Ciekawy wywiad czytałem z pewnym profesorem historii,który przebywał w więzieniu w czasie stanu wojennego.Podczas przymusowej odsiadki przyznał że przeczytał "Krzyżaków" Sienkiewicza aż 5 razy.

Kiedyś wydawałoby mi się nierozsądne czytać książkę,którą już przeczytałem.Jest tyle różnych tytułów,nie zdąży się wszystkie ogarnąć więc po co tym bardziej tracić czas na coś co się już przeczytało...
Jednak od pewnego mam odmienne zdanie.Coraz częściej zdarza mi się powracać do książek już przeczytanych,do tych ulubionych,gdzie mam pewność że się nie zawiodę.Wiem że rzeczywiście w ten sposób w jakimś sensie tracę czas,mógłbym sięgnąć po nowości,wiele ciekawych książek w ten sposób pominę ale są też i plusy.Zdarza się że czytając książkę po raz pierwszy skupiamy się na głównym wątku,pomijając inne.Wracając do książki przeczytanej jakby naprawiamy ten błąd,co ma myślę szczególne znaczenie podczas lektury literatury pięknej,która niekiedy jest dość trudna w odbiorze np.dzieła Szekspira.

-----------------------------------------------------------------------

Książki, które przeczytałem trzy razy:

Zbrodnia i kara - Dostojewski
Łagodna - Dostojewski
Rok 1984 - Orwell
Hamlet - Szekspir
Frankenstein - Shelley
Opowiadania - Poe
Opowiadania - M.R. James
Demon ruchu i inne opowiadania - Grabiński
Zew Cthulhu - Lovecraft



Książki, które przeczytałem dwa razy:

Bracia Karamazow - Dostojewski
Biesy - Dostojewski
Romeo i Julia - Szekspir
Makbet - Szekspir
Mistrz i Małgorzata - Bułhakow
Proces - Kafka
Dracula - Stoker
Folwark zwierzęcy - Orwell
Lot nad kukułczym gniazdem - Kessey
Dziecko Rosemary - Levin
Przypadek Charlesa Dextera Warda - Lovecraft
Wendigo i inne upiory - Blackwood
Inne światy - Machen

----------------------------------------------

Fiodor Dostojewski
Zdecydowanie mój ulubiony i najwyżej ceniony powieściopisarz.Jedyny pisarz,którego książki biorę w ciemno i na żadnej się nie zawodzę.U niego wydaje się że wszystko jest idealne,ciężko się przyczepić.Szczególnie warto do niego wracać,bo to absolutna klasyka i co najważniejsze jego twórczość nie ma nużących przestojów co jest nierzadkie wśród innych wybitnych pisarzy.Jedynie może w opowiadaniach Dostojewski nie do końca się sprawdził a i u tu przecież ma prawdziwe perełki.I nie mam tu na myśli jedynie "Łagodnej" która bodajże jest w kanonie lektur szkolnych,ale także inne nowelki.
"Chłopczyk na gwiazdce u Pana Jezusa".Przyznam że jest to chyba najbardziej wzruszająca nowelka jaką czytałem.Żaden inny utwór;obojętnie czy to powieść,opowiadanie,wiersz czy artykuł w gazecie,nic tak mnie nie wzruszyło,chwyciło za serce jak to opowiadanie.

William Szekspir
Może się wydawać że dzieła Szekspira nadaja się do lamusa,że przestarzałe,że już tym stylem się nie pisze,że ciagle ten sam wątek krwii i korony,walki o władze i tragicznych konsekwencji jej zdobycia w zdradziecki sposób.
Co by nie mówić to jednak twórczość Szekspira jest cały czas aktualna,ciążko sobie wyobrazić wybitniejszego dramaturga.Pisarz do którego szczególnie warto powracać.Polecam te wydania z opracowaniem Grega,przeczytać najpierw streszczenia aby się jeszcze lepiej rozsmakować i zrozumieć te arcy wybitne dzieła.

Rok 1984
Wydaje mi się że jest to najlepsza książka XX wieku jaką czytałem.Przerażająca wizja idealnego państwa totalitarnego,przy którym nazizm czy komunizm wyglądają na prymitywne ustroje rodem z epoki kamienia łupanego.

