Z tej serii to jak do tej pory czytałem Lovecrafta, Jamesa i Freeman. Lektury tych książek wspominam jak najlepiej o Lovecrafcie to już chyba wszystko zostało powiedziane wystarczy mi się pod tym podpisać. Podczas czytania Ducha ciemności czułem ten dreszczyk, który towarzyszył mi przy lekturze Wyklętego Mastertona (nie chce tutaj porównywać obu autorów tylko zaznaczam, że jeden jak i drugi dostarczyli mi niezłych wrażeń, gdy czytałem ich książki; a później to już nie pamiętam, aby z którychkolwiek autorów zrobił na mnie takie wrażenie).
M. R. James i jego Opowieści starego antykwariusza też bardzo dobre. Nie pamiętam już tytułów opowiadań ale parę z nich zrobiło na mnie mocne wrażenie .
Opowiadania Mary E. Wilkins Freeman były bardziej jakby subtelne nie szokowały, tylko wprowadzały nutki tajemniczości, ale na swój sposób interesujące.
Wszystkie zbiory były napisane takim językiem, którego próżno szukać u współczesnych autorów z tego też względu właśnie na ten język tak dobrze mi się czytało te wszystkie opowiadania. Miła odskocznia od czasów współczesnych. 

A czy nie wiadomo coś o jakiś nowych ksiązkach z tej serii .

Ja w sumie mam wszystkie wymienione wyżej pozycje na półce (oprócz M. R. Jamesa, ale jego "Opowieści..." mam w starszym wydaniu, Wydawnictwa Literackiego) i czytałem z tej serii Blackwooda, Machena, Wharton, no i oczywiście Loviego (chociaż nie powiem żebym czytał konkretnie tę książkę, znam ją raczej z wydania Czytelnika z 1983 r.).

No i cóż mogę powiedzieć... Popieram tę jakże szlachetną i desperacką ideę wydawania mało znanych w Polsce klasyków literatury grozy całym sercem, ale zdaję sobie sprawę, że to raczej mało profitowa robota (wiadomość z pierwszej ręki, z ust wydawcy), a chodliwość książek pozostawia wiele do życzenia...

Co niestety jest świetnym komentarzem do tego, jaki horror czytają Polacy. No bo Blackwood i Machen to na Zachodzie nazwiska uznane, szanowane i wielbione, a w Polsce... Nieznane. Ja się dołączam do zachwytów, bo tych dwóch panów, choć w zupełnie różny sposób (Blackwood - nurt bardziej "naturalny", vide genialne "Wierzby", no i może trochę bardziej klasyczny, bo są nawiedzone domy itp.; Machen - nurt mistyczny, z tajemnymi kultami, ukrywającymi się rasami itp.), pisało świetne rzeczy. No a pani Wharton to twórczyni chyba najlepszych "ghost stories" jakie czytałem. Świetne teksty do poczytania nawet na głos przy kominku czy w lesie w większym towarzystwie.

Przymierzam się powoli do "Październikowej krainy", bo jak słyszę Wasze głosy zachwytu, to aż trudno się powstrzymać.

EDIT:

A właśnie - mi też James jakoś nie podszedł... Nie wiem czemu, ale chyba będę musiał sobie odświeżyć teksty tego pana, bo prawie żadnych nie pamiętam.

Bardzo kibicuję tej serii, mam większość na półce, brakuje mi jeszcze dwóch. Z tej sympatii dla serii i wydawnictwa kupiłam nawet Jamesa, choć miałam pełne wydanie po angielsku Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś coś się pojawi, bo w temacie klasyki grozy po polsku braki są przerażające.

Blackwood chyba jednak nieco lepszy. Weź na początek jego Wierzby i Wendigo. Poza tym ja bym leciał na zmianę, szczególnie że Machen może być trudny do przełknięcia w jednym kawałku - trudny jest.

No, i to jest postawa godna naśladowania . A Paweł ma rację - Blackwooda najpierw weź. Machen jest dosyć specyficzny, ale i w niego można się nieźle wczuć. Jak tak patrzę z perspektywy czasu to chyba Machena stawiałbym wyżej pod względem artystycznym niż Blackwooda, ale tego drugiego łatwiej się trawi .

Dzięki, w takim razie po Lovecrafcie bierymy się za Blackwooda. Machena też przeczytam, tylko nie wiem czy od razu po tych dwóch ,czy dam sobie trochę dychnąć, bo opowiadania, potrafią niekiedy namieszać w głowie.

Nie wypadłem z rytmu, miałeś rację,a niedługo sięgam po Machena. Z tym, że mam pytanie bo zdecydowałem się na kolejny zakup jednej części z tej serii. Zostało mi:

Montague Rhodes James - Opowieści starego antykwariusza
Mary Eleanor Wilkins Freeman - Zagubione duchy
John Connolly - Nokturny
Edith Wharton - Duchy i ludzie

Najbardziej z opisu pasuje mi James i jego skłonny byłbym kupić,a co wy byście brali?

Jak Procella: Jamesa. Rewelacyjny jest, zrobię może jeszcze dzisiaj temat, żeby Ci smaka narobić

Ja w trafiłem chyba najgorzej jak można było. Jedyną pozycją, którą przeczytałem z omawianej serii były Nokturny Johna Connolly'ego. Strasznie się z tym męczyłem. Zdecydowana większość, prawie wszystkie opowiadania są na żenująco niskim poziomie. Pamiętam, że podczas lektury zastanawiałem się jak można w każdym opowiadaniu konsekwentnie betonić i pieprzyć niezłe pomysły, co kierowało wydawcą za granicą, który wyłożył na to pieniądze?
Tym, którzy przymierzają się do tego zbiorku, mogę powiedzieć, że będzie to ciężka przeprawa, ale za to na końcu tej słabiutkiej pozycji znajduje się wisienka, bo opowiadanie o Charlie'im "Birdzie" Parkerze i to opowiadanie jest kapitalne. Po książkę warto sięgnąć z dwu powodów:
1.żeby zobaczyć ile bardzo złych opowiadań można wcisnąć do jednego zbioru, jak umiejętnie niszczyć pomysły i podpisywać to własnym nazwiskiem
2. żeby przeczytać ostatnie rewelacyjne opowiadanie i po lekturze być bardzo zdziwionym kontrastem jakości w jednej pozycji