Mam za sobą dwa pierwsze teksty z "Łowcy duchów". Obie historie są proste i podobne do siebie. Carnacki opowiada grupie przyjaciół o swoich przygodach w nawiedzonych domach. Nic przesadnie oryginalnego, ale mnie bardzo przypadły do gustu te opowiadania. Bardzo mroczne, staromodne, mocno nawiązujące do romansów gotyckich, ale też spirytyzmu. Hodgson potrafi fantastycznie budować nastrój! Ale to zupełnie inne historie niż "Dom na granicy światów" czy "Widmowi piraci". Bliżej tutaj do ghost-stories M.R. Jamesa.

Ktoś jeszcze to czyta? Jeśli nie, to polecam, bo na tę porę roku to idealna lektura!

Jak zwykle bałwochwalcza (jeśli idzie o klasykę ), ale trafiająca w sedno i zachęcająca recka śląski ziomie. Zasmuciła mnie tylko ta wiadomość o rzekomym braku bibliografii i wstępu (o których już wcześniej wiedziałem) i rysunkach (o których kurde nie wiedziałem)! Sprawdziłem jeszcze zbiór Bradbury'ego i już u niego nie ma tych trzech rzeczy, które w momencie,gdyby same opowiadania nazwać tortem, te trzy najlepiej byłoby chyba nazwać wisienką na samym jego szczycie- dodatek co prawda, bez którego idzie przeżyć, ale jakże pożądany! No szkoda. Jakby do C&T chociaż był e-mail to trułbym dupę  co dzień aż by to wszystko przywrócili, bo jakoś nie widzi mi się tam dzwonić. Zresztą Heloł! mamy 21 wiek, a tu wydawnictwo bez e-maila (o stronie czy fejsie nie mówiąc).

No, a powracając do tematu, oczywiście czuję się zachęcony nawet i bez tej dobrej recki, ale fajnie, że tradycyjnie powstała. Ja już wkomponowałem Hodgsona w planowane na grudzień większe zakupy,a do tego czasu, chyba już nawet po "Dallas '63" weźmiemy się za coś z C&T, co mamy pod ręką.

Słuchaj, ty samym tym, że piszesz King=Król już mu się kłaniasz. Więc nie wiem, serio, co się tak wzbraniasz od jawnego wyjawienia nam, że tak naprawdę w głębi duszy wiesz, iż to jest mistrz horroru.

Ja mam z C&T z nieprzeczytanych jeszcze Machena i Bradbury'ego, z tym że co się tyczy tego drugiego, to już o jego genialności się przekonałem jakiś czas temu i nie mam zamiaru za szybko przeczytać wszystkiego, więc pozostaje Machen. Widzę, że dłuższe te utwory u niego,teksty pozbawione najmniejszej spacji (strony linia w linie równiutko!) mnie przerażają , no i pamiętam, jak pisałeś, że nie jest łatwy, ale spróbujemy, zobaczymy.

Co się tyczy zaś samego Hodgsona, to już po przeczytaniu spisu treści domyśliłem się, że "Wpieprz" to będzie coś związanego z "Domem...", tylko zastanawiało mnie czy prequel czy po prostu inna historia z tymi brzydalami.

I jasne, zadzwoń, wypytaj, bo do tego co się ma pojawić w niedalekiej przyszłości pożądana byłaby bibliografia i wstęp, bo ja np. nic o takich pisarzach jak Chambers, Onions czy Gaskell nie wiem. O Le Fanu niby słyszałem, niby coś tam bibliografię przejrzałem, ale wiedzy z tego konkretnej nie ma. Inaczej sprawa wygląda jak się wejdzie na Wikipedię i inaczej jak ktoś kto się zna na rzeczy fajnie Cię wprowadzi. Także jam jest stanowczo za!  

Ty cwaniaku jeden. Dopiero Cichy mnie naprowadził, bo ja nie wiedzieć czemu nie zwróciłem na to uwagi. A jednak jest pociąg do Kinga, jak przypuszczałem zresztą. Ha!  


