Rok wydania: 2002

Ned Wilcox, którego ojciec zginął gwałtowną śmiercią, podejmuje pracę w jego macierzystej Jednostce D, by jeszcze przez jakiś czas obcować chociaż ze wspomnieniami o nim. Wśród funkcjonariuszy policji stanowej panują stosunki jak w rodzinie. Ale, jak wiadomo, każda rodzina ma swoje tajemnice, niekoniecznie przyjemne. Także Jednostka D od lat pilnie strzeże tajemnicy, która może mieć coś wspólnego z makabryczną śmiercią ojca Neda. Tajemnicy nieludzkiej i niewyjaśnionej do dziś, a przez to jeszcze bardziej fascynującej. Czy Ned zdoła rozwiązać zagadkę buicka roadmastera 8, stojącego od dwudziestu lat w Baraku B?

Fakt, wiele gorszych rzeczy King nie napisał. Obiecujący początek, lecz później totalny zastój fabularny. Podobała mi się natomiast braterska atmosfera panująca na komisariacie.  Wydaje mi się, że Kingowi zabrakło pomysłów na rozwinięcie fabuły i dlatego od pewnego momentu cała fabuła to było wyczekiwanie, cóż tym razem wylezie z Buicka. No a ta sekcja zwłok to... nie wiem, hołd złożony Lovecraftowi?

książka średniawa, lepsze momenty i gorsze; niestety bardzo małe podobieństwo do świetnej Christine, Buick troche za krótki osobiście nie zrozumiałem końcówki

sekcja zwłok jak u Robina Cooka

Gdyby to było opowiadanie to by było fajne, bo wywalić całe wodolejstwo i historyjka do zbiorku ciekawa. Jako powieść bardzo słabo, a to nawiązanie do MW?.
Jak to jest na liście nawiązań to pogratulować i spokojnie można dorzucić też opowiadanie ?Palec? bo w naszym świecie nie ma takich palców. Historia ok., powieść taka sobie, związek z Christie jak to czasem ludzie piszą, żaden, bo to o czym innym i z innej bajki, a związek z MW z tyłka wzięty.

Kolejną powieścią Stefana, z którą przyszło mi się zapoznać, jest "Buick 8". Czemu akurat ta? Jakoś zaintrygował mnie sam tytuł tej książki, a także świetna ilustracja na okładce (twardookładkowe wydanie Prószyńskiego). Wybór okazał się trafny gdyż z wielką przyjemnością przeczytałem sobie historię tego nietuzinkowego samochodu.
Opowiada nam ona o wielkim sekrecie policjantów z Jednostki D, który związany jest ze stojącym od wielu lat w Baraku B, Buickiem Roadmasterem 8. Pewnego dnia, obecny dowódca jednostki sierżant Sandy Dearborn wraz z kilkoma innymi funkcjonariuszami, postanawiają wtajemniczyć w sprawę Buicka Neda Wilcoxa, syna nieżyjącego od roku funkcjonariusza Curta Wilcoxa. Rozpoczynając swoją opowieść nie mogli jednak przewidzieć  jej konsekwencji i tego jak zareaguje na te rewelacje Ned. Jednak podświadomie wiedzieli to chyba wszyscy, w końcu to jedna wielka rodzina!
"Buick 8" kojarzy mi się z opowiadanymi przy ognisku strasznymi historiami, które przyprawiały słuchających o szybsze bicie serca i jeszcze przez długi czas nie pozwalały spokojnie zasnąć. Panujące w Jednostce D rodzinne wręcz stosunki, w połączeniu z wielką niewiadomą w postaci dziwnego samochodu, tworzą niesamowitą aurę tajemniczości.
Bardzo ciekawie ukazana została na tle tych niecodziennych wydarzeń praca zwykłego policjanta, to jak trzeba czasami obojętnie przejść nad pewnymi strasznymi faktami i żyć dalej jakby nic się nie wydarzyło. Ta właśnie ta umiejętność wydaje się być przesłaniem zawartym w tej książce.
"Buick 8" przypomina mi trochę obszerniejszą wersję "Colorado Kida", ma podobny sposób prowadzenia akcji i otwarte zakończenie, ciąg dalszy musimy dopowiedzieć sobie sami.
W nocie od autora poznajemy okoliczności powstania tego utworu, kto by przypuszczał, że takie banalne zdarzenie z życia autora może być impulsem do napisania książki.
Według mnie to bardzo ciekawa historia, a obraz granatowego Roadmastera pozostanie w mojej pamięci na długie lata. Jak najbardziej warto przeczytać!  
  

Szczerze... beznadziejna. Brak początku, końca, jakby oderwana od rzeczywistości, nie wiadomo nawet jaki to gatunek.  Po autorze (i po okładce) spodziewałam się czegoś więcej. Pomysł był całkiem dobry, ale wykonanie fatalne. Styl "opowieści starego dziada" jakoś mi nie pasuje. jak dla mnie za dużo spoileru, za mało akcji

Przeczytałem Buick 8 i niestety trochę zawodzi. Początek daje nadzieje na ciekawą książkę lecz gdzieś tak od połowy siada wszystko. Historia początkowo wciąga i historia buicka 8 oraz jego losy czyta się dobrze. Po połowie opowieść robi się lekko przewidywalna i nudnawa, a trochę szkoda. Pomysł był ciekawy i można było wycisnąć więcej z niego. Choć trzeba przyznać King potrafi pisać, dlatego opowieść czyta się dobrze. Postacie nieźle wykreowane lecz zabrakło mi jakieś sympatycznej postaci, której losy byłyby interesujące. Za to przedstawienie jednostki i relacji policjantów dbających o siebie podobała mi się.
Ciekawe czym był Buick 8 :
Książka może nie najlepsza w dorobku Kinga, ale można przeczytać. Ocena 6/10.