Tak sobie właśnie dziś myślałem, że generalnie czytanie mi teraz nie idzie, nie tylko z powodu zbliżającej się przeprowadzki i braku klimatu. I myślałem, że zbiór opowiadań na takie okoliczności to dobry pomysł, na zasadzie: mam ochotę, to czytam jeden tekst, nie mam - nie czytam. Więc może już wkrótce Inna sprawa, że ja sporą część tych tekstów już znam.

Przeczytałem Klasztor i morze Grabińskiego. Fabuła rewelacyjna jak dla mnie; motyw mistyczny, nieszczęśliwa miłość, atmosfera gotycka szczególnie pod koniec.

Żałuje tylko "opakowania" całości. Przede wszystkim utwór powinien być ze dwa, może trzy razy krótszy. Powinno to być solidne opowiadanie a nie powieść. To co we wstępie uznano jako walor, czyli całą tę gwarę kaszubską ja bym w ogóle zlikwidował. Spowalnia to tylko akcje, powoduje nużące przestoje szczególnie przez ilość przypisów potrzebnych do zrozumienia tekstu. 320 przypisów do książki, która ma 160 stron?!!! Totalna masakra.

Ponadto te rozwlekłe opisy przyrody.

Powstaje pytanie na co i po co to?
Wydaje się, że Stefan Grabiński chciał się zaznaczyć jako pisarz - intelektualista, jakby oderwać się nieco od postrzegania swojej twórczości głównie przez pryzmat twórcy opowiadań fantastycznych i pisać rzeczy bardziej ambitne.
Niestety po przeczytaniu tej książki ma się wrażenie, że powieść to nie jest gatunek literacki w którym polski Poe czuł się najlepiej. Szkoda, bo jak dla mnie potencjał Klasztoru i morza został nieco przytłumiony. Sądzę, że gdyby lepiej dopracować utwór, skrócić co niekonieczne, byłaby jedna z najlepszych opowieści Grabińskiego, coś w rodzaju Powrotu Abla Behenny Brama Stokera - a może i jeszcze lepsze opowiadanie.       

Aż się lepiej człowiek czuje czytając takie opinie .

Choć porównanie Grabińskiego do Poego w pełni zasłużone. Nawet w mojej domowej encyklopedii PWN z lat dziewięćdziesiątych jest wzmianka, że S.G. pisał w ,,duchu E. A. Poego". Chodzi tu że obydwoje piszą o ludzkich namiętnościach, miłości, żądzach i dużo w ich opowieściach psychologizmu. Utwory Poego, choć literacko lepsze to jednak nie dziwie Ci się, że akurat Grabiński zrobił na Tobie wrażenie. On pisze w bardziej jasnym, wyraźniejszym stylu, przyjemnym w odbiorze dla współczesnego czytelnika.     

O tak, fajna sprawa. Tylko czy będzie to ogólnodostępne czy w w jakiś księgarniach akademickich?

Dodałem na LC recenzje Demona ruchu

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/109388/demon-ruchu-i-inne-opowiadania/opinia/29292042#opinia29292042

Tak na marginesie czytałem gdzieś że Lovecraft wysoko sobie cenił opowiadanie Grabińskiego. Nie jestem pewny czy to chodziło o "Zemste żywiołaków" ?

Gdzie o tym czytałeś? Wydaje mi się to wielce nieprawdopodobne. Pamiętam, że przed laty były odwrotne rozkminy: czy Grabiński czytał Lovecrafta i ostatecznie wyszło na to, że najpewniej nie. Skąd Lovecraft miałby znać Grabińskiego? Były za jego życia jakieś przekłady Grabińskiego na angielski? Nie przypominam sobie informacji o tym.

Taki tekst znalazłem co do powiązań HPLa z Grabińskim:


Więcej

https://stefangrabinski.wordpress.com/artykuly/polski-lovecraft/

I fragment końcowy który mi się najbardziej podoba:


 

 

Ludzie chyba bardzo chcą, żeby ta plotka żyła, ale dowodów jak nie było tak nie ma. W temacie przekładów Grabińskiego na angielski: jeśli Krzysiek Bortnik albo ktoś z jego środowiska nie znalazł na to dowodów, to wątpię, żeby jeszcze się znalazły. Swoją drogą ciekawe, jak ma się sprawa tomiku listów Grabińskiego, które już kilka lat temu były wstępnie zapowiedziane. Grabiński bywał w nich raczej lakoniczny, ale nadal uważam, że byłaby to fascynująca lektura. Kilka z nich wydano w Roczniku Przemyskim i możliwość zapoznania się z nimi, to było dla mnie fantastyczne przeżycie.

Na wikiżródłach pojawiły się Engramy Szatery i Przypowieść o krecie tunelowym Grabińskiego. Można przeczytać lub nawet pobrać :

Engramy Szatery :
https://pl.wikisource.org/wiki/Engramy_Szatery

Przypowieść o krecie tunelowym :
https://pl.wikisource.org/wiki/Przypowie%C5%9B%C4%87_o_krecie_tunelowym

Miłego czytania .

Dzięki Magnis, pobrane , przy sposobności sobie je poczytam, choć co do zasady to wole książki tradycyjne