Na życzenie wrzucam więc moją kolekcję książek Lovecrafta i pozycje z nim związane. Nie jestem pewien czy wszystko co mam tu jest (pomijałem takie książki, w których tylko część odnosi się do HPL-a, np. pojedynczy artykuł itp.), dopiero dziś zdałem sobie sprawę, że jednak w moich książkach nie panuje aż tak wzorowy porządek .

Wszystkie eseje i wiersze HPL-a:


Wszystkie "Selected Letters" + 2 zbiorki imienne z Hippocampusa:


U dołu Penguinowskie zbiorki opowiadań poprawionych i skomentowanych przez Joshiego. Po prawej wznowienie w poprawionych wersjach "poprawek" HPL-a, z Arkham House:


Zyskowe wydania, od których zaczęła się moja przygoda translatorska z HPL-em


Po lewej u dołu pierwszy porządny Lovi w Polsce, drugi od prawej u dołu - pierwsza polska książka o Lovecrafcie:


Wydania z S.R. i inne dziwolągi:


Kiepskie przekłady Wroczyńskiego + trochę pastiszów:


Kolejne pastisze, w tym "Tales of the Cthulhu Mythos" i "Disciples of Cthulhu" - chyba dwie najbardziej znane antologie:


Książki ze Scutuma + kolejna książka Lovecraftowska, tym razem na mniej poważnie


U góry pośrodku "HPL: A Life", egzemplarz sfatygowany od tłumaczenia, u dołu kolejna cenna rzecz: "Lovecraft Remembered" - pisarz we wspomnieniach przyjaciół. Po lewej u dołu rarytas z Necronomicon Press.


Po lewej moje największe dotąd dzieło, a dalej książka zagraniczna, w której pojawia się moje nazwisko i ogromnie cenne listy wymienione między HPL-em i R. E. Howardem:


Największa, najdokładniejsza i najlepsza biografia HPL-a z dostępnych obecnie na rynku.


I moje najświeższe nabytki. Zwłaszcza cieszę się z listów, ale eseje też rarytas jakby co


Do tego czekam jeszcze na kolejne dwie pozycje

Za taki brak skromności to chyba mnie piorun powinien trafić .

O rany, Cichy, Ty to naprawdę tego HPL lubisz Swoją drogą widzę, że wydanie "At the Mountains of Madness" ozdobiono tą samą okładką, którą wykorzystało wyd. Rebis przy okazji wznowienia "Kostnicy" Mastertona.

Ładnie, ładnie. Lekko pozieleniałam z zazdrości Ale też sobie powoli zgromadzę, a co!

Odświeżę temat. Od blisko dwóch lat kolekcjonuję antologie i zbiory opowiadań grozy. Wprawdzie z zapałem raz większym, a raz mniejszym, jest to jednak główny obszar mojego książkowego zbieractwa. Dotychczas udało mi się zgromadzić 44 pozycje, a zanotowałem ich około 80 ( z pewnością nie odszukałem wszystkich). Piszę o okresie od 1950 do mniej więcej 1991 roku i mam na myśli antologie autorów już nie tworzących współcześnie, czyli bez Kingów, Mastertonów i zbiorów typu "Dziedzictwo Lovecrafta". Jako że pojęcie grozy jest dosyć płynne na tej liście znalazło się kilka pozycji, które nie zostały wydane jako typowe antologie grozy, jednak mają z nią wiele wspólnego. Ażeby nie był to post bez konkretów wymienię kilka ciekawych publikacji z moich zbiorów:

