Strony: [1]   Do dołu
Drukuj
Autor Wątek: L. A. Noire  (Przeczytany 3748 razy)
RandallFlagg

*




« : Stycznia 14, 2012, 23:35:05 »



<a href="http://www.youtube.com/watch?v=jeYym1U226M" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=jeYym1U226M</a>

Czekałem na tą grę od pierwszych zapowiedzi, następnie po pierwszych średnio przychylnych ocenach postanowiłem się wstrzymać z kupnem w dniu premiery (choć przyznam, że przyczyniła się do tego też nieco zaporowa cena, jak na tamten okres) i w ostatecznym rozrachunku bardzo się cieszę, że jej wtedy nie kupiłem. Dlaczego?

Otóż w międzyczasie pojawiła się wersja na PC - której to platformie od czasu zakupu nowego, jak to się teraz krzykliwie nazywa cutting edge komputera ;-) hołubię - wersja Complete Edition zawierająca wszystkie dodatki, jakie ukazały się od czasu premiery gry. Dodatki, za które wcześniej trzeba było dodatkowo płacić... Cóż, znak czasów... Teraz wszystkie dodatkowe "sprawy" - a jest ich pięć - i inne pomniejsze dodatki w stylu dodatkowych spluw i garniturków wydane zostały w jednym i na dodatek dużo tańszym niż początkowa cena podstawowej gry, pakiecie. Nadmienię tu, że w jednej ze świątecznych promocji na platformie Steam można było kupić L.A. Noire za 1/4 ceny (ok. 60 polskich złotych). No, ale było minęło... chociaż jeśli ktoś jest naprawdę grą zainteresowany to pewnie znajdzie ją w podobnej cenie, bo gra oberwała niezłe - i od razu napiszę NIEZASŁUŻONE - "bęcki", więc wydawcy i sprzedawcy musieli nieco spuścić z tonu i ceny. Co w zasadzie jest dość pozytywne dla potencjalnych graczy, choć dla samej gry mocno krzywdzące.

Doskonale jednak rozumiem zawód tych, którzy spodziewali się po L.A. Noire kolejnej odsłony GTA. Było Red Dead Redemption, czyli "GTA na Dzikim Zachodzie", tak więc fani Rockstara liczyli pewnie tym razem na coś podobnego, tyle że jakby bardziej w klimatach "Mafii". Tymczasem okazało się, że to, co w L.A. Noire najbardziej jest bliskie temu, co znamy z Grand Theft Auto jest tylko jednym i to w zasadzie nie tak istotnym elementem tej gry. Owszem, jeździ się oldsmobilami po Los Angeles lat czterdziestych ubiegłego wieku, wykonuje się poboczne misje zbliżone do tego, co znamy z wcześniejszych produkcji Rockstara - czasem ścigamy przestępcę samochodem, innym razem pieszo, czasem musimy zapobiec napadowi na bank / sklep / i temu podobne, są strzelaniny i pojedynki na gołe pięści, ratujemy samobójców, uwalniamy zakładników i tak dalej - ale głównym trzonem rozgrywki są tak zwane "śledztwa", tudzież "sprawy", które niekoniecznie muszą przypaść do gustu zwolennikom szybkiej i intensywnej rozgrywki, jakimi cechowały się dotąd gry R*.

Nie owijając dalej w bawełnę powiem teraz, że ja jestem wprost urzeczony tym elementem gry. Owszem, dla odmiany lubię sobie przyjąć czasem jakieś zgłoszenie do street crimes - czyli spraw, w których przede wszystkim musimy popisać się naszymi zdolnościami manualnymi - ale najbardziej fascynujące jest przeszukiwanie miejsc zbrodni, przesłuchiwanie świadków i podejrzanych, i rozwiązywanie wszelkiej maści łamigłówek w sprawach z wątku głównego. To nie lada gratka dla wszystkich fanów gier przygodowych, zwłaszcza tych - jak ja - pamiętających czasy takich hitów "policyjnych", jak seria Police Quest, czy Blue Force. Mamy tu wiele elementów wspólnych z "przygodówkami" z tamtego okresu, choć tutaj wszystko jest dużo bardziej skoncentrowane na samym śledztwie, czyli powiązania między poszlakami, śladami, podejrzanymi i świadkami są o wiele bardziej logiczne i czytelne. Nie ma tego, znanego z dawnych gier tego typu (choć w przypadku serii Police Quest nie było to aż tak upierdliwe) próbowania "wszystkiego na wszystkim". W przypadku L.A. Noir wystarczy pewna doza koncentracji i spostrzegawczość, żeby doprowadzić sprawę do końca z dobrym wynikiem.

