Rok produkcji: 2002

Reżyseria: Scott Hicks
Scenariusz: William Goldman

Śmierć przyjaciela z dzieciństwa sprawia, że starzejący się fotograf Bobby Garfield wraca do miasteczka, w którym dorastał i gdzie jako jedenastolatek przeżył niezwykłe wakacje. Odżywają wspomnienia o przyjaźni z tajemniczym mężczyzną (Anthony Hopkins), który wynajmował pokój w domu Boby'ego i jego matki. Historia o przyjaźni, odwadze i sztuce wybaczania.

A dla mnie to jedna z najlepszych ekranizacji Kinga. Do tego ekranizuje tekst z jednej z najlepszych książek Kinga co dodatkowo utrudnia robotę. Po pierwsze wspaniały klimat dzieciństwa, po drugie idealnie wyważono sprawy wieżowe, które z filmu musiały zniknąć. Dla kogoś kto nie kuma Wieży filmowi Siepacze będą po prostu jakimiś rządowymi agentami. Dla kogoś kto zna pierwowzór będą to ludzie Karmazynowego Króla. ani jedna ani druga wersja nie została w filmie otwarcie powiedziana. Gdybym miał się pokusić o jakiś ranking kingowych ekranizacji, "Kraina" znalazłaby się chyba w pierwszej piątce.

Tutaj podpisuje się w 100% pod Mando. Znakomita ekranizacja cudownej opowieści. Film bardzo nostalgiczny zupełnie jak zbiór nowel. Nie dopowiedzenia w fabule co do małych ludzi w żółtych płaszczach poprowadzone w sposób idealny by dać komfort postronnemu widzowi nie znającego treści MW. Taka melancholia wsparta tajemnicą. Kraina wiecznego szczęścia to zdecydowanie czołówka ekranizacji Kingowych jak dla mnie, aczkolwiek trochę specyficzna. Trzeba czuć ten klimat, żeby móc się nim w pełni rozkoszować. Dlatego jeżeli komuś nie podobały się "Serca Atlantydów" to może się i do filmu nie przekonać.