Po skończeniu Blaze, właśnie zacząłem przygodę z Bastionem Jak skończę przeczytam wszystkie posty Na razie nie chce się naciąć na jakiś spojler:) No ale z topiku o najlepszych książkach Kinga, Bastion znacznie prowadzi. Tak więc do zobaczenia

__
grafler

Właśnie dziś skończyłem Bastion i cóż mogę powiedzieć... było pięknie!! Tą książką King naprawdę trafił we wszystkie moje czułe punkty co w związku z tym musiało przełożyć się na bardzo dobrą ocenę.

Ale zanim owe czułe punkty wymienię chciałem wspomnieć o jeszcze jednej jego cesze, którą u niego uwielbiam, a która nie zawsze budzi pozytywne reakcje. Kocham u Kinga jego gawędziarstwo, ale gawędziarstwo posunięte już niemal do granic wytrzymałości i dobrego smaku. Chodzi mi tu przede wszystkim o nierzadkie u niego, kilku a często kilkunasto-stronnicowe wyskoki w bok, gdzie rozpisuje się on nad jakimś nieznaczącym elementem fabuły, wspominką jakiegoś drugoplanowego bohatera czy retrospekcją sięgającą kilkudziesięciu lat, której mogłoby spokojnie nie być. Jak dla mnie, te małe hstoryjki (które wielu po prostu strasznie wkurzają) stanowią o klasie jego książek. W Bastionie było tego od groma i za to wielki plus.

Co do  moich czułych punktów, w które King trafił idealnie (nie chcę się z czymś wygadać):

Jednym słowem długo by gadać... Nie powiem, że wszystko było takie cacy. Jest parę wątków w których pytałem sam siebie WTF?
Np.:

Zebrałoby się tych minusów jeszcze pewnie trochę, książka jest tak obszerna że nie sposób ich uniknąć. Gdzieniegdzie King musiał się ratować jakimiś pługami, penicyliną, hotelami, które wydaje się w Ameryce stoją co 2 mile itp. Ale spoko, w tym przypadku plusy fest przesłoniły minusy i Bastion stanął w moim rankingu kingowskim na popularne pudło, obok takich powieści jak Martwa Strefa czy Zielona Mila. Ale nie dorównał chyba Workowi Kości, który niezagrożony już od jakiegoś czasu stoi na najwyższym stopniu podium.

Ocena: oczywiście 10/10

I na koniec takie mały smaczek. Bezapelacyjnym ulubieńcem i numerem jeden wśród wszystkich postaci w Bastionie został jedyny i niepowtarzalny:

Hehe, wszyscy narzekają na   - i słusznie. I tylko nie wiem, dlaczego nie powoduje to automatycznie obniżki oceny Dla mnie najlepsza była pierwsza połowa (tak na oko) - obraz apokalipsy ludzkości i zbieranie się niedobitków do kupy (a raczej do dwóch kup;)). Potem to już bywało różnie. Pamiętam, że po lekturze optowałem za oceną 8/10, ale wtedy nie miałem wyrobionej skali ocen, więc nie wiem;) Jak wrócę kiedyś do tej książki, to wrażenia zweryfikuję.

To chyba tylko świadczy o tym, że powieść wyszla z tego obronna ręką i się wybroniła. tak samo miałem ze wspomianą już Pod Kopułą. na koniec King tam tak powymyślał, że myślałem że się ze śmiechu posikam ale w ogólnym rozrachunku chyba poszła ocena 9/10. Z Bastionem jest tak samo. Musiłby sie King jeszcze dużo napocić, żeby zepsuć mi radość z tej lektury.


Ciacho no tu masz rację, to była jedna z najbardziej hardcorowych scen w tej książce, no może na równi z

Mi się podobała najbardziej scena z tym wywoływaniem duchów, byłem naprawdę tym przerażony:P

Właśnie ja pamiętam sam moment, a umiejscowienie go w akcji... to było gdzieś, jakieś wspomnienie chyba głównej bohaterki: Fran miała na imię, ale nie jestem pewny. Może Bruno pamięta konkrety, bo jest świeżo po lekturze...

Hehe, też nie pamiętam żadnego wywoływania duchów Natomiast scena przejścia przez eee... tunel Lincolna (?)  - znakomita. Generalnie pierwszych 200 stron (czy jakoś tak) to majstersztyk.

O tak tak dokładnie o to mi chodzi. To właśnie to:D jak dobrze, że Ty to pamiętasz:D chodziło mi właśnie o tę tabliczkę. Pamiętam, że jeszcze czytałem to akurat w nocy. Klimat murowany!

No właśnie tak sobie myślę...To jest właśnie bolączka Kinga: ma problemy z kończeniem książek... a im grubsza książka, tym gorsze zakończenie. Jakby się King rozpisał pod koniec, to by pewnie też było źle, bo zakończenie powinno być krótkie i konkretne a przy tej książce i tylu wątkach by się "rozlazło" na nieco więcej stron.

Czyli wychodzi na to, że Randall już wcześniej miał w planach zaszaleć na naszym padole. Odwieczna walka dobra ze złem.
Co do zakończenia to rozwalił mnie zupełnie Krąg się zamyka. Winduje to trochę zakończenie do góry. King to jednak miszczu jest