Nowinka techniczna, o której najwięcej chyba w przypadku tej gry trąbiono, czyli bardzo dobre odwzorowanie mimiki twarzy postaci, sprawdza się tutaj rewelacyjnie. Obserwując przesłuchiwanych nieraz miałem spory dylemat przed podjęciem decyzji, czy dana osoba kłamie, czy mówi prawdę. Bohaterowie prezentują swoją fizjonomią tak szerokie spektrum emocji, że z czasem bardzo łatwo dać się nabrać. Owszem, czasem jakimś uśmieszkiem, czy nerwowym odwróceniem wzroku sugerują, że mają coś do ukrycia, ale są też postaci, które obserwować trzeba dłużej, żeby wychwycić jakiś detal, mogący nas naprowadzić na dany trop. Warto też zwrócić uwagę, jak dana postać zachowuje się wcześniej, kiedy na przykład okazuje się, że mówi prawdę, bowiem różnice między pewnym siebie zachowaniem a dystrakcją bywają czasem dość subtelne.

Dla mnie L.A. Noire to gra bardzo dobra, acz nie pozbawiona wad. Po pierwsze - elementy zręcznościowe mogą się okazać nieco łatwe dla bardziej wymagających graczy. No, ale jeśli potraktować je, jako przerywnik i dodatek do głównej rozgrywki, to nie jest aż tak zupełnie źle, a czasem zdarza się, że do niektórych z tych misji zręcznościowych podchodziłem po kilka razy... Druga sprawa, to... cóż, bez bardzo dobrej znajomości angielskiego w tej grze daleko się nie zajdzie. Tu ważne jest, co mówią przesłuchiwani, ważne jest to, czego dowiadujemy się na miejscach zbrodni a co zapisujemy w naszym "kapowniku", jest nawet motyw (trochę w stylu tego znanego z "Aniołów i demonów"), że przestępca zostawia strofami z wierszy Shelleya naprowadza nas na kolejne ślady. I niestety, z tych wierszy należy wychwycić czasem niedosłowny sens wskazówki, odnoszący się do jakiegoś znanego zabytku, czy charakterystycznego budynku w Los Angeles. Bez znajomości języka pozostaje granie ze słownikiem w ręku (co w gruncie rzeczy nie jest takie złe, bo też się angielskiego w młodości właśnie na "przygodówkach" w ten sposób uczyłem :-)

Gry jeszcze nie ukończyłem, ale wciąż jestem zachwycony - świetne zagadki, znakomite postaci, klimat powieści noir, odniesienia do filmów i rzeczywistych zbrodni z tamtego okresu (Czarna Dalia), bardzo dobry scenariusz i niebanalne, czasem bardzo złożone śledztwa. Nie dla wszystkich, bo to dość specyficzna gra - ale fani przygodówek i "czarnego kryminału" poczują się tutaj bardzo, bardzo dobrze.

Polecam!
« Ostatnia zmiana: Stycznia 14, 2012, 23:46:11 wysłane przez RandallFlagg » Zapisane

"...Pnie się w górę ścieżką kamienistą
Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał,
Ale nie przeraża go to wszystko
Bo nie takie bajki z domu znał..."
mucio

*

Miejsce pobytu:
Wrocław




« Odpowiedz #1 : Stycznia 15, 2012, 01:52:15 »

Przeszedłem grę wraz ze wszystkimi dodatkami i również mogę szczerze polecić ją. Naprawdę wciągająca i ciekawa, bo trochę "inna" niż wszystkie. Oceniam na 9/10!
Zapisane

