Aż dziw bierze że nikt jeszcze o tym serialu nie napisał.

Ostatnio, w związku z tym, że odświeżyłem sobie książkę, postanowiłem obejrzeć serial. Nie spieszyłem się, po jednym odcinku na parę dni. Wczoraj skończyłem.
Możę zacznę od tego, co było w filmie dobre:
- przede wszystkim zgodność z treścią książki, co się w ekranizacjach Kinga nie zdarza często
- aktorstwo na plus, w szczególności Gary Sinise jako Stu i Rob Lowe jako Nick, ale koleś grający Larry'ego tez się spisał
- serial nie nuży, nie ma scen zbyt długich, wszystkie są tak zrobione, żeby najważniejsze info zostało podane, ale nie w nudny sposób
- King w roli drugoplanowej

A teraz przejdźmy do tego, co się nie podoba:
- aktorsko film nie był idealny: aktorki grające Nadine i Frannie - totalna pomyłka! Boże przecież one nie potrafią kompletnie grać! Nędza
- parę scen - ale tylko w 1 odcinku - było zbyt szybkich np. pierwsze spotkanie z Andym i Lloydem. Ledwo zdążyłem się im przyjrzeć, a tu już masakra w sklepie, Lloyd do paki i po sprawie. Ile to trwało? 2 minuty? 
- ja rozumiem że to były inne czasy, trochę słabsza technika, ale jak się nie da zrobić dobrych efektów to lepiej w ogole ich nie robić. Oczywiście, ciężko by było zrobić Bastion bez efektów ale i tak chyba by było lepiej niż w serialu w scenach z Flaggiem.
- ŚMIECIARZ - w książce jeden z moich ulubionych bohaterów, tutaj wyglądał jak 40-letni idiota. I jeszcze bez przerwy tylko "oddam za ciebie życie, oddam za ciebie życie" chociaż ani Flagg mu się nie objawił ani nic.

Ogólnie serial/film oceniam na plus, bo jest dobrą rozrywką. Na pewno dla fanów Stefana, być może dla wszechwiedzących kinomanów już nie. Ale mi się podobał.

Pozwól Mando, że zacytuję twoją wypowiedź z recenzji na sk.pl "Chciałbym żeby ten pan jak najwięcej książek Kinga przenosił na ekran, bo naprawdę widać, że robi to fan Króla." Całkowicie się z tobą zgadzam

Obejrzałem, wczoraj trzy pierwsze części, dzisiaj czwartą. Totalna porażka.

Nie chce mi się pisać elaboratu, którego i tak nikt nie przeczyta, więc wypunktuję:

+ film jest w miarę wierny książce
+ trwa tylko 6 godzin
+ Ray Walston jako Glen Bateman, Bill Fagerbakke jako Tom Cullen no i może jeszcze Corin Nemec jako Harold Lauder

- ilość religijnych dyrdymałów przemnożono względem książki razy cztery. Kiedy czytałem książkę kilka lat temu, miałem trochę większą wytrzymałość i jakoś to przełknąłem, ale teraz trudno mi już było znieść nawet gadkę Matki Abigail, tymczasem tutaj było tego o wiele więcej, włącznie z modłami w więzieniu z Och Jakże Wzruszającym Trzymaniem Się Za Ręce i... no dobra, na to potrzeba oddzielnego punktu
- ... nomen omen wołającą o pomstę do nieba Ręką Boga na koniec. Co to u diabła miało być?! Straszne. Przecież w książce oszczędzono nam takich głupot!
- amerykański patos wyzierający z każdego dialogu, a osiągający apogeum przy propozycji by zaśpiewać hymn amerykański. [brak mi w tym miejscu rzygającej emotki]
- właśnie, dialogi - jak usłyszałem "płaczę za tymi wszystkimi pustymi łóżeczkami", to myślałem, że skopię ścianę. Zęby bolą.
- aktorstwo - ja rozumiem, że to jest produkcja telewizyjna, ale dmuchane lalki zagrałyby lepiej niż niegodne wymieniania z nazwiska odtwórczynie ról Frannie czy Nadine. Faceci też nie lepsi. Ten od Stu posiada w repertuarze dwie miny, które trudno odróżnić, Randall na zmianę krzywo się uśmiecha albo marszczy, co byłoby komiczne, gdyby nie trzeba było na to patrzeć przez 6 godzin filmu. Przy nich Larry i Nick wydają się niemal prawdziwymi ludźmi, a nie automatami, a też w innym kontekście powiedziałbym, że sztuka aktorska nie jest ich żywiołem.
- efekty specjalne - zastanawiam się po co je było robić. Naprawdę nie trzeba wiele żeby nastraszyć, trzeba pokazać jak najmniej i subtelnie, ale wiedzieć jak to zrobić. Szatan z Tenacious D był straszniejszy od rogatego Randalla, jego elektryczny dotyk to kolejna farsa, a na rękę boga spuśćmy już litościwie zasłonę milczenia, bo był żałosna.
- Stephen King, który przez cały film, ilekroć się pojawia, wygląda jakby miał głupawkę, albo był zjarany, albo może zresztą jedno i drugie. Zacząłem się zastanawiać, czy w książce jego postać była jakaś upośledzona?
- dłużyzny: po cholerę z każdej sceny zjeżdżać 10 sekund i na każdą kolejną 10 sekund wjeżdżać? Naprawdę oglądałoby się to dużo lepiej i rozwleczony jak flaki z olejem serial zyskałby na dynamice, gdyby oszczędzono nam zabiegów w stylu "pokazujemy samo niebo i powoooooli zjeżdżamy na drogę, którą nadchodzą bohaterowie... nadchodzą... nadchodzą..., no dobra, uwaga, chłopaki, zaraz będziecie coś mówić, tylko nie od razu coś ważnego, dajcie sobie czas!"
-  zmiany w scenariuszu - jeśli ja po jakichś 5 czy 6 latach od lektury książek nadal pamiętam, że Larry przez tunel nie szedł wcale z Nadine, a scena w namiocie do tej pory wydaje mi się jedną z mocniejszych w książce, to naprawdę nie należało tego wywalać. Czułem się jakby ktoś miał mnie za debila. W sumie to czułem się tak przez cały film, bo on jest kręcony łopatologicznie, jak dla upośledzonych umysłowo.


