Ciacho mogę Ci powiedzieć, że Duch pani Crowl to naprawdę porządnie napisana opowieść o duchach. Opowiadanie znam ze zbiorku zeszytowego Nie czytać o zmierzchu z wydawnictwa Iskier i zrobiło na mnie fantastyczne wrażenie. Po prostu powiem jedno klimatyczne, klimatyczne i jeszcze raz klimatyczne aż pamiętam, że ciarki mi przeszły podczas czytania. Więc z radością po informacji o wydaniu zbiorku się ucieszyłem, że zostanie wydany. Mam nadzieje, że pokuszą się o wznowienie Domu przy cmentarzu, Carmillii czy też Stryja Silasa .

Mój ulubiony XIX - wieczny pisarz. Z okazji sto czterdziestej drugiej rocznicy śmierci Mistrza pozwoliłem sobie przypomnieć Jego sylwetkę na blogu Okiem na Horror. O, tu:

  http://okiem-na-horror.blogspot.com/2015/02/wiktorianski-mistrz-opowiada-piotr.html

Taka anegdota o Le Fanu i czasach w których żył:

Pogłoski o praktykowaniu przez pisarza okultyzmu, chyba były przesadzone. Po śmierci żony w 1858 r. Le Fanu mocno odizolował się towarzysko, prawdopodobnie cierpiał na depresje. To, oraz mroczna wymowa najlepszych tekstów Mistrza z pewnością leżała o podstaw owych plotek. Wiemy, że przynajmniej jeden ze współczesnych Mu faktycznie wierzył w doświadczenia Le Fanu z siłami nadnaturalnymi. Owym współczesnym był redaktor pisma "All the Year Round", pan Karol Dickens....

Dickens opublikował w swoim piśmie jedno ze sztandarowych opowiadań Mistrza, przejmująca "Zieloną herbatę". Opublikował, wpierw rzecz jasna przeczytał, a czytał tekst wręcz - jak twierdzą współcześni - z dreszczem i z poczuciem, że doskonale zna tę historię. Wraz z decyzją o publikacji, wysłał do Mistrza list z prośbą o wyjaśnienia.

Autor "Oliver Twista" sam mocno zainteresowany modnymi wówczas ideami mistycznymi i okultystycznymi, swego czasu próbował, przy pomocy hipnozy i różnych technik mesmerycznych, egzorcyzmować panią Augustę de la Rue, żonę szwajcarskiego bankiera. Kobieta ta nawiedzana była przez upiorną postać, wywołująca u niej wątpliwości natury światopoglądowej oraz zmuszającą do robienia sobie krzywdy. Dokładnie tak, jak ma to miejsce w utworze Le Fanu. Dlatego też Dickens poprosił Irlandczyka o radę. Jak poradzić sobie z czyimś osobistym demonem?

Charakterystyczne, że Le Fanu nie odpowiedział na list swojego bardziej znanego kolegi. I nie wiadomo, czy dlatego, że w przeciwieństwie do Dickensa odróżniał prawdę od fantastycznej fikcji... czy wręcz odwrotnie. 

Paweł na wątku o bibliotece grozy C&T pisał, że mają wydać nie przetłumaczone na język polski opowiadania Le Fanu. Jestem pewien, że to pisał, ale nie mogę znaleźć. Dobry pomysł, ale mam nadzieję, że będzie to całe "In glass darkly". Niby i "Carmilla" i "Zieloną herbata" znane są polskiemu czytelnikowi, ale dobrze byłoby znaleźć te kawałki w jednym tomie, wraz z dotychczas nie publikowanymi.

Tak, wstyd się przyznać że takich perełek się nie zna, owszem mógłbym ich poszukać na allegro, "problem" w tym że mam w biurku kilka książek nowiutki nie przeczytanych, kilkanaście innych czeka w kolejce aby do nich powrócić. Ech trzeba przyznać że jestem dość wybrednym czytelnikiem...

Wracając do tematu. Widziałem kiedyś w bibliotece Stryja Silasa Czyżby to była najlepsza powieść Le Fanu?

W sumie chętnie bym powrócił do ghost madame Crowl. Nie wiem czy sie zgodzicie ze mną że to jeden z wybitniejszych tomików biblioteki grozy?

Co do "Stryja Silasa". Jest ona faktycznie uznana za "opus magnum" Le Fanu, jego najlepszą powieść. Cóż, ja wolę jego opowiadania, chociaż powieści też bardzo lubię.

