Gotham Cafe

Jedziemy z koksem. Nominacje i zwycięzcy Złotych Globów wyglądają następująco:

Best film - drama
Avatar: The Way of Water
Elvis
The Fabelmans - WINNER
Tár
Top Gun: Maverick

Best film - musical or comedy
Babylon
The Banshees of Inisherin - WINNER
Everything Everywhere All at Once
Glass Onion: A Knives Out Mystery
Triangle of Sadness

Best TV series - drama
Better Call Saul
The Crown
House of the Dragon - WINNER
Ozark
Severance

Best TV series - musical or comedy
Abbott Elementary - WINNER
The Bear
Hacks
Only Murders in the Building
Wednesday

Best limited series, anthology series or TV movie
Black Bird
Monster: The Jeffrey Dahmer Story
Pam and Tommy
The Dropout
The White Lotus: Sicily - WINNER

Best actor in a TV series - drama
Jeff Bridges, The Old Man
Kevin Costner, Yellowstone - WINNER
Diego Luna, Andor
Bob Odenkirk, Better Call Saul
Adam Scott, Severance

Best actor in a limited series or TV movie
Taron Egerton, Black Bird
Colin Firth, The Staircase
Andrew Garfield, Under the Banner of Heaven
Evan Peters, Monster: The Jeffrey Dahmer Story - WINNER
Sebastian Stan, Pam and Tommy

Best actress in a limited series or TV movie
Jessica Chastain, George and Tammy
Julia Garner, Inventing Anna
Lily James, Pam and Tommy
Julia Roberts, Gaslit
Amanda Seyfried, The Dropout - WINNER

Best supporting actress in a limited series or TV movie
Jennifer Coolidge, The White Lotus - WINNER
Claire Danes, Fleishman Is in Trouble
Daisy Edgar-Jones, Under the Banner of Heaven
Niecy Nash-Betts, Monster: The Jeffrey Dahmer Story
Aubrey Plaza, The White Lotus

Best supporting actor in a limited series or TV movie
F Murray Abraham, The White Lotus
Domhnall Gleeson, The Patient
Paul Walter Hauser, Black Bird - WINNER
Richard Jenkins, Monster: The Jeffrey Dahmer Story
Seth Rogen, Pam and Tommy

Best screenplay
Todd Field, Tár
Tony Kushner & Steven Spielberg, The Fabelmans
Daniel Kwan, Daniel Scheinert, Everything Everywhere All at Once
Martin McDonagh, The Banshees of Inisherin - WINNER
Sarah Polley, Women Talking

Best director
James Cameron, Avatar: The Way of Water
Daniel Kwan and Daniel Scheinert, Everything Everywhere All at Once
Baz Luhrmann, Elvis
Martin McDonagh, The Banshees of Inisherin
Steven Spielberg, The Fabelmans - WINNER

Best non-English language film
RRR (India)
All Quiet on the Western Front (Germany)
Argentina, 1985 (Argentina) - WINNER
Close (Belgium)
Decision to Leave (South Korea)

Best actress - drama
Cate Blanchett, Tár - WINNER
Olivia Colman, Empire of Light
Viola Davis, The Woman King
Ana de Armas, Blonde
Michelle Williams, The Fabelmans

Best supporting actress in a TV series
Elizabeth Debicki, The Crown
Hannah Einbinder, Hacks
Julia Garner, Ozark - WINNER
Janelle James, Abbott Elementary
Sheryl Lee Ralph, Abbott Elementary

Best supporting actor
Brendan Gleeson, The Banshees of Inisherin
Ke Huy Quan, Everything Everywhere All at Once - WINNER
Barry Keoghan, The Banshees of Inisherin
Brad Pitt, Babylon
Eddie Redmayne, The Good Nurse

Best supporting actress
Angela Bassett, Black Panther: Wakanda Forever - WINNER
Kerry Condon, The Banshees of Inisherin
Jamie Lee Curtis, Everything Everywhere All at Once
Dolly De Leon, Triangle of Sadness
Carey Mulligan, She Said

Best supporting actor in a TV series
John Lithgow, The Old Man
Jonathan Pryce, The Crown
John Turturro, Severance
Tyler James Williams, Abbott Elementary - WINNER
Henry Winkler, Barry

Best original score
Alexandre Desplat, Guillermo del Toro-s Pinocchio
Hildur Gu-nadóttir, Women Talking
Justin Hurwitz, Babylon - WINNER
John Williams, The Fabelmans
Carter Burwell, The Banshees of Inisherin

Best original song
Carolina, Taylor Swift (Where the Crawdads Sing)
Ciao Papa, Guillermo del Toro & Roeban Katz (Guillermo del Toro-s Pinocchio)
Hold My Hand, Lady Gaga and Bloodpop (Top Gun: Maverick)
Lift Me Up, Tems, Ludwig Göransson, Rihanna and Ryan Coogler (Black Panther: Wakanda Forever)
Naatu Naatu, Kala Bhairava, M. M. Keeravani, Rahul Sipligunj (RRR) - WINNER

Best actor in a TV series - musical or comedy
Donald Glover, Atlanta
Bill Hader, Barry
Steve Martin, Only Murders in the Building
Martin Short, Only Murders in the Building
Jeremy Allen White, The Bear - WINNER

Best actress in a TV series - musical or comedy
Quinta Brunson, Abbott Elementary - WINNER
Kaley Cuoco, The Flight Attendant
Selena Gomez, Only Murders in the Building
Jenna Ortega, Wednesday
Jean Smart, Hacks

Best actor - musical or comedy
Diego Calva, Babylon
Daniel Craig, Glass Onion: A Knives Out Mystery
Adam Driver, White Noise
Colin Farrell, The Banshees of Inisherin - WINNER
Ralph Fiennes, The Menu

Best actress - musical or comedy
Margot Robbie, Babylon
Anya Taylor-Joy, The Menu
Emma Thompson, Good Luck to You, Leo Grande
Lesley Manville, Mrs. Harris Goes to Paris
Michelle Yeoh, Everything Everywhere All at Once - WINNER

Best animated film
Guillermo del Toro-s Pinocchio - WINNER
Inu-Oh
Marcel the Shell With Shoes On
Puss in Boots: The Last Wish
Turning Red

Best actor - drama
Austin Butler, Elvis - WINNER
Brendan Fraser, The Whale
Hugh Jackman, The Son
Bill Nighy, Living
Jeremy Pope, The Inspection

Best actress in a TV series - drama
Emma D-Arcy, House of the Dragon
Laura Linney, Ozark
Imelda Staunton, The Crown
Hilary Swank, Alaska Daily
Zendaya, Euphoria - WINNER

Zrobiłem update pierwszego posta. Złote Globy jak zwykle nie rozwiewają żadnych wątpliwosci i dalej nie wiadomo kto jest liderem wyścigu :) Jak dla mnie trzy filmy są głównymi kandydatami na tym etapie The Fabelmans, The Banshees of Inisherin i Everything Everywhere All at Once. I to te dwa ostatnie mają według mnie największe szanse.

Co do innych kategorii i zwycięzców. Za serial dramatyczny powinno wygrać Severance a nie House of Dragon. Super, że Amanda wygrała za The Dropout. Paul Walter Hauser za Black Bird, też po mojej myśli ;)

Mnie ten Elvis zdziwił, ale też zmęczył, w sensie ileż można rozdawać nagrody za małpowanie? Myślałem, że wygra Fraser (choć tu łatwo odbić piłeczkę i napisać: ileż można rozdawać nagrody za fizyczną transformację ;) )

No i ta nagroda dla Angeli, też tu można powątpiewać w rzeczywistą jej wartość, Bassetka zawsze gra tak samo ;)

To swoja drogą, ale jak oglądałem Czarną Panterę 2 to w życiu nie myślałem, że jest to rola na nominację a co dopiero nagrody... Według mnie najlepszą drugoplanową aktorką roku 2022 jest Stephanie Hsu z Everything Everywhere... a tu jej nawet nie nominowali, tylko Curtis i obawiam się, że na Oscarach może być to samo.

Ja mam sporo zaległości, bo i mały kryzysik filmowy miałem w 2022, ale też... to był chyba dość słaby rok. Niedawno oglądałem różnorakie zestawienia najlepszych rzeczy z 2022 roku i szokowały mnie czołowe lokaty filmów co najwyżej niezłych. No dajmy na to Glass Onion w pierwszej dziesiątce... Tradycyjnie na początku roku obudził się we mnie głód filmowy, więc teraz pewnie ponadrabiam. Natomiast akurat dwóch głównych chyba faworytów zapowiada się ciekawie - bo i Spielberg chyba wreszcie zrobił dobry film, i lubię (bardzo) McDonagha.