Frankenstein
Najlepszy dowód na to że powieść grozy może być nieśmiertelnym arcydziełem literatury pięknej.Szkoda że poza Frankensteinem tych dowodów jest tak mało...

Edgar Allan Poe
Jak wyżej tylko powieść zamienić na opowiadanie.

Stefan Grabiński
Jeśli ktokolwiek jest godnym spadkobiercą twórczości Poego to tym kimś jest na pewno Grabiński.Nie jestem czytelnikiem opowiadań erotycznych,jednak myślę że nie jeden autor Harlequinów mógłby się uczyć rzemiosła od Grabińskiego czytając chociażby taką perełkę jak "Przypadek".

Mistrz i Małgorzata
Mimo iż ja osobiście jakiegoś wielkiego arcydzieła w tej książce nie dostrzegam to jednak bardzo ją lubie.Jedna z najbardziej zwariowanych książek jakie czytałem.Myśle że dla wielu czytelników,szczególnie w Polsce jest to najukochańsza powieść w ogóle.Planuje w niedalekiej przyszłości przeczytać ją po raz trzeci.

Lot nad kukułczym gniazdem
Spotkałem się z opinią że jak się czyta tą książke to jest tak arcyciekawa,że koniecznie trzeba ją skończyć,choćby nie wiem co,choćby świat miał się zawalić.
W pełni podzielam ten pogląd.
Jedna z dwóch książek której ekranizacja filmowa jest zrobiona przyzwoicie.Druga to Dziecko Rosemary.

M.R. James
Chyba jedyne opowiadanie,które smakują znacznie lepiej gdy się do nich powróci niż za pierwszym razem.Cały czas nie mogę sobie darować że początkowo tak pochopnie,infantylnie,dziecinnie je odrzuciłem.Teraz wydaje mi się że ghost stories Jamesa będą tymi do których najczęściej będe powracał.

Howard Phillips Lovecraft
Zew Cthulhu to chyba moja pierwsza prawdziwa wybitna książka grozy jaką przeczytałem.Bo jakoś ciężko mi zaliczyć teraz,z perspektywy czasu  te śmieszne,współczesne przesycone rubasznym humorem i wulgaryzmami powiastki do Horroru przez duże H.

Algernon Blackwood
Aż dziwie się że jak na razie tylko jeden (choć obszerny) tomik opowiadań tego pisarza jest na rynku.Wydawało mi się że to bedzie prawdziwy hit biblioteki grozy.Nie wiem jak wygląda ilość sprzedaży poszczególnych pisarzy z tej serii,ale właśnie Blackwood po cichu liczyłem będzie tym,którego Wendigo... osiągnie najlepsze wyniki i kwestią czasu będą jego kolejne publikacje.
O ile styl Lovecrafta może nie każdemu przypaść do gustu,o ile M.R. James może się początkowo wydawać dość oporny o tyle wydaje się że styl Blackwooda oczaruje każdego.Nie tylko mam na myśli uznawane za opowiadanie grozy wszech czasów ''Wierzby" ale ogólnie - cały tomik Blackwooda mnie się bardzo płynnie czytało.Trudno nie ulec magii czytając chociażby takie perełki jak 'Urok śniegu'' ,przepiękna ''Dotrzymana obietnica"...,naprawdę zbiór kapitalnych opowiadań.

     

Ja to w zasadzie samego Kinga mam zamiar przeczytać 2 razy każdą książę, niektóre więcej. Na ten moment czytałem:
4 x Wielki marsz - każda książka w innym wydaniu, w tym roku będzie 5 raz w grudniu- to już się stałą u mnie taka tradycja, że czytam w tym okresie tę genialną książkę. Od ubiegłego roku planuję przeczytać po angielsku, ale wtedy mi nie wyszło, w tym roku też raczej nic z tego nie będzie, więc nie wiem, może przeczytam to w ebooku?
2 x czytałem już: Mroczną Wieżę, Miasteczko Salem (i przeczytam pewnie jeszcze nie raz), Worek kości, Cmętarz zwieżąt, Ostatni bastion, Colorado Kid,