Oto woda, a to studnia. Pij do pełna i zstąp. Koń to oczu białka i ciemność wewnątrz.
ortegA

*

Miejsce pobytu:
Włocławek




WWW
« Odpowiedz #2 : Stycznia 15, 2012, 11:57:30 »

Ja obecnie jestem przy końcówce płyty nr 2 (gram na xklocku) i muszę stwierdzić, że jest bardzo dobrze. Lubię takie pół-sandboxowe tytuły. Bardzo fajnie wypadła animacja postaci, choć sama grafika nie powala. A zagadki i cała ta otoczka noire bardzo miodna :) Do tego na plus długość gry, co jest wyjątkiem w nowych tytułach (w porównaniu np. do 10-godzinnej Mafii 2).
Zapisane

RandallFlagg

*




« Odpowiedz #3 : Stycznia 15, 2012, 12:11:02 »

Ja obecnie jestem przy końcówce płyty nr 2 (gram na xklocku) i muszę stwierdzić, że jest bardzo dobrze.

A przy jakiej konkretnie sprawie jesteś? Ja właśnie wczoraj przeszedłem do wydziału Arson (niezły "upadek" po chwilach glorii w Homicide i Vice). Jeśli mam być szczery, to bardziej podobała mi się praca w Wydziale Zabójstw. Śledztwa były bardziej skupione na zbieraniu dowodów, kojarzeniu faktów i przesłuchaniach. Natomiast w Vice znowu mamy więcej akcji. Z jednej strony to jakaś odmiana, ale... Ciekaw jestem tego Arson (jeszcze nie zacząłem pierwszej misji), bo wstęp do tej roboty nie zapowiada nic ciekawego (dochodzenia w sprawach wyłudzeń odszkodowań? hm?). Domyślam się jednak, że podobnie, jak w przypadku Wydziału Zabójstw, to co wygląda z pozoru na coś normalnego (w sensie: tak jak, potencjalna kłótnia małżonków, która w sumie prowadzi do szerszej sprawy seryjnego mordercy) i nieciekawego zostanie powiązane jakoś z głównym wątkiem. No i kurcze - Cole Phelps nieźle namieszał, ale Roy to dopiero kawał niezłego suczysyna...
« Ostatnia zmiana: Stycznia 15, 2012, 12:14:26 wysłane przez RandallFlagg » Zapisane

"...Pnie się w górę ścieżką kamienistą
Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał,
Ale nie przeraża go to wszystko
Bo nie takie bajki z domu znał..."
ortegA

*

Miejsce pobytu:
Włocławek




WWW
« Odpowiedz #4 : Stycznia 15, 2012, 12:24:15 »

Dokładnie jest to sprawa 13 - The Quarter Moon Murders. Teraz jak tak spojrzałem na jakiś walkthrough na youtube, to jest to dopiero połowa, co mnie niezwykle cieszy :) Do Arson jeszcze więc nie dotarłem.. i pewnie z moim tempem trochę mi to zajmie :p
Zapisane

Benson

*




« Odpowiedz #5 : Stycznia 15, 2012, 12:27:32 »

No cóż, ja się niestety na tej grze zawiodłem. Dla mnie L.A. Noire to bardzo duży potencjał i jeszcze większe rozczarowanie. Cała para poszła w gwizdek, czyli w mimikę i tak jakby zapomniano o reszcie - schematyczne śledztwa, niedopracowane przesłuchania (często trudno odróżnić kłamstwo od wątpliwości) i dramatycznie słabe sidequesty (nie dość że ciągle te same - albo kogoś gonisz pieszo, albo samochodem, albo do kogoś strzelasz, to są zdecydowanie za krótkie). Gra jest też IMO niedopracowana fabularnie - wybór złych opcji dialogowych i położenie przesłuchania albo wsadzenie kogoś niewłaściwego za kratki tak naprawdę nie powoduje żadnych konsekwencji dla fabuły. Nawet jazda samochodem, którą tak lubiłem w Mafii I i II, czy nawet w GTA IV dość szybko mi się znudziła i dawałem się wozić partnerowi. Nie skończyłem gry i wątpię, żebym do niej wrócił.
Zapisane
RandallFlagg