Czy w tym roku w filmach musi być już odpowiednia ilość lgbt? Czy to dopiero od lat następnych?

Ród Smoka dobry, ale nie tak, żeby go nagrodzić. Ale Severance bym nie dał mimo tego, że to jeden z najlepszych seriali tylko Zadzwoń do Saula, które stawiam minimalnie wyżej. Serial do samego końca trzymał wysoki poziom, a wg niektórych, z czym się zgadzam, jest jeszcze lepszy od Breaking Bad. Jest to też zamknięcie pewnego etapu seriali, długoterminowych, więc już za samo to, że tak rewelacyjnie zakończono tak długi serial (a licząc też BB i El Camino to bardzo długi), zasługiwał by na koniec go nagrodzono.



Powiem tak, jeśli Malik dostał Oscara niezasłużenie za przyklejone zęby w wiadomo jakiej roli, to Austin Butler powinien dostawać co rok, bo to jest wybitna rola, a nie żadne małpowanie.


Co masz do Bassetki?  :D

A na serio to samo można powiedzieć o np. De Niro, Pacino (szarżuje na całego i krzyczy, albo gra subtelniej), Kevinie Spacey i innych dobrych aktorach.

Tyle, że Malik i Butler wpisują się w ogólny trend. Wcześniej był np. Redmayne. A Malik to dostał chyba głównie jednak za ruchy sceniczne, a nie zęby ;)

Wielkim fanem Pacino akurat nie jestem, to był zawsze raczej aktor z charyzmą, niż niekończenie bogatą mimiką. De Niro ma swój styl, ale trudno powiedzieć, by w "Przebudzeniach" zagrał tak samo, jak np. we "Wściekłym byku". Spacey faktycznie jedzie na swojej cynicznej twarzy, ale już taki Seymour Hoffman był równie przekonujący w rolach postaci kruchych, jak i psychopatów :)

Również bardzo cenię filmy McDonagha, dlatego ciekaw strasznie byłem jego najnowszego dzieła. I rozczarowany na pewno nie jestem. "Duchy Inisherin" to najbardziej wyciszone i intymne dzieło twórcy, może i najsmutniejsze, choć i tu nie brakuje specyficznego, ciepłego poczucia humoru. Historia, choć nieco absurdalna, uwypukla takie wątki jak przyjaźń, samotność i odrzucenie, ale też - a może przede wszystkim - chęć zrobienia czegoś ze swoim życiem, zanim będzie za późno. Niezależnie, ile ran zadamy przy okazji swoim bliskim.

Piękne są tu zdjęcia, ale i ceniony przeze mnie Carter Burwell znów "dostarczył". Colin Farrel udawadnia - jak to ktoś napisał - że urodził się po to, by grać role idiotów ;) Gleeson jak zwykle solidny, choć do jego najlepszej roli ("Kalwaria" - też McDonagha, tyle, że Johna Michaela ;) ) trochę brakuje. Świetny jest Barry Keoghan. Choć początkowo wydaje się, że rola jest dość ograniczona, to w jednej ze scen kapitalnie odwzorowuje różne emocje swojego bohatera. Kerry Condon też się może podobać. A do tego dochodzi jeszcze solidne tło dalszych planów.

Co do szans w kolejnych rozdaniach - nie wiem, czy film nie jest zbyt europejski, by zawojować Oscary. Zbyt wyciszony i nietypowy. Co zresztą wydają się potwierdzać Critics' Choice, gdzie film przegrał nawet z co najwyżej niezłym "Glass Onion". Aktorsko chyba tylko Farrel ma szanse, bo w dotychczasowych rozdaniach pozostali przegrywają. Szansę ma też scenariusz i to chyba tyle. No ale zobaczymy, wiele rozdań przed nami.

Here we go ;)

Najlepszy film

"Na Zachodzie bez zmian"
"Duchy Inisherin"
"Elvis"
"Wszystko wszędzie naraz"
"Fabelmanowie"
"Tar"
"Top Gun: Maverick"
"Women Talking"
"Avatar: Istota wody"
"W trójkącie"

Najlepsza aktorka w roli głównej

Cate Blanchett
Ana de Armas
Andrea Riseborough
Michelle Williams
Michelle Yeoh

Najlepszy aktor w roli głównej

Austin Butler
Colin Farrell
Brendan Fraser
Paul Mescal
Bill Nighy

Najlepszy aktor w roli drugoplanowej

Brendan Gleeson
Brian Tyree Henry
Judd Hirsch
Barry Keoghan
Ke Huy Quan

Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej

Angela Bassett
Hong Chau
Kerry Condon
Jamie Lee Curtis
Stephanie Hsu

Najlepsza reżyseria

Martin McDonagh
Dan Kwan i Daniel Scheinert
Steven Spielberg
Todd Field
Ruben Oestlund

Najlepsze kostiumy

"Babilon"
"Czarna Pantera: Wakanda w moim sercu"
"Elvis"
"Wszystko wszędzie naraz"
"Paryż pani Harris"

Najlepsza muzyka do filmu

"Na Zachodzie bez zmian"
"Babilon"
"Duchy Inisherin"
"Wszystko wszędzie naraz"
"Fabelmanowie"

Najlepszy pełnometrażowy film międzynarodowy

"Na Zachodzie bez zmian" (Niemcy)
"Argentyna, 1985" (Argentyna)
"Blisko" (Belgia)
"IO" (Polska)
"Cicha dziewczyna" (Irlandia)

Najlepszy pełnometrażowy film animowany

"Morska bestia"
"Pinocchio"
"Marcel Muszelka w różowych bucikach"
"Kot w butach: Ostatnie życzenie"
"To nie wypanda"

Najlepszy scenariusz adaptowany

"Na Zachodzie bez zmian"
"Glass Onion: Film z serii 'Na noże'"
"Living"
"Top Gun: Maverick"
"Jednym głosem"

Najlepszy scenariusz oryginalny

"Duchy Inisherin"
"Wszystko wszędzie naraz"
"Fabelmanowie"
"Tar"
"W trójkącie"

Najlepszy dźwięk

"Na Zachodzie bez zmian"
"Avatar: Istota wody"
"Batman"
"Elvis"
"Top Gun: Maverick"

Najlepsze zdjęcia

"Na Zachodzie bez zmian"
"Bardo"
"Elvis"
"Imperium światła"
"Tar"

Najlepszy film krótkometrażowy

"An Irish Goodbye"
"Ivalu"
"Le Pupille"
"Night Ride"
"The Red Suitcase"

Najlepszy krótkometrażowy film animowany

"Chłopiec, kret, lis i koń"
"The Flying Sailor"
"Ice Merchants"
"My Year of Dicks"
"An Ostrich Told Me the World is Fake and I Think I Believe It"

Najlepszy film dokumentalny

"Wszystko, co żyje"
"Całe to piękno i krew"
"Wulkan miłości"
"Nawalny"
"Dom z drzazg"

Najlepszy krótkometrażowy film dokumentalny

"The Elephant Whisperers"
"Haulout"
"How Do You Measure a Year"
"Stranger at the Gate"
"Efekt Marthy Mitchell"

Najlepszy montaż

"Duchy Inisherin"
"Elvis"
"Wszystko wszędzie naraz"
"Tar"
"Top Gun: Maverick"

Najlepsza charakteryzacja

"Na Zachodzie bez zmian"
"Batman"
"Czarna Pantera: Wakanda w moim sercu"
"Elvis"
"Wieloryb"

Najlepsza piosenka

"Applause"
"Hold My Hand"
"Lift Me Up"
"Naatu Naatu"
"This Is A Life"

Najlepsza scenografia

"Na Zachodzie bez zmian"
"Avatar: Istota wody"
"Babilon"
"Elvis"
"Fabelmanowie"

Najlepsze efekty wizualne

"Na Zachodzie bez zmian"
"Avatar: Istota wody"
"Batman"
"Czarna Pantera: Wakanda w moim sercu"
"Top Gun: Maverick"

Ogólnie bez ogromnych zaskoczeń, powalczą chyba głównie "Wszystko wszędzie naraz" z "Duchami Inisherin". I trochę śmieszy mnie już nachalne promowanie "Czarnej Pantery".