Hehehehe. Ty to Cichy musisz się zawsze doszukać literówki. Lepiej byś napisał coś o nowym Hodgsonie, zamiast mnie łapać za słówka, chyba, że nie przeczytałeś jeszcze.

P.S.:
Ale jakby nie było to główny bohater w "Domu na granicy światów" pewien "wpieprz" wieprzom zaserwował. 

Jeszcze nie czytałem, ale już mam . Teraz Cormaca muszę coś przeczytać, bo jestem w redakcji strony o nim, a jedną książkę znam tylko

Haha, King ma znakomite momenty - choćby ta "Dola Jerusalem", ale takich kłamstw nie będę opowiadał

Cichy, w ramach zachęty mogę tylko podkreślić, że w kilku opowiadaniach trąci klimatami lovecraftowymi. Przy czym bodaj Hodgson za bardzo Lovecrafta nie czytał, więc jest to odpowiednio inne - niemniej znakomite.

Jakiś czas temu zapoznałem się ze zbiorem "Tropiciel duchów" i jestem wielce na tak. To kolejna z książek, która przekonała mnie dosyć mocno do czytania nowel/opowiadań, a to już jest dla mnie nielichym wydarzeniem Przede wszystkim spodobała mi się wielce postać Carnackiego, miał facet swój styl w opowiadaniu historii z życia wziętych, ale też jego metody "tropienia duchów" były ciekawie opisywane. Same historie niezwykle klimatyczne i to niezależnie od tego jak się kończyły (tj. zarówno te realistyczne jak i nie do końca takowe) dawały nielichą satysfakcję z lektury. Szkoda, że autor nie stworzył więcej opowiadań z Carnackim, bo to temat na długie wieczory wręcz idealny

Tropiciel duchów mnie nie przekonał - wszystkie te opowieści jakieś takie podobne na jedno kopyto,mało grozy...Nie wiem może jakby jakieś inne ksiażki tego autora mi kiedyś wpadły w ręce,ale Carnacki to już raczej nie. 

Przeczytałem niedawno zbiór Hodgsona i ,niestety, jest to na tę chwilę najsłabszy z BG zbiór, jaki przeczytałem. Tak oceniam poszczególne opowiadania:

Coś niewidzialnego - 3+
Furtka dla monstrum - 4
Dom pośród wawrzynu - 3
Gwiżdżaca komnata - 3
Intruz w domu na uboczu - 4
Newidzlany wierzchowiec - 3+
Nawiedzony Jarvee - 3+ -
Unikat -  3
Wieprz - 4+

W ogóle mi ten Carnacki nie pasuje. Może przez to, że wszystko rozwiązywał, a to na końcu okazało się wcale nie nawiedzone tylko spowodowane przez ludzi,a dla mnie horror ma straszyć w przekonywujący sposób. Nie lubię. Nie podoba mi się. Nie chce więcej. Ocena: 3+/6

Aż mi się z sentymentem zerknęło na Jamesa i jego Opowieści starego antykwariusza, które też oceniłem w ten sposób, a tymczasem zjada Hodgsona nie powiem czym.  I tu się potwierdza to, o czym się pisze w stosunku do Jamesa, że docenia się dopiero po czasie.

Być może masz rację z tym, że jest pionieriem, nie badałem tego, więc ciężko mi podważyć, ale biorąc pod uwagę lata kiedy powstały teksty przez Ciebie porównywane, prawdopodobnie masz rację. Zgodzę się z Tobą natomiast co do tego, że Dom... to świetna powieść, magiczna, niesamowity klimat, ja bym powiedział, że łączy w sobie elementy horroru (ten atak na dom mocno mi przypominał film Sog Soldier) i sf z naginaniem czasu, te zjawiska kosmiczne, mówiąc szczerze, nie ogarniałem tego umysłem w pełni, pisałem o tym już na poprzedniej stronie. Będę musiał do tego wrócić. Pewne jest, że książka jest warta uwagi, bo to bardzo dobra powieść.

Ale ten Carnacki to słabiutko. Może gdyby to nie było na końcu wszystko wyjaśniane to te utwory byłyby zdecydowanie lepsze.