Czytałem też 2 x Wizerunek zła - Mastertona i pewnie jeszcze nie raz przeczytam nie tylko tę książkę, ale też Manitou, Wyklęty, Kostnicę.
Jeszcze 2 x Inny świat Grudzińskiego-, wiersze Baczyńskiego, opowiadania Borowskiego

Poza tym nie przypominam sobie, żebym jeszcze po coś sięgał więcej, niż raz. Generalnie tylko po ulubionych pisarzy, więc tego Kinga i Mastertona będę zawsze czytał. Na pewno Tolkiena przeczytam nie raz. Wrócę do Tada Williamsa, Bernarda Cornwella, wszelkich mitologii, kilku książek II wojny światowej, Sołżenicyna, Grudzińskiego, Baczyńskiego, Nałkowską, Borowskiego. Pewnie Terror i Hyperiony Simmonsa też przeczytam drugi raz. Reszta, kto wie.

Za młodu czytałem w kółko te same książki: Verne, Niziurski, Nienacki, Tolkien, Lewis i kilku innych. Takie "Pamiętniki Tatusia Muminka" przeczytałem pewnie z dziesięć razy co najmniej.

Z rzeczy czytanych w ostatnich latach, "Golema" Meyrinka chyba trzy-cztery razy czytałem, "Zieloną twarz" dwa razy. Na pewno zrobię sobie powtórkę z "Teatro Grottesco" Ligottiego. Jeśli coś bardzo mi się podoba, chętnie do tego wracam. Ale raczej do rzeczy, które mają w sobie coś więcej, niż tylko walory rozrywkowe. Poza wyjątkami, do których chcę wracać dla czystej przyjemności ich czytania, jak wspomniany Harry Potter czy Muminki albo Niziurski - czysta przyjemność do tego wracać i w sumie nie jest mi szczególnie wstyd, że mając prawie trzydziestkę jaram się "Niewiarygodnymi przygodami Marka Piegusa"

Ja mam mały problem z czytaniem po kilka razy tej samej książki. To znaczy, nie powiem, zdarzało mi się. Ostatnio po raz trzecie zacząłem Mroczną Wieżę czytać, ale po trzecim tomie dałem sobie spokój. Po dwa razy czytałem np. To, Bastion, Cmętarz zwierząt, Hobbita; trzy razy Lśnienie. Rekordzistą jest tutaj Władca Pierścieni - (chyba) pięć razy (w tym raz po angielsku).

Jednak z biegiem lat, coraz bardziej szkoda mi czasu na powtarzanie książek, które znam. Wychodzi tyle nowych rzeczy - tutaj głównie z kręgu moich zainteresowań, że na prawdę nie chciało by mi się wracać do znanych mi powieści. Nie powiem, że już nie wrócę, ale mam inne priorytety. Znaczy, czytanie znanych mi rzeczy nie ciągnie mnie tak bardzo, jak kiedyś. Pewnie coś tam wezmę (może odświeżę sobie Bastion, dokończę MW), ale to będzie raczej na zasadzie "dla zabicia czasu", niż z potrzeby...

Czy ja wiem, czy wybitniejszą? Sugerujesz się pewnie kwestią rodziny. Fakt, problemy dotyczące grupy kochających się osób są zawsze ważne i bardziej doniosłe od innych. Ale Wielki marsz też niesie sobą jakąś treść, jakiś przekaz. Trzeba się w to po prostu wczytać, czytać między wierszami, a nie odbierać za formę rozrywki. Nie będę tutaj rozmawiał na temat treści, bo nie taki temat założyłeś. Wystarczy Ci, że ja po prostu tę książkę uwielbiam i będą ją czytał jeszcze nie raz. Cmętaż zwieżąt zresztą też przeczytam pewnie z raz lub dwa, bo to kolejna z moich ulubionych pozycji Kinga.


To akurat nie ma nic do rzeczy, bo możesz przeczytać tylko jedną jego książkę, ale z 10 razy i znać ją bardziej niż kingowy maniak.