Ja rozumiem, że Ci się Avatar 2 nie podobał ale żeby go wykreślić z nominacji za najlepszy film to już przesada ;) Weź popraw listę  :)

Na tą chwile liderem według mnie jest "Wszystko wszędzie naraz" i myślę, że finalnie zgarnie najwięcej. To jest taki idealny film do nagradzania w głównych kategoriach. W technicznych chyba pozamiata Top Gun (chociaż za scenariusz nominacja dla Top Gun to jest lekkie WTF!  :haha:). Avatar 2 tylko pewnie za efekty specjalne.

heh, to był wklej z jakiejś strony, wkleiły się jakieś inne badziewia, może przy ich kasowaniu skasował się i ten niegodny Oscarów film :D

Obejrzałem wreszcie "Wszystko wszędzie naraz" i mam mieszane odczucia. Nie jest to dla mnie szokiem, bo spodziewałem się kina niekoniecznie w moim stylu, za bardzo przesiąkniętym duchem MCU i tego typu efekciarskich rzeczy. No i mamy tu miszmasz kompletnie wszystkiego, co ma dla mnie plusy i minusy. Film jest odważny, bezkompromisowy i nieprzewidywalny, ale z czasem ta programowa nieprzewidywalność zaczęła się stawać... jednak przewidywalna. I nieco nużąca. Na szczęście zza tej kakofonii wyłania się w końcu ładne przesłanie, a cytat o podatkach i pralni ma spore szanse przejść do historii. Mimo wszystko jednak cały film to jakby wykonywanie prostych działań za pomocą matematyki wyższej - można, ale po co?

Oscary się posypią, ale ja wiem, czy wszystkie zasłużone? Scenariusz - niech będzie, że tak, bo jednak mocno zwichrowana to rzecz. Montaż - z całą pewnością. Reżyseria w sumie też, bo trza było nad tym bałaganem jakoś zapanować. Ale już aktorskie mogą budzić zastrzeżenia. Nagradzana już w paru miejscach rola Ke Huy Quana jest dość zwyczajna, tyle, że aktor gra tu tak naprawdę kilka ról. Żadna z nich sama w sobie wybitna jednak nie jest. Inne kreacje nieco ciekawsze, choć dajmy na to taka Stephanie Hsu prezentuje nade wszystko bogatą galerię komiksowych min. Bardziej podobała mi się Jamie Lee Curtis, szkoda, że nie ma jej tu więcej. Zaskoczyła mnie za to Yeoh, najbardziej drewniana z wszystkich dziewczyn Bonda. Tu ma co grać i na chwilę obecną nie mam nic przeciwko nagrodzie dla niej ;) Choć tak naprawdę dla mnie w tym roku pozamiatała Mia Goth, która nominacji nawet nie dostała.

A filmowo, jako całość, jednak bardziej urzekły mnie "Duchy Inisherin".

Jeszcze cytat, pod którym mógłbym się podpisać, to miałem powyżej na myśli, pisząc o matematyce ;)

Czy mówienie o sensie życia wymaga bajgla, parówek zamiast palców, przemieszczania się między wymiarami za pomocą sikania pod siebie albo wąchania czyichś śmierdzących stóp? Czy nie można o problemie budzenia się do świadomego bycia z sobą opowiedzieć bez tak skomplikowanej, wręcz rokokowej, abstrakcji?

No i tu właśnie jeszcze nie jestem pewnien na 100%. Po obejrzeniu filmu oczywiście człowiek myśli, ze nie ma innej możliwości i ten film musi wygrać w tej kategorii bo cały ten film stoi montażem. Ale jednak w tej samej kategorii mamy nominowany Top Gun... a Akademia bardzo lubi w tej kategorii nagradzać filmy wojenno-militarne ;) A Top Gun też ma rewelacyjny montaż... także ja poczekam na opinie gildii w tej kategorii zanim zdecyduję ostatecznie ;)

Ale ten film uważam za głównego kandydata bo aktorzy go ciągną. I prawie wszyscy mają za sobą całokształt kariery, który wypada nagrodzić. Michelle Yeoh, legenda. Ke Huy Quan, zaczynał jako dzieciak u Spielberga, potem pracował jako spec od scen walk w wielu znanych filmach. Curtis, legenda (chociaż ja bym nagrodził w tej kategorii Stephanie Hsu bo dla mnie jest fenomenalna tym filmie).

A sam film uważam za świetny ale nie odkrywczy. Dla mnie to jest coś w stylu "Być jak John Malkovich" albo coś co mogło spokojnie wyjść spod pióra Charliego Kaufmana.

Też miałem skojarzenia z Kaufmanem. Ale też Matrixem, MCU czy Johnem Wickiem ;)

Dopiero teraz ogarnąłem Top Gun: Maverick. Bo ani nie jestem wielkim fanem pierwowzoru (w sumie mogę przychylić się do zdania michaxa, że to jeden ze słabszych filmów Tony'ego Scotta), ani latających maszyn.  I dostałem z grubsza to, co spodziewałem się dostać, czyli niewiele :D Ok, jak kogoś pasjonują powietrzne pojedynki, to faktycznie może się w to wkręcić. Ja jednak zawsze czekam na kawałek ciekawej fabuły. A ta jest tu wyjątkowo pretekstowa. W tym kontekście nominacja dla Top Gun za scenariusz wydaje mi się wręcz groteskowa :D Reszta ok. Montaż jest dobry, dźwięk - świetny. Efekty chyba szans nie mają, piosenka pewnie ma, ale ja generalnie tej kategorii nie ogarniam nigdy. Tak wiec dla mnie góra dwa Oscary tu będą, a najpewniej tylko jeden.

Co jeszcze, no mamy tu wzruszającą scenę z Kilmerem i ogólnie dość sporo nawiązań do oryginału. Cały film jest zresztą bardzo olskulowy, więc nominację w głównej kategorii odbieram trochę jako nagrodę za odwagę, że w dzisiejszych czasach ktoś zrobił coś tak bardzo w starym stylu. Ogólnie fajny film, ale pomijając scenę z Kilmerem, trochę po mnie spłynął. Do tego konflikt między bohaterami wydał mi się tu nieco naciągany, a cała akcja - biorąc pod uwagę to, że podczas szkolenia wydawała się z kategorii mission impossible - poszła wyjątkowo sprawnie. Jak na film roku - trochę mało ;) Jak na niezobowiązującą rozrywkę - jest ok.

Dla mnie tylko 6/10, tyle samo dałem oryginałowi, który generalnie jest oceniany wyraźnie niżej. Nie wiem. Sceny w powietrzu zapewne lepsze w Maverick, ale scenariusz i tu, i tu jest słaby. Do tego jednak "jedynka" ma ten swój klimacik, no i ma też piosenkę Berlin. Wątek miłosny w oryginale też chyba ciekawszy, jakiś tam dramatyzm - również.

Swoją drogą "Wszystko wszędzie naraz", to też 6/10, ale tu widzę potencjał na wyższą ocenę w przyszłości, bo film prawdopodobnie sobie powtórzę kiedyś.

Na zachodzie bez zmian

Kurcze, był taki moment (nieformalny, drugi akt), że uznałem ten film za ciekawszy, niż niedawne "1917". A na pewno - za mocniejszy. Niby nic nowego, ale jednak przykuły mnie do fotela wyjątkowo okrutne i jednocześnie emocjonalne sceny. Tyle, że w ostatnich 30-40 minutach tempo siada, a całość staje się zbyt łopatologiczna. Finał ma słaby wydźwięk, a to chyba tu powinienem czuć najwięcej emocji. Trochę szkoda. Do tego realizacyjnie wspomniane "1917" to jednak półka wyżej. Ale dobrze, że mniej wyeksploatowany temat I Wojny Światowej otrzymał kolejny film. Ode mnie takie 6,5/10.

Jeśli o Oscary idzie, to niemalże pewny jest ten za film międzynarodowy. Bardzo podobały mi się zdjęcia, bardzo oryginalna jest tu muzyka. Jako że to film wojenny, to i nagroda za dźwięk może się tu trafić. Może i scenariusz, bo konkurencja nie jest tu zbyt mocna. Czyli trochę tych nagród może się tu trafić.

Nadrobiłem też "Elvisa", od którego - podobnie jak w tylu przypadkach - odstraszył nieco metraż. A mam problemy z wysiedzeniem 3h w kinie. I może i tu miałbym, ale - film absolutnie się nie dłuży, czym bardzo różni się od pewnego filmu takiego Camerona ;) Ok, ja lubię filmy z muzyką w tle, ale chyba nie tylko o to chodzi.

Teoretycznie mamy tu odhaczone typowe elementy biografii, ale dzięki ekscentrycznej nieco reżyserii Luhrmanna tak bardzo tego nie czuć. Bo tu mamy nowoczesne aranżacje hitów Elvisa (lub innych), tu jakieś wstawki komiksowe i - nade wszystko - karkołomny montaż. Ogólnie teraz widzę, jak silnie obsadzona jest ta kategoria w tym roku. Drugim zabiegiem zmieniającym nieco odczucia towarzyszące standardowej biografii, to przyjęta forma narracji. I choć zabieg rozumiem (ostatecznie to film w dużej mierze nie tyle o samym Elvisie, ile właśnie o Elvisie w szponach swojego managera), to jednak ta narracja nieco drażni, zwłaszcza, że postać Hanksa jest karykaturalna. Niby nie można powiedzieć, że Hanks źle ją zagrał, ale też nominacja do Złotej Maliny nie dziwi.

Sceny muzyczne tętnią życiem, poza nimi bywa różnie, trochę brakuje pogłębienia postaci Elvisa czy np. jego relacji z Priscillą. Ale nic to, taki miał reżyser pomysł na ten film i w sumie kupuję jego wizję. Butler bardzo dobry, co prawda w scenach dramatycznych jest tylko dobrze, ale już na scenie - rewelacja. Jeśli Butler Oscara nie dostanie (a konkurencję ma konkretną), to wychodzi na to, że z trzech muzycznych biografii nagrodzono kreację najgorszą, czyli Maleka, który dobrze poruszał się na scenie, ale w scenach dramatycznych był miejscami wręcz słaby. Ode mnie za film mocne 7/10, takie 7,5/10 może i póki co najlepszy z Oscarowych filmów obok "Duchów Inisherin" (czterech jeszcze nie widziałem, a sporo obiecuję sobie chyba tylko po "Fabelmanach").

Jeśli o nagrody idzie, to szanse mają montaż, fryzury, kostiumy, no i Butler. Na tym chyba koniec. Ale niewykluczone, że film będzie wielkim przegranym, bo w przebierankach przegra ze skazaną na nagrody Czarną Panterą, w montażu np. z "Wszystko wszędzie naraz", zaś Butler przegra z Fraserem, zwłaszcza, że sam jego powrót na salony to mocno hollywoodzka historia. Choć w przypadku takiego Rourke'a to było za mało.

Aftersun (2022)

Wiele zachwytów o debiucie Charlotte Wells słyszałem, który jest mocno inspirowany jej dzieciństwem. Zgadzam się, że to jest dobry film, świetnie zrealizowany i napisany, dialogi brzmią bardzo autentycznie, ogląda się jak zapis z prawdziwych wakacji ojca z dorastającą córką. Super przedstawiono miłość rodzica do dziecka i na odwrót. Paul Mescal słusznie dostał nominację do Oscara, ale Frankie Corio nie odstaje, też jest rewelacyjna, wierzy się w ich miłość. Podoba mi się jak reżyserka pokazała, że dzieci nie widzą pełnego obrazu swoich rodziców, czyli ludzi, którzy mają własne problemy.

Od początku czuć że jest coś nie tak, więc ogląda się w napięciu, choć film jest bardzo subtelny w pokazywaniu tego co siedzi w głowie ojca, a raczej bym powiedział, że więcej w tym filmie dzieje się poza ekranem. Rozumiem dlaczego film tak wszystkich zachwyca, choć dla mnie to nie arcydzieło, ale dobry film.  Ale przyznaję, że scena pod koniec filmu z tańcem jest tak doskonała i tak działa na emocje, że podniosłem ocenę o jeden punkt. Ocena: 8/10.

No i cóż. Gildia reżyserska dla "Wszystko wszędzie naraz", nagrody BAFTA (które jednak są słabym prognostykiem przed Oscarami) dla "Na zachodzie bez zmian". Z nagród brytyjskich mnie najbardziej cieszą nagrody dla Kerry Condon i Barry'ego Keoghana, choć pewnie oboje nie mają szans na Oscary. W tym kontekście może dziwić brak nagrody dla Colina Farrella, choć ogólnie "Elvis" został mocno doceniony.

No to już chyba pozamiatane, kolejne wyróżnienia dla "Wszystko wszędzie naraz", od gildii producentów i aktorów. Generalnie wielkiego problemu z tym niby nie mam, bo gorsze filmy wygrywały to czy inne rozdanie, natomiast nagrody dla Ke Huy Quana to chyba wyraz wielkiej nostalgii za "The Goonies" i "Indiana Jones and the Temple of Doom", jakikolwiek aktor drugoplanowy z "Duchów Inisherin" zagrał po prostu lepiej, ciekawiej. Ciekawostką na SAGach jest nagroda dla Jamie Lee Curtis - może zatem Oscar dla Bassetki przesądzony jednak nie jest ;)

The Whale (2022)
 
Jestem fanem Darrena Arronofsky'ego. Podobają mi się zarówno te kultowe jak Requiem dla snu, ale też takie, które zbierają mieszane opinie, np. Źródło (z genialną muzyką), który jest moim ulubionym filmem reżysera Czarnego łabędzia (choć akurat  film z Portman uważam za trochę przereklamowany), ale Wieloryb dzięki któremu do kina wrócił Brendan Fraser (choć powrócił tak naprawdę kilka lat temu świetnymi rolami w serialach Trust z Donaldem Sutherlandem i Doom Patrol), to dla mnie najgorszy film tego reżysera.

 Nie spodziewałem się, że aż tak mi nie podejdzie, ale wynudziłem się na maksa. To już mother! i Noe lepiej mi podeszły, a są uważane za najgorsze filmy reżysera. Wieloryb to teatr tv i nie mam nic przeciwko temu, tylko że wizualnie wszystkie filmy Arronofsky'ego, nawet jak dzieją się w jednym miejscu, tak było też w filmie z Jennifer Lawrence, który też można nazwać teatrem to wizualnie jakoś wyglądał. Fajne miał wizualne pomysły w mother!, a w The Whale odniosłem wrażenie, że reżyser położył kamerę i resztę niech zrobi gwiazda Mumii.
 
Znakomicie gra jeden z najsympatyczniejszych aktorów o najbardziej empatycznych oczach, którego nie da się nie lubić, wiec jeśli  Fraser dostanie Oscara to mnie nie zdziwi, bo Hollywood lubi takie powroty po latach. Ale też uważam, że bardziej się docenia rolę Frasera jeśli zna się jego dramatyczną historię, to co aktor przeszedł, bo tak to pozostanie głównie zachwyt nad prostetyką.

Choć przyznam że z takich powrotów aktorów, których Arronofsky wyciąga z zapomnienia, i grają role, które łączą się z karierą i życiem artysty, to bardziej podobał mi się Mickey Rourke w Zapaśniku, który grał tak naprawdę samego siebie. Zresztą z tym filmem Wieloryb ma wiele wspólnego. 

Z oscarowych męskich ról wyżej chyba jednak stawiam Butlera w roli Elvisa czy Colina Farrella w Duchach Inisherin, choć to jest naprawdę dobra rola. Drugi plan też się spisuje dobrze, np. Hong Chau, w roli opiekunki/pielęgniarki i  Sadie Sink, lepiej znana jako Max ze Stranger Things, w roli córki. Choć do córki mam taką uwagę, że była bardzo wkurw.... przez cały film (plaskacza to bym jej dał z kilka razy).

 A co do zakończenia to nie przeszkadza mi, że reżyser wali przekazem prosto w pysk i to jak poszedł w metaforę w ostatniej scenie, bo Arronofsky nigdy nie był subtelnym twórcą. Może jakby 80 procent Wieloryba podobało mi się, to wtedy bym bardziej narzekał, ale prawda jest taka, że cały film jest słaby, tak jak słabe jest zakończenie, i do poziomu oglądalnego wyciągają aktorzy na czele z Fraserem. Ocena: 5/10.

"Wieloryba" może w weekend ogarnę (dlatego na razie nie odniosę się do tego, co napisałeś), a ostatnio oglądałem "Causeway", za rolę w którym Brian Tyree Henry dostał nomkę za rolę drugoplanową. Całkowicie zasłużoną. W zasadzie to kolejna rola w tej kategorii, która podobała mi się bardziej, niż kreacja wiadomo-kogo ;) Niby kolejny poczciwy misiak w jego wykonaniu, ale są tu ciekawe niuanse. Lawrence też dobra. A sam film? Subtelna, minimalistyczna historia o nietypowej znajomości i ranach, które nie chcą się zagoić. I wbrew pozorom te odniesione na wojnie są tu najmniej istotne. Niby nie jest to jakieś wielkie kino, ale mi się podobało bardziej, niż spodziewałem się po takim filmie. 6+/10.

