Moim zdaniem ten film jest słabą ekranizacja właśnie. Ale jako film bazujący na książce dosyć luźno broni się znakomicie z kolei

Obejrzałem "Room 237". Podobał mi się ale liczyłem jednak na coś trochę lepszego. Nie przypadła mi do gustu realizacja. Wolałbym bardziej tradycyjne podejście, gdzie po prostu widzimy ludzi wygłaszających te teorie  Wtedy całość byłaby bardziej wciągająca i przystępna. A tak ekran zapełniają głównie ujęcia ze Lśnienia i innych filmów Kubricka, w miarę dobrze dopasowane do tego co opowiadają tajemnicze głosy. Jest też pełno urywków z różnych innych filmów, które według mnie wprowadzają tylko chaos.

Jeśli chodzi o same "teorie spiskowe" to rozrzut jest spory od całkiem rozsądnych do kompletnie szalonych. Każdy znajdzie tu coś dla siebie  O paru czytałem jeszcze przed obejrzeniem filmu, ale w filmie są też takie o których nigdy wcześniej nie słyszałem. Po szczegóły odsyłam do podcastu Mando.

Największe wrażenie robi część w której pokazane są nałożone na siebie dwie wersje filmu. Jedna puszczona od początku a druga od końca. Widzimy absolutnie szalone obrazy

Ocena końcowa na pewno na plus. 6.5/10 Ale ten film nie wstrząsnął mną na tyle żebym jakoś inaczej spoglądał na film Kubricka. Ot taka ciekawostka i tyle 

Zacznę od tego, że odkąd zobaczyłam "Odyseje kosmiczną", mam do Kubricka niesamowity szacunek i podziw. Sięgając pewnego dnia z nudów po to dzieło, spodziewałam się  raczej pierwowzoru Star Treka, a okazało się, ze to majstersztyk, który oglądałam się z otwartymi ustami... Nie mogłam uwierzyć, gdy potem weszłam na Filmweb i zobaczyłam, że powstał w 1968! On tym filmem wyprzedził swoje czasy. Dzięki Bogu, że zdecydowałam się wtedy go obejrzeć 

Wracając do "Lśnienia" - uważam, ze to bardzo świetny film, ale słaba ekranizacja książki. Nie można się dziwić, że King był nim, delikatnie mówiąc, rozczarowany - biorąc pod uwagę zmiany w fabule.

Mnie "Lśnienie" Kubricka zachwyciło. Oglądałam go wiele razy.

1. Jack Torrance - w wykonaniu Jacka Nicholsona - rewelacyjny. To postać, która niepokoi i hipnotyzuje. Oto kilka scen, na które zwróciłam uwagę:

- Jedna z pierwszych scen, kiedy z żoną i synem jadą samochodem do hotelu. W nim od początku wyczuwa się drzemiącą ciemną naturę. Pozornie wydaje się być zaabsorbowany rozmową z rodziną, ale widz patrzy na jego nieruchome spojrzenie i twarz zastygłą w jakimś dziwnym grymasie, zastanawia się automatycznie - co siedzi w głowie temu facetowi?
- scena w barze, rozmowa z barmanem Lloyd'em. Torrence balansuje na granicy szaleństwa. Kontrastuje to ze stoicko spokojnym barmanem, równie niepokojącym (Joe Turkel - niesamowity w tej krótkiej roli). Lekki uśmiech wywołał u mnie tekst:       
"Za darmo?"
"Tak."
"Lubię wiedzieć, kto mi stawia, Lloyd"


- scena z Delbertem Grady w toalecie.

2. Fenomenalna muzyka.
Niepokojąca, budująca nastrój. Przychodząca o ciarki. Poza tym ktoś kojarzy?

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=dhj867TUpZY" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=dhj867TUpZY</a>

3. Ujęcia - o tym napisał wyczerpująco już HAAL.

Tu widać cały kunszt Kubricka. Niesamowite widoki w pierwszej scenie - gdy kamera "śledzi" górską trasę. Słynne ujęcia od tylu Danny'ego jadącego na swoim rowerku. Te i inne rzeczy budują w tym filmie nastrój. I pokazują klasę reżysera.




Po przeczytaniu Twojego postu, poszukałam zdjęć z Stanley Hotel. Od wewnątrz wygląd imponująco. Uważam, że oba miejsca są przekonywujące

O zgrozo co za porażka! Moim zdaniem w odniesieniu do książki film jest fatalny, broni się jedynie muzyką i grą Jacka Nicholsona. Natomiast totalnie nietrafionym pomysłem postrzegam obsadzenie roli Wendy, ta sztuczna i głupia nieporadność, bieganie jakby była na balecie a nie walczyła o życie swoje i syna, klapa. . Zupełnie inaczej oceniłbym go jako sam film, jako odniesienie do książki 5/10.

W książce też. Wystarczy zacytować pierwsze zdanie z pierwszego rozdziału:


Od pierwszego zdania King daje nam do zrozumienia, że w tym kolesiu chyba drzemią jakieś pokłady agresji

  SPOILERY

W filmie też narasta, tylko szybciej W dłuższej wersji jest scena z lekarką gdzie Wendy tłumaczy jak Jack złamał rękę Danny'ego. Ta scena dobrze pokazuje jakie nastroje panują w tej rodzinie W filmie nie ma czasu na pokazanie ich całej przeszłości. Trzeba jechać schematami: Facet jest wybuchowy, żona na skraju załamania (ale jeszcze ma jakąś nadzieję). A miedzy nimi ponadprzeciętnie wrażliwe dziecko. No to zamknijmy ich w Hotelu  

Co do szaleństwa Jacka. Można to interpretować tak, że Jack od zawsze miał naturalną skłonność do czynienia zła. Poza zasięgiem hotelu jeszcze jako tako mógł się kontrolować, ale już w środku wyszła na jaw jego prawdziwa natura. Albo (jak już pisałem gdzieś wyżej) być może w wersji Kubricka Jack od dawna jest więźniem hotelu. Na co może wskazywać rozmowa z Gradym:

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=SiZ-XgJKAIk" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=SiZ-XgJKAIk</a>

albo zakończenie:

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=-fN-Xjpd-qE" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=-fN-Xjpd-qE</a>

Ale to już zależy od interpretacji widza. Bardzo dobre filmy tak już mają, że można je interpretować na wiele sposobów  

Chikening

https://youtu.be/i17pORf_iE4

Książki jeszcze nie czytałem niestety, ale film oglądałem wielokrotnie - jeden z najlepszych i najambitniejszych horrorów. Dla niektórych możne nie zrozumiały, bo można go dwojako interpretować, ale właśnie to jest fajne. No i Nicholson, muzyka, czy klimat - nie da się tego opisać w paru zdaniach. To po prostu trzeba zobaczyć. Film widziałem w wersji rozszerzonej, która nadawana była w TVP (napisy) i na TNT też czasem nadają to, ale nie jestem pewny w jakieś wersji. Ale tam już z lektorem.

Jeśli chodzi o "Lśnienie" z 1997 to niestety nie oglądałem jeszcze. Nie było ku temu okazji -brak emisji w TV itd. Ale kiedyś na pewno obejrzę, chociaż najpierw książkę chciałbym przeczytać.

klasyka