było "Dobrane małżeństwo".

Jeśli chodzi o cały zbiór to przyznaję, że mam mieszane uczucia. Z jednej strony wydaje mi się, że mini-powieści to idealna forma dla Kinga - gdy skupia się na jednym wątku i ograniczonej liczbie postaci, całość wychodzi bardziej zwarta, a jednocześnie ma zazwyczaj sensowniejsze pomysły niż w przypadku opowiadań.

Z drugiej strony niestety męczyły mnie momentami typowe cechy kingowego stylu - rozwlekłość i wyprzedzanie akcji. To pierwsze nie bolało tak bardzo jak w przypadku choćby "Pod kopułą", ale wydaje mi się, że każdy tekst (oprócz "Dobrego interesu") na odchudzeniu tylko by zyskał. Czasami King sprawia wrażenie, jakby obmyślał fabułę w trakcie pisania i zdarza mu się kontynuować pisanie bez wyraźnego celu albo po prostu ciągle wraca do tego samego tematu, bo nie wie jeszcze, jak posunąć opowieść dalej. Jeśli chodzi o styl to niestety mi osobiście lekturę psuło też tłumaczenie, które najwyraźniej miało średniego tłumacza i jeszcze gorszą redakcję. Niech "fakt, który uderzył ją jako zabawny" posłuży za małą próbkę. Ja wiem, że chyba tylko ja zwracam na to uwagę, ale te opowiadania mogłoby się dużo lepiej czytać, gdyby wydawca dał albo lepszego tłumacza, albo lepszego redaktora.

Jednak trzeba przyznać, że teksty fabularnie są naprawdę niezłe (minus beznadziejny "Dobry interes").

"1922" miał to, co podoba mi się w długich opowiadaniach -
teoretycznie jest to jednowątkowa, prosta historia, a z drugiej strony jest nieprzewidywalna - choć ma bardzo wyraźny motyw przewodni, opiera się schematom - i ma mnóstwo smaczków, jak chociażby moim zdaniem lovcraftowskie zakończenie i bardzo dobre sceny gore.

"Wielki Kierowca" uderzył w nutę, której - z tego co widzę - nie czuje męska część kingowców Nie zauważyliście tego, jak straszliwie ten gwałt zmienia Tessę, jak przemożny ma wpływ na jej życie. W jej odczuciu wszystko jest skończone i w pierwszej chwili nie widzi żadnej możliwości powrotu do normalnego życia. Nawet decydując się na swoją zemstę, robi to tylko dlatego, że to pozwoli uchronić od jej losu inne kobiety. Nie ma dla niej żadnej nadziei. Nie wiem, jak wy to odebraliście, ale mnie to zawsze przeraża, jak ogromny wpływ na ludzką psychikę może mieć tego typu "incydent".

"Dobry interes" jest tekstem, przy którym widać, jak złe skutki może mieć metoda pisania Kinga. Miał pomysł na początek, nie miał pojęcia, jak to zakończyć, a może nawet sensownie rozwinąć, po czym i tak zdecydował się napisać i wydać tekst. Na zasadzie - moi czytelnicy i tak to łykną, oni łykną wszystko Wszystko w tej mini-powieści jest złe. Poczynając od mało oryginalnego zamysłu, przez bardzo nierówno prowadzoną akcję - początek opisany w szczegółach, a potem wszystko po łebkach i w sumie bez emocji - aż po zakończenie, które co prawda oparło się schematowi, ale dramatyzmu nie miało za grosz.

I na koniec bardzo dobre "Dobrane małżeństwo" - świetny tekst, od bardzo energetycznego początku (bardzo przekonująca fizyczna reakcja kobiety!), przez intensywny finał po ostatnią rozmowę, która mocno wpisała cały tekst w ogólny zamysł zbioru.

I jeszcze na koniec:

Crusia nie zgodzę się z Tobą do końca co do "Dobrego interesu". Oczywiście zgłaszałem pretensję co do rozwinięcia i zakończenia tego tekstu, ale wg. mnie jest to opowieść z największym potencjałem spośród tych czterech. Fabularnie jest znakomita, ale za słabo rozwinięta i niedopracowana. Nasuwa mi się analogia do "Buicka " który też jest tajemniczy i intrygujący ale zabrakło Kingowi koncepcji w tych dwóch przypadkach na coś większego i pełniejszego.

Co do komentarza Mando to kilka razy spotkałem wypowiedź Kinga, że jego opowieści pojawiają się same w jego głowie znikąd a on je tylko spisuje, więc nie można mieć do niego bezpośrednio pretensji o takie czy inne rozstrzygnięcie. Można to też wyczytać dokładnie analizując MW szczególnie tomy 6-7. Oczywiście tego typu wypowiedzi trzeba traktować z przymrużeniem oka, aale mimo to myślę, że większość fabuły powieści-opowiadań powstaje w trakcie pisania co przeważnie daje dobre efekty aczkolwiek nie zawsze.

po raz kolejny dałeś dowód na to, że nie zrozumiałeś zakończenia. to zakończenie absolutnie nie jest "żyli długo i szczęśliwie", ono jest bardzo gorzkie i smutne.