*




« Odpowiedz #6 : Stycznia 15, 2012, 13:05:10 »

(często trudno odróżnić kłamstwo od wątpliwości)
(często trudno odróżnić kłamstwo od wątpliwości)

Ależ, bardzo łatwo. Zdradzę Ci sekret ;-) kiedy osoba objawia oznaki tego, że mataczy a my nie mamy na to dowodu to zaznaczamy "wątpliowość" właśnie. Działa w 9 na 10 przypadków. :-)
Zapisane

"...Pnie się w górę ścieżką kamienistą
Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał,
Ale nie przeraża go to wszystko
Bo nie takie bajki z domu znał..."
RandallFlagg

*




« Odpowiedz #7 : Stycznia 17, 2012, 17:42:32 »

I tak oto ukończyłem L.A. Noire. Powiem krótko - gra zacna, ale z masą niewykorzystanego potencjału. Ostatni akt, po przydziale do wydziału "podpaleń" (...hm... muszą albo musieli mieć w Stanach poważny z tym problem, skoro zajmuje się tego typu sprawami specjalny wydział policji?...) uświadomił mi, jak wiele niewykorzystanych możliwości miała ta gra. Wprowadzenie akcji z punktu widzenia innego bohatera niż Cole Phelps z powodzeniem mogło nastąpić dużo wcześniej - mogliśmy otrzymać misje z punktu widzenia prywatnego detektywa, które różniły by się stylem prowadzenia dochodzeń, tak następuje to w przypadku wątku Jacka Kelso. Ponadto w Arson dostajemy wreszcie nieco bardziej urozmaicone etapy zręcznościowe - bo oprócz zwykłych pościgów i strzelanin (które po pewnym czasie w L.A. Noire się po prostu "przejadają") mamy tu, na przykłada, ucieczkę przed gangsterami, ochronę ściganego przez "tych złych" pojazdu, itp. Pominąwszy fakt, że Kelso jest dla mnie dużo fajniejszym bohaterem niż nastawiony na karierę skaut Phelps. Mam nadzieję, że - o ile powstanie druga część - będziemy mieli właśnie Jacka za głównego protagonistę.

Obok zalet, które wymieniłem w poście otwierającym wątek, są też wady, które z czasem naprawdę dają się we znaki. Wspomniane sekwencje akcji, tak jak napisał benson mogłyby być zdecydowanie bardziej urozmaicone i, cóż, trudniejsze. Podobnie sprawa ma się z zagadkami logicznymi, wszelkiego rodzaju układankami, szukaniem wskazówek w dokumentach: są one wszystkie banalnie wręcz proste i jakby tego było mało, zawsze ktoś nachalnie śpieszy nam z podpowiedziami, nawet jeśli tego nie potrzebujemy. Zawsze słyszymy albo usłużny głos śledczego, mruczącego sobie pod nosem "wskazówki", albo jakaś postać z boku, co kilka sekund przypomina nam o tym, co doskonale wiemy (najbardziej irytujący przykład to chyba wizyta Jacka Kelso w Hall of Records).

Podsumowując: gra ma świetny klimat, doskonale wpisującą się nurt literatury noire klimat, wciągającą fabułę. Znakomity jest też sam sposób prowadzenia dochodzenia, który docenią wszyscy fani niegdysiejszych gier przygodowych, i oczywiście bardzo dobrze wypadający nowatorski system z odczytywaniem emocji z twarzy.

Kuleje przede wszystkim warstwa zręcznościowa. Słabują zagadki logiczne. Brak tu też pewnej swobody postępowania, odnośnie śledztwa - wszystko podąża swoim scenariuszem, natomiast jedyną nagrodą za "odgadnięcie" tego, co autorzy zaplanowali, jest lepsza ocena w statystykach misji.

Gra dobra, jakkolwiek nie wiem, czego tu twórcom zabrakło? Weny, czy czasu na dopracowanie...
Zapisane

"...Pnie się w górę ścieżką kamienistą
Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał,
Ale nie przeraża go to wszystko
Bo nie takie bajki z domu znał..."
Strony: [1]   Do góry
Drukuj
Skocz do: