Jestem świeżo po lekturze tej krótkiej - jak na możliwości Kinga- książki ( stąd mój nick-ależ jestem twórcza..)
Mam mieszane odczucia co do lektury, bo tak: z jednej strony przedstawił bardzo dobry czyli spójny i szczegółowy psychologiczny obraz bohaterki z uwzględnieniem jej otoczenia więc łatwo Carrie zapada w pamięć. Dla porównania z mojej ulubionej książki Kinga "To" nie bardzo jestem sobie w stanie przypomnieć tak szczegółowo którąś z postaci.
Z drugiej jednak strony, "rozpuszczona" innymi powieściami Kinga, mam pretensję co do samej "horrorowatości" Carrie. Gdzież ten strach przy przewracaniu stron, to napięcie, które sprawia, że czytając mam pretensję do siebie , ze nie czytam 2 stron naraz? Może nie można jednocześnie dobrze sportretować bohatera i przestraszyć czytającego?

Dla mnie historia przede wszystkim bardzo smutna, straszna nie bardzo. Może to przez to, że całą historię w zarysie znałem już dużo czasu przed przeczytaniem książki. Charakterystyczna forma: zeznania świadków wydarzeń, narracja potem znowu zeznania itd. Być może King chciał w swojej pierwszej powieści nawiązać do klasycznego "Draculi" Stockera.

Dla mnie jedna ze słabszych powieści-brak charakterystycznego "stylu".Może wina tłumacza,ale myślę,że to debiut i King jszcze nie nabrał tego szlifu charakteryzującego późniejsze utwory.

Do tej pory jedna z bardziej podobających mi się książek SK. Czyta się ją szybko i sprawnie, fajnym pomysłem było umieszczenie tych artykułów z gazet itp. Dodało akcji realizmu.

I bardzo dobra forma budowy napięcia- spokojnie, spokojnie, spokojnie i nagle zaczyna się rozpierducha

  Jako nowy użytkownik postanowiłem, że napiszę parę słów o kilku książkach, a która nadaje się do tego lepiej niż premierowa "Carrie" ?   Książkę czytałem dwukrotnie i ogólnie, mimo że nie jest to szczytowe osiągnięcie Kinga, zachowałem bardzo dobre wspomnienia. Przede wszystkim bohaterowie, których losy niezwykle się przeżywa. Pamiętam, że z pozoru błaha rozmowa między dyrektorem szkoły, a ojcem jednej z wrednych dziewczyn niesamowicie wzbudzała emocje. Pod koniec mało brakowało, a zacząłbym klaskać dyrektorowi za to, że nie uległ  Tytułowa bohaterka też mimo wszystko wzbudziła u mnie litość. Wiem, że niby taka ciapowata, ale jednak chciała coś zrobić z własnym życiem. A, że wyszło, jak wyszło, cóż...
  Powieść nieco krótka, czasem troszkę jakby banalna, ale jednak godna polecenia. Aż dziwne, że Stephen tak świetnie wczuwa się w psychikę kobiecą. No i do tego te wycinki z gazet, artykuły itp, które wiele osób zachwalało. Mnie również się podobały i dodały całej historii atrakcyjności. Jak większość osób pewnie, wiedziałem mniej więcej o czym będzie fabuła, może dlatego rozczarowałem się nieco zakończeniem.
  Ogólnie powieść uważam za dobrą. Wieeele w dorobku Kinga jest lepszych, ale mimo to spokojnie poleciłbym każdemu

Fakt faktem, książka nie jest jakimś arcydziełem, ale jak się ją czytałem to straszne emocje mną targały. Może dlatego, że od samego poczatku było mi cholernie żal Carrie (co było zamiarem Kinga), potem trzymałem za nią kciuki, miałem nadzieje ze nie dojdzie do tego incydentu na balu, potem chciałem, żeby jak najsurowiej ukarały krzywdzicieli. Na końcu było mi cholernie smutno bo wiem,. że podobnych sytuacji jest więcej na świecie. Na poczatku słabo ją oceniłem, jednak w miare czasu przyznałem, że książka choć nie jest wybitni8e dobra, zasługuje na jakąś topke

Mi także strasznie podobała się postać matki Carrie(aż korciła ręka żeby w coś uderzyć ze złości jaką krzywde wyrządzała tej dziewczynie). Podobała mi się również postawa Sue Ogólnie rzecz biorąc w miarę nieżle się czytało, lecz bez żadnej rewelacji.

P.S. Jeżeli chodzi o te notatki z gazet to według mnie nie wniosło niczego fajnego do tej książki ale też nie zepsuło jej, lecz z niektórych notek można było wywnioskować co się stanie w późniejszym czasie  

Notatki z gazet - prosta, acz dosyć wydajna i efektowna zabawa formą. Nic wielkiego, ale dla debiutanta - więcej, niż w sam raz

przestan - ja interesuje się i czytam jego ksiązki od półtorej roku (od stycznia przerwa maturalna) i do tej pory ani Miasteczka, ani Lśnienia.

To ja Was pogodzę: wstydźcie się, obydwaj !