Nie wiem co zainspirowało Kinga do napisania tej książki, bo się tym nie interesowałem, ale jest tam zawarty pewien apetyczny dla fanów klasyki wątek (być może to było inspiracją?) wendigo, najpopularniejszej obok Wierzb" noweli Algernona Blackwooda, którą Ci serdecznie polecam, jeśli jeszcze nie znasz.


Prawdę mówiąc, to ani Wielki marsz ani Cmętarz zwieżąt nie są wybitne. Bardziej pasowało by tutaj słowo wartościowy. Wybitny to jest McCarthy czy Llosa.

Bo to jest "katechizm ezoterycznych wtajemniczeń", tak samo jak i "Biały dominikanin", "Golem" i bodaj po części "Noc Walpurgii". Kwestię tego, czy nudnawy trzeba już samemu rozsądzić. Dla mnie był fascynujący. Jako powieść "Zielona twarz" nie jest tak doskonale skonstruowana jak "Golem", choć znowu nie jest też zła. Ale przede wszystkim ma kilka doskonałych epizodów. Nie zastanawiaj się, naprawdę warto ją przeczytać

Takie rzeczy praktykowałem głównie w dzieciństwie. Miałem wtedy kilku swoich ulubionych pisarzy i co chwila do nich wracałem. Nienacki (większość Samochodzików), Niziurski ("Księga urwisów"), Bahdaj (przede wszystkim "Wakacje z duchami"), Ożogowska. No i "Dzieci z Bullerbyn", które czytałem wtedy 6 razy. I jeszcze np. "Przygody Tomka Sawyera" Twaina. Wszystkie te książki - poza Astrid Lindgren- czytałem średnio po 3 razy i do wszystkich wróciłem w ostatnich paru latach, by sprawdzić, jak teraz taka lektura będzie smakować.

Zdarzało mi się też drugi raz czytać horrory Mastertona (po wielu latach od pierwszej lektury) i kryminały Agathy Christie. Dwa razy czytałem też "Zbrodnię i karę" Dostojewskiego. Cały czas myślę sobie, że zrobię sobie chronologiczną powtórkę czy to z Kinga czy Dostojewskiego, ale z racji mojego ogólnego kryzysu czytelniczego, coś nie umiem się za to zabrać :/

Lubisz Kinga w krótkiej formie Wilson? Gdzieś spotkałem się z opinią że w opowiadaniach ten autor się nie sprawdził, że King to przede wszystkim powieść, ale może niech ktoś bardziej kompetentny się wypowie bo opowiadań jego mało co czytałem, głównie powieści SK.

Bierz się za tego Dostojewskiego, forum czytasz to i na lektura się zmobilizujesz
Nieważne, że już go czytałeś. Są książki wybitne, które warto czytać więcej niż raz. Ja sam za kilka dni planuje wziąść się już po raz trzeci za Biesy. Niekiedy jest tak że kolejne czytanie smakuje jeszcze lepiej jak pierwsze. Tak u mnie właśnie było z tą książką. Za pierwszym razem nie do końca ją zrozumiałem - wiele wątków, wiele bohaterów, trudny temat. Gdy rok temu powróciłem do tej lektury byłem zachwycony. Teraz kupiłem sobie ekskluzywne wydanie w twardej oprawie, gdzie same przypisy na końcu książki zajmują 100 stron. Już się nie mogę doczekać lektury, czytanie Dostojewskiego to prawdziwa uczta intelektualna. Spotkałem się z opinią recenzenta że Biesy to najlepsza powieść jaka kiedykolwiek została napisana. Dla osób, które jej jeszcze nie czytały polecam wydanie z Grega w miękkiej oprawie z opracowaniem, gdzie jest wszystko fajnie objaśnione. 

Ostatnio przeczytałem trzecią książkę Steinbecka, w ciemno czytam wszystko co do tej pory wydał Prószyński i kupuję bez obaw. Rzadko mi się zdarza, żeby mnie jakiś autor aż tak do siebie przekonał na wstępie. A jeszcze rzadziej mi się zdarza, żebym się tak relaksował i ze spokojem czytał. Nie ma opcji, żebym nie wrócił do jego książek w przyszłości, np do "Myszy i ludzie".