Nowosad J., Opowieści przy gasnących świecach, Wyd. KAW 1989.
Przez długi czas powątpiewałem, że kiedykolwiek zdobędę tę książkę. Mimo stosunkowo niemałego nakładu (20tys.) jest rzadko spotykana. Udało mi się ją wyłowić na allegro, za kwotę 9 złotych (w tym przesyłka). Niestety została fatalnie wydana i nie mogę jej czytelniczo przeciążać.
Polskie opowieści z dreszczykiem, Wyd. Iskry 1969.
Pozycja od czasu do czasu pojawia się na allegro (nakład 10tys.). Chyba najciekawsza antologia polskiej grozy. Kapitalne opracowanie graficzne Mariana Stachurskiego. Mnie udało nabyć się egzemplarz z oryginalną "mroczną" zakładką. W ogóle to wyd. Iskry swego czasu było niezwykle płodne pod względem antologii, poza tą wydali jeszcze Opowieści z dreszczykiem ( w 1957, 1960 i 1966), Upiornego narzeczonego, zeszyty Nie czytać o zmierzchu, Diabli wiedzą co..., Strofy z dreszczykiem, Alfred Hitchcock przedstawia, Rafę trzech szkieletów, Duchy na dachu, opowiadania Grina, Siewierskiego i Stevensona.
Tołstoj A. K., Upiór, Wyd. Łódzkie 1958.
To wydanie zawiera również fragment nigdy nie dokończonej powieści Amene. Rzecz rzadka, szczególnie z obwolutą. Nakład 10tys.
Na koniec dwie antologie, które nie funkcjonują jako klasyczne zbiory grozy, jednak mogą być do nich zaliczane.
Paulaharju S., Nocne cienie Tunturi. Opowieści lapońskie, Wyd. Poznańskie 1972.
Nakład 15tys. Mój egzemplarz mimo 40 lat na karku prezentuje się jakby dopiero co opuścił drukarnię. A jaka zawartość! Pełne strachów i nastrojowej grozy opowieści z Laponii powinny nie jednego czytelnika zachwycić. Dodatkowo olbrzymi plus za wydanie. Twarda okładka z obwolutą w pięknej szacie graficznej.
Opowiadania pisarzy angielskich XIX w., Wyd. Nasza Księgarnia 1971.
Antologia zawiera kilka opowiadań (choćby O. Wilde'a), które śmiało można zaliczyć do gatunku grozy. Pozycja pięknie wydana w twardej okładce z obwolutą. Nakład 10tys.

Ciacho gratuluje kolekcji . Jak Ci zazdroszczę Waltera De Le Mare i jego książki co nie miara bo sam chciałbym przeczytać, a mam tylko z serii fantazja-przygoda z wydawnictwa Alfa Piękną Berenikę i inne opowiadania zakupioną niedawno . Widziałem książkę Łozińskiego i takie pytanie do Ciebie bo o nim nie słyszałem co to za powieść .

Ja mam inne pytanie apropos kolekcji - czy Jack Ketchum w jakiejs innej ksiazce zbliza sie chociaz do poziomu "dziewczyny z sąsiedztwa"?

Jest! To jest dobry temat na niekończącą się dyskusję, ale moim zdaniem "Proces" jak najbardziej podchodzi pod literaturę grozy.

Dzięki.


A ja to kupiłem widzisz nieświadom, że tak chciałbyś przeczytać. Większości tych pisarzy nie znam, bo klasykę jednak poznaję od krótszego czasu, ale to co się pojawi, to zabieram ze sobą, bo wiem, że szybko nie dostane, jak w przyszłości będę szukał i na jakimkolwiek poziomie by nie był dany autor, to jednak klasyka to klasyka.


Pierwsza polska powieść sensacyjno-detektywistyczna utrzymana w klimacie grozy i wydana w XIX wieku.  Skusiłem się przez to, że to nasz rodzimy pisarz.


Dzięki. Staram się ją systematycznie powiększać, ale jest to nieco trudniejsze. Nie czytałem "Golema", bo jak twierdzą Cichy,p.a. i Paweł jest to cholernie trudna i wymagająca książka, którą trzeba czytać w maksymalnym skupieniu, a ja na takowe jestem gotów na jesieni i wczesną zimą. Latem i wiosną czytam lżejsze książki. Ale jak przeczytam, to nie omieszkam się podzielić opinią.


Hehehe, bo na klasykę trzeba mieć ochotę, nastrój i odpowiednią atmosferę. I ja klasykę czytam w tym okresie jesienno-zimowym właśnie, kiedy to ciemne barwy za oknem pozwalają mi zapomnieć o tym, że mogę i chcę wyjść z domu, i oczywiście odpowiednio nastrajają ,więc potrafię się wtedy maksymalnie skupić i czerpać z takiej klasyki jak najwięcej. Nie potrafię czytać takich książek latem, kiedy za oknem powyżej 20 stopni a słońce mi w pysk świeci.  


Ja ją już trzymałem w ręku tudzież zerkałem parę razy, ale to nie był ten czas. Każda książka w moim mniemaniu, musi odleżeć swoje, zanim weźmie się ją do łapy. Jedne leżą dłużej bo nie są pożądane, inne dlatego, że są wymagające, a jeszcze inne, bo zawsze pojawi się coś innego na co akurat masz ochotę. Jedno jest pewne: Golem nieznany jest już ciekawy a poznany wzbudza kontrowersje.