Póki co jednak ogarnąłem "W trójkącie".  Pierwsza część filmu taka nazbyt oczywista i zbyt długa. W sensie ok, żartujemy sobie z bogatych snobów i celnie punktujemy ich puste słowa o równości. Dobra, ale pół godziny by wystarczyło. Akt ostatni to taka lżejsza wersja "Władcy much", że tak to powiem, ale też tu film wykracza poza nabijanie się z bogaczy i traktuje o człowieku po prostu. Dla mnie najlepsze jest środkowe 30 minut, kiedy na ekranie rządzą potoki rzygów i duet Zlatko Buric-Woody Harrelson :D Pięknie się wymieniają tu cytatami z Marksa i zachodnich antykomunistów, by na koniec stwierdzić coś w stylu: "Rosyjski kapitalista i amerykański komunista. A obaj na wartym 250 mln dolarów statku", co nieźle puentuje cały film. Daję filmowi 7/10, choć to takie 6,5/10 dla mnie.

Aftersun

Jest taka etykietka, określająca takie filmy. Zwie się "slice of life". Już jakiś czas temu zauważyłem, że nie ma przebacz, filmy z tej kategorii zawsze mnie nudzą. Nawet przy tematyce tak bliskiej mojemu sercu, jak ta tutaj. Zasadnicza treść filmu przekazywana jest między kadrami lub w krótkich scenach, wydających się nie pasować do reszty. Trza się więc skupić, z czym miałem problem, bo treść filmu - jej pozorna, ale i dominująca część - mnie zwyczajnie nudziła. Gdy dopasujemy wszystkie klocki do siebie, film faktycznie zostaje w głowie, w sercu, bo jest w sumie przejmująco smutny. Ale choć rozumiem przyjętą formę - ona do mnie po prostu nie trafia. Bo ten film jest niczym książka, w której ważniejsze od zasadniczej treści są przypisy. Aktorsko jest faktycznie dobrze a przy tym naturalnie. Ale za film ode mnie 5/10, jak na slice of life przystało ;)

Babylon (2022)

Damiel Chazelle to świetny reżyser, który zadebiutował znakomitym Whiplash. Czekam na każdy jego film, ale to nie znaczy że każdym się zachwycam, np La La Land nie zachwycam się mimo tego, że lubię musicale. Wychodzi na to, że bardziej mi się podobają te filmy (nie licząc Whiplasha, który wszystkim się podoba), które zbierają mieszane opinie i nie są tak popularne. Tak było z First Man, który jest rewelacyjną produkcją i podobnie mam z Babilonem, który poniósł ogromną klapę finansową, a dla mnie to lepszy film o Hollywood którego już nie ma od innego filmu o dawnym Hollywood, w którym też zagrali Margot Robbie i Brad Pitt.

Chazelle to tak sprawny rzemieślnik, że mimo 190 minut nie nudziłem się ani przez minutę. Ok, przyznaję, że po dwóch godzinach zacząłem się delikatnie wiercić, ale o nudzie nie może być mowy. Jest to kolejny film Chazelle'a, który potwierdza że jest jednym z najlepszych i najciekawszych reżyserów młodego pokolenia. Szkoda że film poniósł klapę. Prawda że film jest trochę za długi, czasami trudno zgadnąć do czego cała historia zmierza, miał reżyser milion pomysłów, nie wszystkie trafione (jakoś nie jestem fanem tego żeby film zaczynać od srania słonia na faceta, choć scena wymiotowania aktorki na imprezie mnie kupiła), ale film mnie kupił energią.

Babilon to połączenie  stylu mojego ulubieńca Baza Luhrmanna wymieszanego z  Kabaretem Fossa i trochę kino jakie mógłby nakręcić też Scorsese. No i jest też w filmie kilka scen, które mocno kojarzą mi się ze świetnym serialem Babilon Berlin Toma Tykwera, o Niemczech przed II wojną światową. Mam na myśli przede wszystkim sekwencje imprezowe i doskonała muzykę, za którą film nominowano do Oscara, która bardzo przypomina mi muzykę z Babilon Berlin. No i miałem słuszne skojarzenia, bo Chazelle przyznał, że jest fanem niemieckiej serialowej superprodukcji, której chciał oddać hołd. No i dlatego taki a nie inny tytuł filmu.

Zdjęcia, montaż, muzyka, dźwięk stoi jak to u Chazelle'a na najwyższym poziomie. Podobnie jest z aktorstwem. Brad Pitt nie schodzi poniżej swojego poziomu, świetna jest też Margot Robbie. Mogę się zgodzić z opiniami tych, którzy będą mówić, że znowu gra klona Harley Quinn, ale dawno mi się tak nie podobała aktorsko jak w Babilonie. Równie dobrzy są w swoich rolach Diego Calva, Jovan Adepo i Li Jun Li. A w epizodach pojawiają się dawno niewidziani Eric Roberts i Tobey Maguire, zwłaszcza ten drugi wypada bardzo dobrze, choć gra postać mocno przerysowaną, jak z komiksu. Wątek z Maguirem jest trochę jak z innego filmu, ogląda się jak połączenie kina gangsterskiego z horrorem, ale jakoś działa.

Jest też sporo humoru, który mnie bawił, ale Babilon całościowo to film w swojej wymowie smutny, który opowiada o upadku kina niemego i początku kina dźwiękowego, i jak to wpłynęło źle na niektórych artystów, jest to też film o przemijaniu. Zgadzam się że Babilon lepiej  działa jako pojedyncze sceny, które nie do końca tworzą jedną zwartą całość, ale to są tak genialnie zagrane, napisane i zrealizowane sekwencje (np moment, gdy Manny Torres pojechał na plan i musiał negocjować z Meksykanami stawki, scena gdy próbowali  nakręcić scenę z LaRoy dzwoniącą, ale każdy dubel musieli powtarzać, albo z przyjęciem, na którym powiedziała co myśli o wszystkich, czy  scena z gangusem granym przez spidermana... i móglbym tak długo wymieniać), że lepiej się bawiłem na Babilonie niż na Dawno temu w Hollywood Tarantino, w którym też zagrali Brad Pitt i Margot Robbie.

Jest to artystyczna porażka i prawda, że film nie jest idealny, ale szkoda że poniósł klapę, co może to wpłynąć na karierę Chazelle'a. Wytwórnie nie dadzą mu ju tyle kasy na następne projekty i takiej wolności przy następnych filmach już nie będzie miał, ale też takie rozbuchane dzieła, które okazują się porażką finansową i złe opinie zbierają od krytyków mogą spowodować, że wytwórnie kilka razy się zastanowią przy projektach innych twórców, czy warto wydawać tyle kasy na ukochane projekty reżyserów (podobnie było np z Wrotami Niebios Michaela Cimino, który okazał się znakomitym filmem, ale też ogromną porażką finansową, która doprowadziła prawie do upadku wytwórni). Wygląda na to, że ja mam słabość do artystycznych porażek, większość takich filmów podoba mi się, nie tylko Wrota Niebios Cimino, ale też np Wodny Świat z Costnerem. Ocena: 7/10.

Strasznie jestem ciekaw tego "Babilonu", choć nie jestem jakimś wielkim fanboyem Chazelle'a, choć w sumie każdy jego film miał w sobie coś. Ale tu tematyka do mnie trafia, choć ze względu na długość zobaczę to sobie na spokojnie w domu, w kinie takie filmy źle przyjmuję, wiercę się i tak dalej :)

Ja obejrzałem w domu, bo film już wyciekł do wiadomej zatoki, co mnie nie dziwi, bo filmy, które ponoszą klapę finansową szybciej londują w internecie. Film jest dostępny z napisami pl i lektorem. Zgaduję, że pewnie w takiej polskiej wersji, z tym samym tłumaczeniem i lektorem, będzie na streamingu (pewnie na SkyShowtime, bo tam są produkcje Paramount).

A widzisz, nawet tego nie szukałem jeszcze, z góry zakładając, że nie ma. No i u mnie ten film jest może w drugim szeregu jeszcze, bo póki co nadrabiam te nominowane do istotniejszych kategorii, niż techniczne.

