Bardzo dobra pozycja. Klaustrofobiczna atmosfera, uczucie zaszczucia, izolacji, zamknięcia. Zdawać by się mogło, że to sytuacja bez wyjścia Być na łasce kogoś takiego jak Annie Wilkes, czyli zabójczo niebezpiecznej psychopatki to horror sam w sobie. Książka trzyma w napięciu od początku do końca, akcja nie rozkręca się tak leniwie, jak w niektórych pozycjach Kinga. "Misery" czyta się szybko, mi to zajęło niecałe trzy dni, ale jest to też kwestia niewielkiej objętości (niecałe 400 stron).

Na największa uwagę załuguje oczywiście postać Annie - byłej pielęgniarki o zabójczych skłonnościach. Król stopniowo ukazuje jej szaleństwo i z każdą przewróconą kartką kobieta jest coraz bardziej przerażająca i nieobliczalna. "Misery" nie jest typowym horrorem, mamy tutaj mieszankę gatunkową, ale najważniejsze dla mnie jest stałe napięcie podczas czytania, którego tutaj nie brakuje. Z całych sił kibicowałem Paulowi,


 Powieść niezle wchodzi na psyche, miejscami troszkę męczy ze względu na potężny ładunek agresji psychicznej. Co nie znaczy, że nie uświadczymy tutaj gore:
 
Powieść przeraża jeszcze o tyle, że jest tak realistyczna. W zasadzie coś podobnego mogło przytrafić się każdemu z nas. Paul Sheldon miał to nieszczęście, że trafił na najzagorzalszą miłośniczkę jego twórczości  


Książkę czyta się świetnie, niemniej jednak maksymalnej noty wystawić nie mogę, bo w moim odczuciu Stephen King pisał już lepsze rzeczy. Ale na pewno jest to książka, która zajmuje bardzo wysoką pozycję w moim prywatnym rankingu.


Zasłużone 8/10

Nie ma co się rozpisywać za wiele. Po prostu Top 5 Kinga i basta. Wszystko genialne - pomysł, realizacja, bohaterowie. Od początku do końca trzyma za jaja.

hmmmm do kogo jest podobny ukochany Misery? 

No a ja zupełnie się nie zgadzam. Napięcie w powieści pojawia się ze 3-4 razy no może 5 w powieści, a reszta to nuda i flaki z olejem. Przereklamowana pozycja. Nie zła, ale gdzie jej tam do najlepszych.

Co do porównania to każda z nowych pozycji z powiedzmy ostatnich 6 lat (poza Historią Lisey) bije na głowę Misery o dwie długości moim zdaniem.A już ostatnie w szczególności.

Moje wspomnienia związane z Misery są naprawdę ciepłe - była to moja pierwsza książka Króla. A wziąłem się za nią przez... przypadek. Otóż, tego samego dnia kupiłem sobie też ,,To" i właśnie ta druga książka miała być moją pierwszą Niestety, brat pożyczył sobie ,,To" a ja zostałem na lodzie. Na odczepnego wziąłem się za Misery  - i  przepadłem. Praktycznie wszystko w tej powieści mnie zabiło - niezwykle sugestywne opisy, ten chory klimat i niesamowite związanie się z bohaterem. Wstawki z ,,Powrotu Misery" nie przeszkadzały mi, a wręcz przeciwnie - budowały nastrój o którym większość książek może pomarzyć. Z perspektywy czasu emocje nieco osłabły,  ale wspomnienia mam nadal tak samo dobre. Cieszę się też, że właśnie tą książką zainicjowałem Kinga w swoim życiu - jeszcze bardziej napaliła mnie ona na ,,To" i całą resztę twórczości pisarza. Generalnie jestem dość sentymentalnym typem i takim pozostanę - Misery ma szczególne miejsce w mojej pamięci. Top 10 na pewno osiągnięty.

z racji że troche mam długi dojazd do pracy umilam go sobie czytając, osotanio skończyłem Misery i ... hmmm pozycja ciut dziwna. Początek wlecze sie jak flaki z olejem do momentu co do zakończenia

Książka ogólnie na plus początek dla mnie ciężki i gdyby to że nie mam co robić jak jadę 2 godziny pociągiem to pewnie bym jej nie kończył

6/10

Jak dla mnie również jedna z najlepszych książek Kinga, choć nie jest to rasowy horror to nie raz wywołuje ciarki i trzyma w napięciu mocno, a końcówka to mistrzostwo. Zakończenie wydawało mi się ciut przesadzone, ale doszedłem do wniosku, że nie. A film tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że książka kończy się solidnie i niema na co narzekać. 8/10.