Podsumowując: omijać szerokim łukiem i nie tracić czasu na ten glut. Po dwóch częściach miałem mu dać 4/10, ale potem było coraz gorzej i ostatecznie na filmwebie dostało mu się 2/10, gdyby były połówki, dałbym 2,5, ale nie więcej.

Tak, wiem, że King napisał scenariusz. I do niego też mogę mieć pretensje, święty nie jest

Jezzzz... sprawdziłem, faktycznie, w książce jest to samo. Okropność. Zaczynam się zastanawiać dlaczego mi się ta książka aż tak bardzo kiedyś podobała

Ja tam wolę jak scenariusze filmów są trochę pozmieniane i nie pokrywają się w 100% z książkami. Gdyby w filmie zawsze było toćka w toćke to samo co w powieściach, to chyba bym przestał je oglądać... a w momencie chęci przypomnienia sobie historii  po prostu bym sięgnął kolejny raz po książkę

Miałem Ci odpowiedzieć, że ten zbiorowy minus spowodowany jest tym, że to produkcja telewizyjna i powstałą 20 lat temu. Inne czasy, inne pieniądze itd. Ale na sam koniec sam to napisałeś I moim zdaniem to właśnie przemawia, bo tak po prostu było. To nie są czasy obecne gdzie seriale są robione lepiej niż połowa filmów a główne role grają największe gwiazdy światowego kina a forsa płynie do reżysera jak gaz rurociągiem z Rosji do Polski

Ja 'Bastion' uwielbiam ale musiałbym obejrzeć ponownie teraz (na co niedługo przyjdzie czas na 100%) i na bank znajdą się jakieś mankamenty, błędy czy niedoróbki ale jaki film ich nie ma Mnie klimat mini-serialu szalenie się podobał i czytając książkę widzę ten świat właśnie tak.

Co do amerykańskiego patriotyzmu. To bardzo powszechny zarzut w polskim internecie przy omawianiu amerykańskich produkcji. Ale w USA tak to wygląda, dla Amerykanów to absolutnie naturalne zachowanie. Ty wybuchasz śmiechem jak na zebraniu śpiewają hymn a dla nich to jak poranne mycie zębów.

Ciekawe... McConaughey jako Randall Fragg, Michael Shannon jako Stu Redman, Michael Caine, Eva Green... Porównałem sobie nazwiska odtwórców ze zdjęciami i muszę przyznać, że bardzo mi pasują. Poza jednym: czarnoskóry aktor w roli Nicka Androsa    (poprawność polityczna rządzi...)

Reżyserów było już chyba pięciu. m.in. twórca ostatnich filmów o "Harrym Potterze" czy Ben Affleck. Jeden chciał zrobić film, inny chciał trylogie, ten nowy chce zrobić 4 filmy kinowe na co raczej nikt mu nie da pieniędzy. Poza tym zanim się zabierze za "Bastion" chce jeszcze zrobić najpierw "Historię Lisey", nad która prace są mniej więcej tak samo zaawansowane jak nad "Bastionem" czyli nic się nie dzieje

Kurcze szkoda, ale  i tak fajnie że ktoś o tym myśli. Może akurat za jakiś czas to wypali...

świetnie go podsumowałeś. Mam co prawda sentyment do jego "Lśnienia", ale taka "Desperacja" czy "Worek kości" są takie jakieś... sam nie wiem. Ot, rzemieślnicza robota.

A ja czytałem bardzo niedawno po raz drugi, więc na świeżo mogę mieć więcej zastrzeżeń. Ale wierzę po Twojej opinii, że jest co najmniej dobrze.