Kolejny klasyk Stefana za mną, tym razem mój wybór padł na kultową "Christine"!
Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze namiętnie unikałem książek, a filmowy świat horroru skutecznie spowijał mnie swymi mackami, po raz pierwszy spotkałem się z filmową wersją morderczego Plymoutha Fury rocznik 1958. Był to jeden z tych tytułów, który pomimo upływu lat i nie zawsze poprawnie funkcjonującego rejestratora w mózgu, zostawił po sobie wyraźny ślad w pamięci. Także zabierając się za lekturę tej książki miałem jako takie wyobrażenie o zawartej w niej historii, a także cichą nadzieję na przeżycie wspaniałej przygody. No i muszę przyznać, że się nie zawiodłem. "Christine" to klasyk przez duże K, po prostu rewelacja!
O samej fabule nie będę się rozpisywał, gdyż chyba nie ma zbyt wiele osób, które nie słyszały o tej ośmiocylindrowej panience. Choć w dzisiejszych czasach historia morderczego samochodu uważana jest zapewne za horror klasy B, C, D, czy może nawet Z (sam nie wiem skąd wziął się taki podział ), to ja uważam tego czerwono-białego potwora za bezapelacyjnego pioniera świata grozy. Tak na marginesie dodam jeszcze, że uwielbiam amerykańską motoryzację, a dla takiego oldtimera jak rzeczony Plymouth, podobnie jak Arnie Cunningham mógłbym całkowicie stracić głowę (choć wolałbym kultowego Mustanga ).
"Christine" w genialny wręcz sposób łączy w sobie elementy powieści obyczajowej z klasycznym horrorem. To taka wypadkowa "Stand by me" i "Bucika 8", w której wyniku otrzymujemy coś na podobę sławnego "To", czyli prawdziwą esencję prozy Kinga.
Bohaterowie tej powieści są jednak starsi, kończą właśnie szkołę średnią i stoją przed wyborem nowej uczelni, a także przeżywają pierwsze miłości i okres buntu rodzicielskiego.
Właśnie w tym momencie wkrada się w ich życie prawdziwy koszmar z piekła rodem, coś niewyobrażalnego i niepojętego, coś co sprawi, że nic w ich życiu nie będzie już takie samo.
Wątek nadprzyrodzony jest świetny, uwielbiam motyw opętania, a już samo połączenie go z amerykańskim krążownikiem szos jest mega mocne!
Jak dla mnie powieść bez wad, gorąco polecam ten tytuł potencjalnym czytelnikom, gdyż jak dla mnie "Christine" jest w ścisłej czołówce dokonań Stephena Kinga.

Na koniec dodam jeszcze pewną refleksję, gdyż podobne odczucia miałem również podczas lektury innej, równie genialnej książki Stefana, a mianowicie "To". Są takie miejsca, gdzie Stefan zaczyna uprawiać to swoje gawędziarstwo. Zapala się wtedy w mojej głowie czerwone światełko, które alarmuje o zmęczeniu materiału. O dziwo w "Christine" jest tak, że w chwilę po tym sygnale w treści książki następuje jakiś przełom i znowu ogarnia mnie zainteresowanie. Tak jakby autor wiedział dokładnie, w którym momencie jego wywód zaczyna być nudny. Ewidentnie mógłbym porównać to do świadomego balansowania na krawędzi przepaści.
              

Taka mała pierdółka, ale może kogoś zaciekawi. W trzeciej serii Czystej Krwi w jednym z warsztatów pojawia się Plymouth 57... oczywiście nie obyło się też do krótkiego nawiązania do Christine 

Wczoraj skończyłem czytać. Tak jak wielu przedmówców mogę powiedzieć jedno: KLASYK! Mimo natłoku obowiązków przeczytałem powieść błyskawicznie, chyba tylko Dallas poszło mi szybciej. Ani przez chwile się nie nudziłem a ciągle byłem ciekaw co będzie dalej. Nie było przestojów itp.
Wiele osób uważa nawiedzony samochód jako dość banalny pomysł, a ja się pytam: czy filmy o Freddym, Myersie czy Jasonie nie są bardziej lub na równi banalne? CHodzi przecież o rozrywkę.
Jedyne co mi się nie podobało to...

Witam Wszystkich, to moj pierwszt post

Musze odkopac troche temat poniewaz mam pytanie. Mianowicie, czytajac opisy ksiazki, pojawiaja sie dwie wersje jesli chodzi o ilosc stron 500+ oraz 600+. Niedawno zakupilem wersje 500+ od Proszynski i S-ka i tak sie wlasnie zastanawiam, czym sie rozni ta druga wersja, oprocz oczywiscie ilosci stron

Podziekowal

Ile książek przeczytałeś od Kinga?

A to dość dobrze rozeznany jesteś. W takim razie faktyczni Christine mocno Ci się spodobała. Buick 8 i najnowsze opowiadanie 120 km (ze zbioru Bazar złych snów) znasz?

Christine była moją pierwszą książką Kinga, jaką czytałem. A było to... 18 lat temu. Pamiętam doskonale: wakacje u wujka na działce, a ja zamelinowany w domku na piętrze pochłaniam książkę (zamiast siedzieć na dworze). Powieść niesamowicie mnie pochłonęła i z tego, nie przypominam sobie słabszych momentów. Fajny motyw przyjaźni, dorastania, no i ten upiorny samochód we wszystko się wtrącający i
Problem z tą książką mam taki, że... nie chce mi się do niej wracać (a więcej, jak 1 raz jej nie czytałem)

mam ogromny sentyment.

kiedys jeszcze raz sie wybiore na przejazdzke

Znałem film, który dawniej zrobił na mnie nieziemskie wrażenie. Ostatnio wziąłem się za książkę - pierwsze strony takie same jak na filmie. Ale potem - rewelacja. Książkę w parę dni skończyłem. Wciągająca jak nie wiem, świetne postacie i fabuła. Sama Christine i postać LeBaya potrafią się przypominać we śnie. No coś niesamowitego. I jeszcze Arnie - jedna z najciekawszych postaci w książkach Kinga.

Odświeżę sobie film, ciekawe, jak teraz wypadnie? Oglądałem go kilka razy i zawsze podobał mi się bardzo.