Gotham Cafe

(https://grahammasterton.pl/resources/Glod.jpg)(http://s.lubimyczytac.pl/upload/books/48000/48779/155x220.jpg)(http://s.lubimyczytac.pl/upload/books/52000/52814/155x220.jpg)(https://grahammasterton.pl/resources/Glod_Replika.jpg)


Tytuł oryginalny: FAMINE
Rok wydania: 1981
Rok pierwszego wydania (PL): 1993
Rok ostatniego wydania (PL): 2017


https://grahammasterton.pl/recenzja-ksiazki-glod/ (https://grahammasterton.pl/recenzja-ksiazki-glod/)

Witam! Właśnie pzypomniałem sobie "Głód". Nie pamiętam już dokładnie czy to był mój pierwszy thriller Mastiego, jeśli nie to prawdopodobnie zacząłem od powieści "Ikon". Była to dobra odskocznia od wszelkich horrorów, w której okrutny i nieprzewidywalny świat polityki okazał się bardzo ciekawym zagadnieniem. Co prawda "Głód", podobnie jak i "Zaraza", to apokaliptyczy obraz Ameryki, gdzie salony polityczne ustępują trochę miejsca realistycznemu obrazowi zdegenerowanego społeczeństwa w obliczu zagłady. Nie oznacza to jednak wcale, że za całym tym bałagnem nie stoją wysoko postawione głowy ze świata polityki. :roll:
Głównym bohaterem powieści jest Ed Hardesty, jeden z największych producentów pszenicy w Kansas. Kiedy jego zboże zostaje zaatakowane przez groźną zarazę, szybko okazuje się, że to nie jest odosobniony przypadek. W całym kraju mają miejsce podobne zdarzenia. Okazuje się to tylko wierzchołkiem góry lodowej, której skutki mogą być niewyobrażalne. :diab9:
"Głód" to bardzo ciekawa powieść. Jest dość obszerna, dzięki czemu autor stopniowo wprowadza czytelnika w grozę sytuacji. Fabuła wciąga na maksa, a z każdym rozdziałem rośnie napięcie i gnębi nas notoryczne pytanie - czy uda się w porę powstrzymać postępującą zagładę?
Czytając tą powieść po raz pierwszy spodziewałem się zupełnie innych opisów, wygłodzonych ludzi przypominjących żywe szkielety. Natomiast autor zaserwował nam tu głównie obraz totalnej paniki społeczeństwa na wieść o zbliżającym się głodzie. Niektóre sceny są naprawdę mocne i przyprawiają o mdłości. Najbardziej zmroziła mnie scena, w której ojciec pewnej rodziny nie wytrzymał presji głodu (elektryk po nieszczęśliwym wypadku). Po prostu sraszne! :o
Powieść kończy się tak, jakby autor zostawił sobie otwartą furtkę na jej kontynuację. W sumie przeczytał bym sobie dalsze losy Eda. :haha:
Polecam tę książkę bo to kawał dobrej cegły, a co za tym idzie długa i wciągająca lektura! :)

Mogę tylko "pojechać" wspomnieniami. A te są niczego sobie. Pamiętam, że "Głód" podobał mi się bardziej od bliźniaczej "Zarazy", również ze względu na zakończenie, które . Pamiętam niepokojącą okładkę z Rebisu. O ile uważam, że w tamtych czasach ich okładki były wyjątkowo paskudne (ot, chociażby "Trans śmierci" czy "Dziedzictwo") o tyle ta z "Głodu" była na swój sposób bardzo sugestywna. Generalnie wiążą się z tą książką miłe dla mnie wspomnienia. To był okres, w którym absolutnie zachłysnąłem się twórczością Mastertona i sięgałem po kolejne jego książki. Pamiętam, ze "Głód" zacząłem czytać w tygodniu, w którym zdążyłem zaliczyć już dwie inne książki Grahama :) To były czasy :)

Nooo,ta czerwona okładka z drewnianym ludzikiem konkretna :D A "Głód" to dzięki wiejskiemu klimatowi,najlepszy moim zdaniem thriller Mastiego jaki czytałem. :)

Świetna książka, jak dla mnie jedna z najlepszych Mastiego jak i moich ulubionych w ogóle :)

Dokładnie, ja tak samo. I szczerze powiedziawszy to czułem trochę niedosyt że tego nie było. W ogóle na końcu książki miałem mieszane uczucia, no bo tak: książka jest mimo tego bardzo dobra i podobała mi się, ale jednak poczytałbym jeszcze trochę o tym ;)

No i Mastusiowy Kwartecik zakończony, trochę się przedłużyło bo święta i w ogóle  :roll:. W każdym razie mogę z pełnym przekonaniem potwierdzić zdanie przedmówców że książka jest bardzo dobra. W sumie to przez cały czas miałem jakieś wrażenie znaczy się czekałem na jakąś wstawkę paranormalną, czy jakiegoś nadnaturalnego potwora, bo nie mogłem się przyzwyczaić do myśli że to nie jest horror/groza  :D.
A w pewnym momencie niemal w to uwierzyłem
Niestety nie pożarł go jakiś pięciooczny potwór, a ludzkie bestie, no cóż śmierć to śmierć.