Living

Film o zabójczej rutynie i o tym,że nigdy nie jest za późno na zmiany. Nic nowego, nie tylko dlatego, że to ekranizacja nowelki, zdaje się, a do tego wcześniej Kurosawa nakręcił film na jej podstawie. Bill Nighy jest tu świetny, film już taki świetny nie jest. Zwłaszcza w drugiej połowie, która jest dość nieznośna. W pierwszej jest miejsce na emocje, kiedy umierający bohater zdaje sobie sprawę, że zmarnował swoje życie (to nie spoiler, bo dotyczy pierwszych minut filmu). A tak poza tym? Ciekawe przedstawienie sztywnych i siermiężnych lat 50. i może najlepszy obraz biurokracji od czasów "Dwunastu prac Asterixa" zdaje się :D

Mimo wszystko ten film to też kolejny dla mnie dowód, jak słabo w tym roku obsadzona jest kategoria "najlepszy scenariusz adaptowany", w której nie ma kogo nagrodzić :D Dziś albo jutro wrzucę tu swoje typy, choć nie wyrobiłem się z wszystkimi filmami. Z 18 nominowanych do istotnych nagród widziałem 11, a z tych 7 to chciałem jeszcze przynajmniej 4 przed rozdaniem obejrzeć. Ogólnie już teraz jednak widać, że słabiutki rok. Najbardziej podobały mi się "Duchy z Inisherin", potem "Elvis" i "W trójkącie", choć wiele sobie obiecuję po "Fabelmanach" jeszcze.

A ja typnę tak:

Najlepszy film
"Wszystko wszędzie naraz"

Najlepsza aktorka w roli głównej
Michelle Yeoh

Najlepszy aktor w roli głównej
Brendan Fraser
(ale może to być Butler...)

Najlepszy aktor w roli drugoplanowej
Ke Huy Quan

Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej
Jamie Lee Curtis
(pewnie będzie Bassett, ale liczę na zwrot akcji bo jej rola nie zasługuje na Oscara :D )

Najlepsza reżyseria
Dan Kwan i Daniel Scheinert

Najlepsze kostiumy
"Elvis"

Najlepsza muzyka do filmu
"Babilon"
(ciężka kategoria do wytypowania)

Najlepszy pełnometrażowy film międzynarodowy
"Na Zachodzie bez zmian" (Niemcy)

Najlepszy pełnometrażowy film animowany
"Pinocchio"

Najlepszy scenariusz adaptowany
"Women Talking"

Najlepszy scenariusz oryginalny
"Duchy Inisherin"

Najlepszy dźwięk
"Top Gun: Maverick"

Najlepsze zdjęcia
"Na Zachodzie bez zmian"

Najlepszy film dokumentalny
"Całe to piękno i krew"
(strzelam :) )

Najlepszy montaż
"Wszystko wszędzie naraz"
(może być Top Gun, bardzo mocna kategoria)

Najlepsza charakteryzacja
"Elvis"

Najlepsza piosenka
"Naatu Naatu"

Najlepsza scenografia
"Babilon"

Najlepsze efekty wizualne
"Avatar: Istota wody"

To ja na razie tak, jeszcze potem to przejrzę na spokojnie:

Najlepszy film
"Wszystko wszędzie naraz" (niestety - powinny wygrać "Duchy z Inisherin", choćby za pokpienie sprawy z "Billboardami" ;))

Najlepsza aktorka w roli głównej
Cate Blanchett (myślę, że jednak ona, choć ma już dwa Oscary na koncie, co działa na jej niekorzyść)

Najlepszy aktor w roli głównej
Brendan Fraser (jednak Hollywood lubi takie powroty, choć w przypadku Rourke'a nie zadziałało - ale jego nikt nie lubi ;)

Najlepszy aktor w roli drugoplanowej
Ke Huy Quan (niestety do potęgi n-tej, powinien wygrać Barry Keoghan)

Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej
Jamie Lee Curtis (w sumie zasłużyła, również za całokształt)

Najlepsza reżyseria
Dan Kwan i Daniel Scheinert (ogarnęli ten bałagan, więc niech im będzie ;) )

Najlepsze kostiumy
"Czarna Pantera: Wakanda w moim sercu" (może być też Elvis lub "Wszystko wszędzie...")

Najlepsza muzyka do filmu
"Duchy Inisherin" (pewnie nie dostanie, ale trzymam kciuki)

Najlepszy pełnometrażowy film międzynarodowy
"Na Zachodzie bez zmian" (Niemcy)

Najlepszy pełnometrażowy film animowany
"Pinocchio"

Najlepszy scenariusz adaptowany
"Women Talking"

Najlepszy scenariusz oryginalny
"Wszystko wszędzie naraz"

Najlepszy dźwięk
"Top Gun: Maverick"

Najlepsze zdjęcia
"Na Zachodzie bez zmian"

Najlepszy montaż
"Wszystko wszędzie naraz"

Najlepsza charakteryzacja
"Wieloryb"

Najlepsza piosenka
"Naatu Naatu"

Najlepsza scenografia
"Babilon"

Najlepsze efekty wizualne
"Avatar: Istota wody"

HALu, "Jednym głosem" nie ma nominacji do Oscara, chyba pomyliło Ci się z "Women Talking"?

Tak o to mi chodziło, dzięki za zwrócenie uwagi. Ogólnie dalej uważam, że "Wszystko..." zgarnie jutro prawie całą pulę bo to jest taki film jaki Akademia uwielbia nagradzać i od ogłoszenia nominacji nie zauważyłem, żeby jakiś inny film nagle zyskał przewagę. Poza tym wpisuje się on w moja teorię o nagradzaniu cholernie zdolnych Azjatów, tak jak parę lat temu była moda na meksykanów ;)

Ograniczyłbym się do stwierdzenia, że po prostu na Azjatów jest teraz moda, często źle ukierunkowana. Te wszystkie nominacje dla "Minari" na przykład... większości mogłoby nie być. Podobnie z nagrodami dla ogólnie przeciętnego Ke Huy Quana. A jednocześnie jest to kwestia mody na konkretny film, bo z tych wszystkich Azjatów najbardziej na nagrodę zasłużyła Hong Chau.

Jak widać, wczoraj nadrobiłem Wieloryba. Film, jak na Aronofsky'ego przystało, bywa zbyt dosłowny i mało subtelny, do tego słabo ukrywa swój teatralny rodowód. Ale jak widać, nie trzeba skakać po multiwersum, by wywołać emocje, można po prostu zamknąć się w cuchnącym pokoju wraz z głównym bohaterem. Choć rozumiem, że kogoś taka formuła może odrzucić - ostatecznie nie po to wymyślono kino, by odgrywać w nim teatr telewizji. Najbliżej "Wielorybowi" do "Zapaśnika" z lekką może domieszką "Requiem...", choć jest słabszy od obu wymienionych tytułów. I w większym stopniu oparty na dialogach. Te bywają różne, więc miejscami wiele lekko nudą, w innych jednak miejscach otrzymujemy niezwykle emocjonalne sceny.

I w jednej z najlepszych tego typu scen mamy właśnie ww Hong Chau, która zresztą i bez tej sceny bardzo mi się podobała. Dobra jest też Sadie Sink, choć generalnie gra podobną typu postać, co w Stranger Things, tyle, że z przesuniętymi cechami charakteru w stronę pewnego ekstremum. Najlepszy jest tu oczywiście Fraser. I nie jest tak, że dołożyli mu ciało grubasa i nie ma czego grać. Świetnie odgrywa zarówno rzeczy powiązane z tuszą jego bohatera, jak i jego kruchość, bezradność, ale i desperację jednocześnie.

W napuszonym stylu Aronofsky'ego stwierdzę, że to jego najlepszy film od 12 lat ;) 6,5/10.

A jeśli idzie o mój ranking ról...

1. Brendan Fraser
2. Colin Farrell
3. Austin Butler
4. Bill Nighy
5. Paul Mescal

p.a.co Ty masz do dzieciaka z Goonies i Indiany Jonesa 2, który jest świetny we Wszystko wszędzie naraz? Dla mnie to jest nawet lepsza rola od roli Curtis, na dodatek (kiedyś)chłopak/(dzisiaj)facet nie grał w niczym od czasu tych filmów, więc tym bardziej się docenia jego powrót po latach. Okazało się ma talent aktorski i przypomina mocno Jackie Chana (nawet fizycznie, z twarzy), tylko jest o wiele lepszym aktorem, bo jest świetny nie tylko w scenach akcji, ale też w komediowych i dramatycznych.

E, co w nim takiego świetnego? No taki jackiechanowaty jest, wszędzie go pełno, potrafi też rzucić zadumaną miną, natomiast  czy ta rola wymagała w nim nie wiadomo jakich umiejętności, niesamowitej mimiki, okazywania głębi nieoczywistych uczuć? No nie bardzo.

Ale wiesz, ja tę rolę oceniłem na nieco naciągane 7/10, więc nie mówię, że była do kitu. Ale po prostu konkurenci lepsi.