"Stryj..." jest określany jako gotycki "mistery thriller" albo powieść sensacyjną, co zresztą wywoływało opory pisarza. Odżegnywał się we wstępie od tego gatunku. Tak czy inaczej nie jest to powieść z wątkami nadnaturalnymi.  Sadzę, że stosując współczesne kryteria i oczekiwania, można by tę książkę określić jako prozę obyczajową, z wątkiem kryminalnym.

Oczywiście jest to powieść gotycka, z wszystkimi atrybutami gatunku: antynomiczna para, zbrodnia z przeszłości kładąca się cieniem na życie współczesnych postaci, intrygi, zaniedbane posiadłości, no i trzymająca w napięciu końcówka. Plus religijne obsesje Le Fanu. Ja tam lubię, chociaż czytelnicy oczekujący ghost - story albo rasowego wiktoriańskiego horroru mogą być zawiedzeni.

Opis :
?W ciemnym zwierciadle? to wyjątkowa książka w dorobku Josepha Sheridana Le Fanu, jednego z twórców powieści gotyckiej. Motywem przewodnim są najrozmaitsze przykłady zjawisk nadprzyrodzonych, z których każdy stanowi studium przypadku z archiwum doktora Martina Hesseliusa, lekarza i naukowca zajmującego się studiowaniem stanów psychologicznych w kontekście choroby umysłowej. W umysłach pacjentów doktora Hesseliusa naruszona została granica pomiędzy światem realnym i nadprzyrodzonym: są prześladowani przez mściwe zjawy i wampiry, pojeni trucizną i w efekcie zapadają w sen przypominający śmierć, cierpią na przerażające halucynacje. Doktor jest zazwyczaj w stanie wyjaśnić te zjawiska za pomocą metod psychopatologii, ale dzięki literackiemu chwytowi w postaci obiektywnego z pozoru narratora ? którym jest były sekretarz doktora opracowujący dzieła nieżyjącego już uczonego ? Le Fanu zdaje się celowo nie zajmować jednoznacznegó stanowiska wobec opisywanych wydarzeń i wiele niepokojących wątpliwości pozostaje dla czytelnika nierozwiązanych.
Każda z opowiedzianych historii porywa absolutnie frapującym pomysłem fabularnym i stylem narracji, a w najsłynniejszej z nich, ?Carmilli? (która Bramowi Stokerowi posłużyła jako inspiracja do napisania ?Drakuli?), Le Fanu stworzył typ kobiety-wampira funkcjonujący w kulturze popularnej aż do dziś.
Zbiór zawiera pięć opowiadań :
Green Tea, The Familiar, Mr. Justice Harbottle, The Room in the Dragon Volant i Carmilla.

Tytuł   W ciemnym zwierciadle
Tytuł oryginalny   In a Glass Darkly
Data wydania   4 maja 2015
Autor   Joseph Sheridan Le Fanu
Przekład   Maria Czarnecka
Wydawca   Zysk i S-ka
ISBN   978-83-7785-184-5
Format   550s. 135×205mm; oprawa twarda
Cena   39,90
Gatunek   groza / horror

 

Trudno o lepszy komentarz, już od dawna czekałem na te utwory, planowałem nawet wizytę w antykwariacie, ale jak będzie nowe wydanie to extra!

The Familiar jest przerobionym opowiadaniem przez Le Fanu, które wcześniej miało tytuł The watcher. Można je przeczytać bezpłatnie na projekcie Gutenberg .

Tak przy okazji, w "nowościach i zapowiedziach" widziałem newsa o reedycji  Tajemnicy pałacu w Wenecji, tyle że pod innym tytułem. Wielkie Collins, Le Fanu? Zysk i spółka planują jakąś serie z wiktoriańską klasyką, czy to tylko incydentalne wydania?

Zastanawiam się  nad trafnością polskiego tytułu. Nawet nie o to chodzi, że może ona kojarzyć się z powieścią Dicka. Anglojęzyczna Wikipedia podaje, że tytuł nawiązuje do 12 wersu 13 rozdziału 1 Listu do Koryntian - czyli do samej końcówki Hymnu do Miłości.

Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz

Poprawniejsze byłoby Przez niejasne zwierciadło, co fatalnie brzmi, ale lepiej tłumaczy treść zbioru, oraz nakierowuje czytelnika nie do powieści zaćpanego geniusza SF, co raczej do biblijnej inspiracji.

Ale i tak się kurde ciesze. Zbiór jest genialny.