Zawiodła mnie trochę końcówka, ale Masti ma chyba to samo co Koontz - manię hapiendów.
Teraz na chwilę coś z sensacji, a w maju chyba Stefcio  ze swoim kwartecikiem :D.

Eee... ale gdzie tu happy end? To znaczy

Ale klimat wiejski, szczególnie na początku czuć nieziemsko. :) Świetnie to Masti przedstawił, nawet moment, gdy po polach chodzili i sprawdzali miałem przed oczyma jakbym sam tam był. :) Nie wszystkie thrillery czytałem, ale spośród tych, które mam za sobą "Głód" jest do tej pory najlepszy i tym razem Rebisowa okładka świetna. :)

I chyba tylko tym razem :) No, pomijam najnowsze okładki, bo te są świetne :) Ja też nie wszystkie thrillery czytałem, ale tak sobie ostatnio pomyślałem, że skoro nie bardzo mam ochotę na horrory, to może ponadrabiam i poprzypominam sobie właśnie Mastusiowe thrillery :)

 Jedna jaskółka wiosny nie czyni, są książki bez happy endów wystarczy poszukać ;). Koontz pisze happy endy, bo taka literatura jest dobrze odbierana w Stanach, czytelnicy lubią takie zakończenia. To, że bohater nie wywinie orła na skórce od banana i nie wpadnie pod rozpędzoną ciężarówkę a przeżyje :D nie znaczy ze jego koniec jest happy. Niejednokrotnie bohater ów traci wszystko, najbliższych, zostaje sam z obawą o przyszłość.


  Gdyby miały być opisy wygłodzonych ludzi Masti musiałby rozciągnąć w czasie swoją historię. Z dnia na dzień nie zamienisz się w chodzący szkielet. Poza tym każdy miał tam jakieś swoje zapasy żywności legalną bądź nie. Jak już miałby być totalny głód to wolałbym kanibalizm/ludożerstwo  :P.

Zgadza się, wcale bym się nie pogniewał gdyby Masti wykonał taki ruch. :haha:

Zapewne pojawiłyby się takie zachowania, dla przymierającego głodem człowieka kanibalizm mógłby okazać się ostatnią deską ratunku (wszak niejednokrotnie w prawdziwym życiu pojawiały się takie scenariusze). :diab9:

Arturro, zapytam tak jeszcze przy okazji. Jak dobrze pamiętam czytałeś ostatnio jakąś sagę historyczną Mastiego. Doczytałeś ją do końca czy nie? ;)

Czytałem "Panią fortuny" niestety fortuna nie sprzyjała mi przy czytaniu tej pozycji. Dotarłem do połowy powieści i straciłem ochotę :P. Kiedy doczytam tego nie wiem.

Nowa okładka do wznowienia przez Wydawnictwo Replika :

(https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/19424342_1478102848938883_2434135422036553815_n.jpg?oh=9caa9f8ada598a71f732db5112bd8d3a&oe=59C6A995)

 :)

Podoba mi się ten trabant  ;)

Ładna okładka, ale i tak najlepszy klimat tej pierwszej z głównego posta. I tą też mam i nie zamienię nigdy. A książka, mimo że nie jest rewelacyjna to do dzisiaj siedzi mi w głowie i bardzo mi się podobała. :)

W ramach akcji "nadrabiam thrillery Grahama" zafundowałem sobie też powtórkę jego "Głodu". I wydaje mi się, że to jest pierwszy jego thriller, który można polecić z czystym sumieniem. Pomimo upływu czasu i znacznie bardziej krytycznego, niż niegdyś, stosunku do prozy jakiegokolwiek w zasadzie pisarza, mogę powiedzieć, iż "Głód" to solidna powieść. Po latach zdziwiłem się, iż polityka jest tu tak mocno obecna - kompletnie wyleciało mi to z głowy (pomijając zakończenie). A tymczasem pierwsza połowa (jak nie lepiej) książki to z jednej strony opis rozszerzającej się zarazy (i innych wydarzeń, które zafundują Amerykanom tytułowy głód), z drugiej - całkiem przekonujący obraz machiny politycznej uruchomionej przez pazernego i wpływowego senatora. Nie jest to może porywająca lektura, ale mimo wszystko solidna podstawa pod późniejsze wydarzenia. W drugiej połówce narracja przyspiesza, mam wrażenie, że może nieco zbyt mocno, że brakowało tu jakiegoś przejściowego stadium, że niektórzy ludzie zbyt szybko popuścili hamulce moralne. Ale to może po prostu ja spoglądam na ludzkość wciąż zbyt naiwnie. Tak czy inaczej akcenty zostają przesunięte, polityki jest znacznie mniej, a rozpoczyna się to, co zapamiętałem z dzieciństwa najlepiej - apokalipsa. Trochę rozczarowało mnie to, iż tak mało tu było tego typu opisów - ze wspomnień kojarzyłem, że dominują one w książce, a tymczasem, gdy apokalipsa zaczyna się rozkręcać, następuje finał książki. Osobną sprawą jest właśnie kontrowersyjne zakończenie - mi się generalnie podoba, jest bardzo w stylu epoki, w której książka powstała. Ode mnie - takie naciągane 7/10.