Co do powrotu, to racja, takie rzeczy się docenia i tu siłą rzeczy kontrargumentu nie mam ;)

No i po gali  :rad2: W tym roku obyło się bez żadnych skandali! Aż się to przyjemnie oglądało :D W sumie nawet przemowy dziękczynne były dobre. Co do zwycięzców to dostali ci co powinni. Wszystko... zgarnęło wszystko  ;) Nie doceniłem Na Zachodzie... I coś mi słabo poszło w technicznych kategoriach w tym roku.

No cóż, trafiłem 16 z 19 a te pozostałe trzy to też trudno nazwać zaskoczeniami.

7 Oscarów dla wiadomego filmu, najwięcej od bardzo długiego czasu, o ile się nie mylę. No tak, od czasów Slumdoga. Nie pamiętam też sytuacji, że tyle nominowanych w wielu kategoriach filmów wyszło z gali z niczym. Co mnie osobiście żenuje, bo to i tak był najsłabszy filmowo rok od długiego czasu i tym bardziej była okazja, by nagrodzić naprawdę różne filmy. W przypadku "Wszystko wszędzie naraz" najbardziej drażnią mnie nagrody aktorskie, bo ten film akurat na aktorstwie się nie opierał. Podejrzewam, że za x lat może się na wyniki tej gali patrzeć z pewnym zakłopotaniem, jeśli nie niedowierzaniem. Czyli zupełnie tak, jak w przypadku ww Slumdoga ;)

Ja zdecydowanie wolę jak jeden film zgarnia całą pulę. Za dużo było w ostatnich latach przypadków gdy najlepszy film zgarnia bardzo mało statuetek. No sam powiedz, czy to nie jest trochę żenujące, że mamy najlepszy film i wygrywa tylko dwa Oscary?  ;) :D

Wszystko Wszędzie zasłużyło i myślę, że po latach ten film będzie się spokojnie dalej bronił. I nie zgodzę się z tym, że film aktorstwem nie stoi. No jednak kurde było co grać w tym filmie, nawet pod samym fizycznym względem ten film wygląda na trudną robotę, a dochodzą te skoki po multiwersum, zmiany wyglądu, trzeba było pokazać różne stany emocjonalne... i ja się tam pod koniec wzruszyłem trochę a to było w sumie już samo gadanie, bez żadnych efektownych fikołków ;)

Inne plusy z tej gali. Sarah Polley zaczynała karierę w dwóch filmach które bardzo lubię, Go i Świt Żywych Trupów Snydera i super że sobie wygrała :) To jest dla mnie też trochę nagroda za całokształt wspaniałej kariery ;)

No jednak kurde Laurie Strode  ;) z Oscarem to jest mega super sytuacja  :D

Dobrze, że Avatar dostał za efekty  :faja:

Fajne sytuacje w stylu Indiana Jones gratuluje Short Round'owi. I jedna dziewczyna Bonda wręcza Oscara innej dziewczynie Bonda ;)

Toż to casus "Ojca chrzestnego" :D No dobra, tam były 3 Oscary ;) Ale generalnie dobry przykład, by pokazać, że najlepszy film nie musi być najlepszy we wszystkim. A skoro film tak wybitny, jak "Ojciec chrzestny" dostał tylko 3 statuetki, to tym bardziej nie widzę powodów, dla których "Wszystko wszędzie naraz" (lub "Slumdog") dostawał 7/8 ;)


E, te różne stany emocjonalne to 2-3 miny na krzyż, bo na więcej przy takim montażu i tak nie było czasu :D A jeśli doszliśmy do momentu, w których nagradzamy aktora za machanie kończynami, to coś poszło chyba nie tak ;) Nie widziałem "Tar", ale w ciemno mogę zaryzykować stwierdzenie, że Blanchett była lepsza, bo ona praktycznie zawsze jest lepsza ;), o drugoplanowej roli męskiej napisałem tu już sporo, z kolei na drugim planie wśród kobiet najbardziej brylowała Hong Chau. Choć akurat nagroda dla "Laurie" najmniej mi z tego wszystkiego przeszkadza.

A generalnie, gdyby nie moda na Azję, to większości tych nagród by nie było. Podobnie, jak z modą na Meksyk i "Kształtem wody", którego nagrodzenie coraz częściej wymieniane jest w długim szeregu oscarowych pomyłek.

Oscar dla Avatara to była oczywista oczywistość akurat ;) W tej jednej kategorii akurat zasłużył :D

No racja ale to mi tylko potwierdza moje odczucia, że nagradzanie najlepszego filmu tylko dwoma statuetkami jest słabe i tego nie lubię ;)


Też jeszcze Tar nie widziałem ale Cate gra panią dyrygent i pewnie jej rola w dużej mierze opiera się na... machaniu kończynami  :D ;) Wychodzi na to, że Yeoh machała lepiej  :haha: Jak wiemy to jest też nagorda trochę za całokształt. Czy Cate Blanchett byłaby w stanie sama wskoczyć motorem na jadący pociąg? Nie sadzę ;)

http://www.youtube.com/watch?v=Du2LeN47QIw

Blanchett jest w stanie tak na Ciebie spojrzeć, że sam byś wskoczył  :D

Dlaczego jest nieznośna druga połowa?

Filmu Kurosawy nie widziałem, ale muszę nadrobić, bo angielska wersja bardzo mi się podobała co jest zasługą scenariusza i roli Nighy'ego, który wydaje mi się być aktorem trochę niedocenianym. Oczywiście nie w Anglii, ale gdyby poza UK zapytać kogoś skąd znacie Nighy'ego to wymienili by tylko starą gwiazdę rocka z mojego ulubionego To właśnie miłość i rolę w Piratach z Karaibów. Zresztą sam przyznam, że miałbym problem z wymienieniem innych ról, choć wiem jak to dobry aktor komediowy i dramatyczny, który mnie kojarzy się głównie z rolami złych charakterów i ekscentryków.  Był tak dobry w głównej roli, że postawię 8/10. Ale też reszta aktorów, np dziewczyna grająca pracownicę pana Williamsa spisali się dobrze. Bardzo podobała mi się też muzyka, która jest genialna i świetnie współtworzyła klimat filmu, który trochę kojarzył mi się z filmami Terence Daviesa.

Nie wiem, dla mnie emocje z filmu uleciały wraz ze . Później mieliśmy męczący benefis i czytelne pustosłowie innych bohaterów (będziemy tacy jak on, etc.)

A co do aktora, to racja. Ale myślę, że wielu wymieniłoby też serię Underworld :)

The Fabelmans

Wreszcie udało się obejrzeć. Wrażenia? No jest lekkie rozczarowanie, bo spodziewałem się petardy, a film... jest po prostu dobry. Choć może inaczej: jest nierówny. Obok scen świetnych są takie mniej przekonujące, a całość jest też lekko niepoukładana, chaotyczna może. Po seansie miałem wrażenie, że Spielberg chciał nakręcić swoje "Licorice Pizza", ale efekt końcowy u PTA jednak lepszy... A mamy tu na dodatek scenę z lukrecją :D

Ogólnie wiadomo - to autobiograficzne spojrzenie Spielberga na własną młodość i rodzącą się miłość do kina. I przyznam, że wątki filmowe przekonały mnie nieco mocniej, niż te rodzinne (choć bywa, że się to przeplata). Gdy bohater składa te filmy, montuje i uzyskuje zaskakująco udany efekt, to miałem przyjemne dreszcze. Ciekawie pokazano też to, że bohater łatwiej komunikuje się poprzez obrazy, niż rozmowę. Wątki rodzinne dość sztampowe, choć mają ten żydowski koloryt, który czasem owocuje scenami pełnymi niewymuszonego humoru. Żałowałem, że tak mało w filmie jednej z babć bohatera, bo była uroczo sarkastyczna :) Obraz epoki ciekawy, choć też nie ma tu niczego, czego już gdzieś byśmy nie oglądali.

Aktorsko jest dobrze, ale nie rewelacyjnie. Michelle Williams w niektórych scenach jest wspaniała, w innych do jej gry wkradał się taki jakiś przesadyzm lekki, tak, że mnie nie przekonywała. Kreacja Paula Dano jest minimalistyczna, warto jednak wyłapywać niuanse. Wspaniałe 5 minut na ekranie zaliczył Judd Hirsch, trochę bez sensu - nie pierwszy to raz - że do jednej kategorii wlatuje taki Hirsch właśnie wraz z Ke Huy Quanem, który gra w zasadzie rolę pierwszoplanową. Ale tak bardzo chciano go chyba nagrodzić, że wleciał do drugiego planu ;) Ciężar dramatyczny filmu spoczywa jednak na barkach Gabriela LaBelle'a i udźwignął go w sposób naturalny, choć nie jest to może rola na nagrody jakiekolwiek.

