Książka, z którą nie jeden czytelnik rozpoczynał swą przygodę z horrorem pisanym. Manitou była moją trzecią książką Mastertona. Stare wydanie amberowskie z tajemniczą kulą i twarzą na okładce. Książkę wspominam jak najbardziej pozytywnie. Harry Erskine ulubieniec wielu fanów to postać bardzo ludzka, posiadająca swoiste poczucie humoru. Tą  książką Masterton zapoczątkował cykl powieściowy Manitou. Na tle pozostałych części to tylko chyba druga część, czyli "Zemsta Manitou" przewyższa swą poprzedniczkę. Reszta jest mniej lub bardziej dobra. Głowne atuty powieści z cyklu Manitou to postać głównego bohatera oraz motyw zemsty Indian na potomku białego człowieka.
Manitou jest powieścią, którą czyta się szybko i z zapartym tchem a z racji swej objętości czytelnik nim się obejży zobaczy ostatnią stronę. Czesto w recenzjach czytam, że książka jest "schematyczna" owszem pojawia się tutaj znany schemat (pojawia się zło w postaci demona i bohaterowie muszą się z nim rozprawić), ale Manitou był pierwszą książką, w której Masterton wykorzystał ten schemat. To jakby mówić, że samochód T Forda nie był innowacyjny gdyż późniejsze samochody także były spalinowe. Trochę to bez sensu. Ale jak ktoś nie wie, że była to pierwsza książka to może takie rzeczy gadać nie mniej warto trochę zagłębić się w temacie. Na koniec powiem, że jak najbardziej warto się z tą pozycją zapoznać chociażby ze względu na to, że była to pierwsza książka Mastertona z gatunku horroru. Pomimo 35 lat na karku powieść nadal straszy i dostarcza rozrywki.
 

Jestem po kolejnej lekturze książki i powiem jedno, że dla mnie jest to klasyk.Podobało mi się w niej zderzenie dwóch światów i wierzeń.Z jednej strony mamy technikę współczesnego człowieka, ale z drugiej strony magię szamańską oraz różne demony.Postacie jak Erskine i śpiewająca skała są na pewno ciekawe i moim zdaniem mają w sobie coś co pozwala nawet z zainteresowaniem śledzić ich losy.Pozostałe postacie są również dobrze skonstruowane, ale już nie posiadają zarysu psychologicznego jak główni bohaterowie.Nawiązanie następuje również do Lovecrafta po przez przedstawienie najbardziej grożnego demona, który został przywołany.W książce występują krwawe sceny jak na debiut książkowy dobrze opisane, nie uświadczymy w niej nudy, ponieważ dużo się dzieje.Powieść posiada szybką akcję, ciekawą fabułę.Jedno mam ale, ponieważ zastanawiałem się czy bym uwierzył w słowa osoby naciągającej ludzi kiedy by powiedziała, że został przywołany demon.Książkę polecam, ponieważ miło spędziłem z nią czas.Ocena 8/10.

Cóż, na mnie książka o wiele większe wrażenie wywarła podczas pierwszej lektury...To była w ogóle pierwsza książka Mastertona, jaką czytałem. Byłem wtedy zafascynowany. Ten klimat ! Pamiętam ciary podczas sceny, w której jakaś babcia -klientka Harry'ego -sunie po podłodze...

Natomiast przy drugim podejściu książka wydała mi się takim Mastertonem w wersji light. Chodzi chyba o to, że autor swój słynny (a dla niektórych - niesławny) schemat fabularny w późniejszych książkach jak gdyby lepiej dopracował. Z drugiej strony to oczywiście wciąż klasyka i pewne odniesienie do wielu późniejszych książek Mastertona.

Koniecznie odświeżcie sobie Manitou, ponieważ już niedługo poznacie alternatywne zakończenie tej historii, które właśnie mam za sobą

A to jak....

Łapie się na tym, że Harry kojarzy mi się z dwoma rzeczami; z "Głupim i głupszym" , no i z "Manitou" i "Dżinem". On w dalszych częściach też występuje? Fajnie było by go spotkać, jeszcze w innych książkach. Ja się wypowiadałem na GWKC już więc poczekam, jak się "Manitou" pojawi znowu na półkach i przeczytam drugi raz porównując jednocześnie .

JA CHCĘ MANITOU I ZEMSTĘ MANITOU W NOWEJ SERII!!! Piotrze, mógłbyś przygadać do Albatrosa,żeby wyciągnąć konkretną datę albo ponaglić?

Ciacho oprócz Manitou i Zemsty Monitou to Harry występuje w powieściach : Duch zagłady, Krew Manitou i Armagedonie.

Dla mnie powieść Manitou to już klasyka chociaż jest krótka to jednak trzyma w napięciu.Przypomniałem sobie niedawno

A może to Ty czytasz w moich dlatego napisałeś. Nie no, niech oni się nie wygłupiają i wydają w końcu tego "Manitou",bo cykle to muszą być na półkach w całości a nie okrojone. To alternatywne to pewnie w "Oko w oko z Mastim" znajdziemy? Bo zdaje się,że już jakiś czas temu o tym wspominałeś.

Tak Ciacho, w tym momencie książka ma ok. 460 stron Worda. Jedna strona Worda to więcej niż jedna książkowa, nie wiem dokładnie jaki jest przelicznik, czy 1,5 czy 2, ale i tak chyba będzie co czytać, co?

Skończyłam niedawno lekturę tej książki. Całkiem przyjemna:) Takie dobre czytadło przy którym miło spędza się czas z dreszczykiem i niepokojem o losy bohaterów:)

No i ciekawa jestem kolejnych książek z cyklu. Na pewno w niedalekiej przyszłości się za nie zabiorę.

To była jedna z pierwszych książek Mastertona jakie przeczytałem. Wywarła na mnie pozytywne wrażenie, ale uważam że jest kilka lepszych książek tego autora ("Bezsenni", "Zwierciadło piekieł", "Drapieżcy"). Podobał mi sie mroczny, klaustrofobiczny klimat, ciągłe trzymanie w napięciu, ale te powieści które wymieniłem w nawiasie mają chyba jednak bardziej rozbudowaną i nieprzewidywalną fabułę.