I po seansie. Od razu napiszę, że akurat tej książki Kinga nie czytałem (sam się sobie dziwię, bo to są trochę klimaty jak z mojej ukochanej Misery ), więc nie mogę tego filmu porównać do powieści.

I powiem tak, film jest dobry. Może do najlepszych osiągnięć Flanagana daleko, ale film ładnie wpisuje się w jego filmografię. W Hush główna bohaterka była uwięziona w domu gdzie terroryzował ją szaleniec, w Grze Geralda gówna bohaterka jest przykuta do łóżka a jej głównym przeciwnikiem są mroczne wspomnienia z dzieciństwa i dopóki się z nimi nie zmierzy, to nie ma co myśleć o ucieczce. Myślę, że Flanagan wyciągnął co się dało z tego pomysłu. A najlepsze psychologiczne motywy to oczywiście zasługa Kinga. Czuć tu rękę mistrza 

Carla Gugino jest świetna, wszystko zależało tu od jej gry... i naprawdę dała radę. No i wiadoma scena... Aż się spociłem jak to oglądałem

Po TO, najlepszy Kingowy film w tym roku

A mi się ten film nie spodobał. Zupełnie mnie nie porwał. Obejrzałem i właściwie bez żadnych emocji. Dla mnie to taka niskobudżetowa produkcja, za którą mógłby stać nieznany reżyser na starcie swej kariery.

Nie czytałem pierwowzorów (jeszcze ), ale filmy bronią się same i podobają mi się. W pełni zgadzam się z kolegą. Czekam z utęsknieniem na kolejne tak udane ekranizacje. Mimo sentymentu do niektórych starych filmów marzą mi się nowe ekranizacje Bastionu czy "Miasteczka Salem".