I jak tak teraz spoglądam na nominacje, to nie bardzo widzę, w jakiej kategorii film mógł triumfować. To jednak film o jakości w sam raz na nominacje, ale do nagród czegoś mu brakuje. Ode mnie takie 6,5-7/10.

The Fabelmans (2022)

Większość zachwyca się najnowszym filmem Spielberga a dla mnie to ten sam poziom co ostatnie filmy reżysera Szczęk, czyli porządna robota, ale nic więcej. Choć jak na obecną formę reżysera to jest lepszy film, znakomicie zrealizowany, ale można zadać pytanie retoryczne, który film Spielberga to nie jest dobra, rzemieślnicza robota od strony technicznej? Dzięki talentowi Spielberga nie nudzi, a trwa 2,5 godziny. Też dobrze zagrany przez wszystkich aktorów, ale też nikt mnie nie zachwycił. Najlepsze sceny to taniec mamy, jak młody Spielberg ogląda filmik z wakacji i odkrywa to co odkrywa, no i spotkanie ze słynnym reżyserem, którego gra inny znany artysta. Lepiej podszedł mi film inspirowany życiem Kennetha Branagha Belfast i film Andersona o młodości. Ocena: 6+/10.

Tar (2022)

Todd Field (Małe dzieci z Kate Winslet) powrócił po  16 latach z filmem, do którego scenariusz napisał specjalnie dla Cate Blanchett, więc gdyby nie zgodziła się zagrać, to Tar by nie powstał. A byłoby czego żałować, bo Cate Blanchett zagrała wybitnie. Tar to wybitna dyrygentka, osoba, którą się wszyscy zachwycają, ale czym dłużej film trwa to coraz trudniej lubić główną bohaterkę. A jednocześnie Australijka tak ją gra, że nie pozwala na zbyt pochopną ocenę wybitnej dyrygentki. Tar to jest komentarz na temat pozycji i przywilejów wybitnych artystów. Field jednocześnie pokazuje dyrygentke jako wybitną jednostkę, ale też zdejmuje ją z pomnika, pokazuje to co w Tar jest ukryte, jaka jest naprawdę, że do świętej osoby jej daleko.

Podoba mi się w filmie też to, że głównym bohaterem nie jest facet, tylko kobieta, która osięgnęła wszystko i traktuje ludzi łagodnie mówiąc nie najlepiej. Tar porusza też takie tematy jak cancel culture, czy powinno się rozdzielać życie prywatne wybitnego artysty od sztuki, którą tworzył (rewelacyjna scena rozmowy dyrygentki ze studentem, który nie słucha Bacha i Beethovena, bo byli złymi ludźmi), ale Field jest tak inteligentnym scenarzystą, że nie daje odpowiedzi jednoznacznych na żadne z postawionych pytań. Field  potrafi w jednej sceny wypunktować absurdy cancel culture, cenzurowania, a jednocześnie pokazuje, że nie można traktować artystów jak świętych krów.

Nie tylko scenariuszowo, ale też reżysersko Field dowiózł, bo mimo długiego metrażu (137 minut) nie nudziłem się, a film do łatwych seansów nie należał, bo mówią tekstami bardzo hermetycznymi. Ale dzięki talentowi reżysera i jego ekipy (montaż, zdjęcia, praca kamery, itd )ogląda się Tar jak thriller, który bardzo trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej minuty. Ocena: 7+/10.

To u mnie "Fabelmanowie" zdecydowanie wyżej, niż "Belfast" (który mnie wynudził), ale faktycznie niżej, niż "Licorice Pizza". No i jednak mam wrażenie, że to najlepszy Spielberg od wielu lat (choć paru po drodze nie widziałem).

Dziękuję za recenzje dwóch filmów. Podzielę się swoimi uwagami na temat opisanych przez Ciebie produkcji.

Co do "The Fabelmans", zgadzam się z Tobą, że to dobrze zrealizowany film, ale niezbyt zachwycający. Spielberg zawsze był bardzo dobrym rzemieślnikiem, a jego filmy zawsze są technicznie dopracowane. Jednakże, jego najnowszy film nie wnosi nic nowego ani oryginalnego. Zgadzam się z Tobą, że najlepsze sceny to te, w których widzimy młodego Spielberga, a także spotkanie z innym słynnym reżyserem. Jednakże, cała historia opowiedziana w filmie jest dosyć banalna i przewidywalna. Aktorzy wykonują swoją pracę dobrze, ale nie ma tu żadnego występu, który zapadłby mi szczególnie w pamięć. Ostatecznie, oceniam ten film na 6/10, zgodnie z Twoją oceną.

Jeśli chodzi o "Tar", to zgadzam się z Tobą, że to świetny film, który porusza ważne tematy. Cate Blanchett zagrała naprawdę dobrze, pokazując postać wybitnej dyrygentki, która jest jednocześnie trudną i kontrowersyjną osobą. W filmie pojawiają się ciekawe wątki, takie jak cancel culture, ale reżyser nie stawia jednoznacznej odpowiedzi na te problemy, co uważam za bardzo mądre podejście. Film nie jest łatwy w odbiorze, ale jest bardzo dobrze zrealizowany i trzyma w napięciu do samego końca. Z mojej strony, oceniam ten film na 8/10.

Puss in Boots: The Last Wish (2022)

Lubię pierwsze dwa Shreki, a dwójkę uważam za lepszą od części pierwszej, ale z poziomem kolejnych filmów z uniwersum Shreka bywa różnie, w najlepszym razie średnio, dotyczy to też Kota w Butach z 2011 roku, więc na dwójkę nakręconą po 11 latach  nie czekałem, bo spodziewałem się odgrzewanego kotleta, a dostałem znakomitą rozrywkę dla całej rodziny, w której jest zaskakująco mało nawiązań do popkultury (a jeśli są, to nie są wciskane na siłę). Jest to też film dojrzalszy,
który pod płaszczykiem humoru porusza poważne tematy, np wątek psa z traumą, kryzys tytułowego bohatera (wątek z sanatorium dla bezdomnych kotów), jest poruszony też wątek śmiertelności. Ginie sporo postaci, jest miejscami brutalnie. Więc taką tematykę film porusza, że dzieciaki co wrażliwsze mogą się przestraszyć.

Film nie jest przeznaczony dla pięciolatków, bardziej się nadaje dla dzieciaków w wieku 10-12 lat, ale ja się nie znam, bo w tym wieku oglądałem horrory, więc mam skrzywioną psychikę. Film jest dynamiczny, na animacjach się nie znam, więc napiszę tylko tyle, że wizualnie film wygląda tak jak  cudowna animacja z 2018 roku Spiderman Uniwersum.

Historia jest znakomicie rozpisana na kilku bohaterów, a antagoniści to jedne z najlepszych, zwłaszcza zły, duży wilk robi wrażenie i może przerazić, nie tylko głównego bohatera. Ciekawe nowe postacie to Jacek Placek, gang Złotowłosej i trzech misiów,  a nawet trzecioplanowi bohaterowie wypadają spoko, np pasikonik z Pinokia.  Dubbing oryginalny to świetna robota, nie tylko Banderas i Hayek, ale też nowe nazwiska, np Wagner Moura i Florence Pugh. Polski dubbing z Malajkatem na czele też daje radę, tak jak było w poprzednich filmach. Podobno ma powstać kolejny Shrek i jak byłem na NIE, to jeśli wezmą się za kolejna część twórcy Ostatniego życzenia to nie mam nic przeciwko temu, bo bawiłem się znakomicie. Pinokio od del Toro zasługiwał na Oskara, ale Kot w butach 2 to animacja, do której nie mogę się przyczepić, nawet jakbym chciał.  Ocena: 8+/10.

To aż sobie może zerknę, choć nie miałem w planach a dziecko mi dorosło nieco i zaczynam być do tyłu z bajkami :D Ale ostatecznie na pierwszym Shreku byłem sam w kinie (swoją drogą dla mnie "dwójka" to jedno z większych kinowych rozczarowań i do dziś myślę o tym filmie z niechęcią, wolę ostatnią część, bo trójka też kicha, ale mało rozczarowująca w kontekście dwójki), więc to też mogę sam ogarnąć.

Co takiego nie podobało Ci się w dwójce, że tak Cię rozczarowała? Film bije jedynkę w każdym elemencie, a zakończenie (choć jak pamiętam, to chyba była scena na napisach?), czyli koncert Kota w butach jest tak genialne, że do dzisiaj pamiętam.