To był chyba prawdopodobnie pierwszy Koontz jakiego przeczytałem. Wspomnienia mam mgliste, ale nie złe

Ciekawostka: Projektant wydania Amberowskiego musiał się bardzo inspirować okładką brytyjskiej edycji "Złego Miejsca"

Patrząc na niniejszą okładkę "Ziarna demona" coś mi ćmiło, że gdzieś już taką, lub bardzo podobną widziałem - no i proszę znalazła się zguba . Porównuję je sobie teraz - bo akurat szczęśliwym trafem posiadam obie te powieści i różnią się naprawdę drobiazgami; polski grafik Klaudiusz Majkowski mało co do dodał do tej ilustracji od siebie .

Natomiast odnośnie moich wrażeń z lektury, to niestety ja swojej przygody z "Ziarnem demona" nie mogę zaliczyć do udanych  . Ba, powiem więcej, to jedyna książka Koontza, która mnie tak umęczyła, że przeczytałem ją dopiero za trzecim podejściem, po kilkuletnich odstępach przy każdej podjętej próbie  . Sam pomysł może i fajny, bardzo futurystyczny jak na czas, w którym powstała pierwsza wersja książki, czyli rok 1973  . My zaś, do rąk dostaliśmy edycję z 1997 roku, z poprawkami pisarza - jedną z nich jest na pewno wtrącenie marzeń superkomputera o Winonie Ryder . Mimo tego ulepszenia ze strony Koontza [jakże musiał wyglądać musiał pierwowzór!!  ], ja i tak poczułem rozczarowanie po lekturze tej pozycji  . Fabuła wąskotorowa, bez tak uwielbianej przeze mnie dynamiki i aury grozy - jasne, był w tej książce niepokój, ale udzielił się on bardziej Susan Harris niż mnie . Również brak tych wspaniałych opisów z jakich słynie Koontz był tutaj wyraźnie odczuwalny, a sam superkomputer, choć ciekawie przez autora ukazany nie mógł uratować tej opowieści przed moją krytyczną oceną . Niby to bardzo wczesny utwór Deana, ale w tamtym czasie pisarz potrafił stworzyć też porządne i równie krótkie sensacyjne historie, jak "Chase" (1972), czy "Groza" (1973), którymi emocjonowałem się na całego od pierwszej do ostatniej strony  . "Ziarno demona" zaś osobiście uważam za najsłabszy utwór Deana jaki dane mi było przeczytać spośród ponad 50-ciu jego pozycji jakie ukazały się na naszym rynku  . Pomijam już opowieść sci-fi "Zwiadowca piekieł", także Anno Domini 1973, bo to już jest totalny kosmos, niemożliwy do odniesienia do jakiejkolwiek innej powieści Koontza, jaka zagrzała swoje miejsce w Polsce  .

Dodam jeszcze, w ramach swoich przemyśleń, że każdą historię opowiedzianą przez Koontza staram się ocenić indywidualnie, próbując doszukać się w niej cieszących mnie motywów, jednakże w tym przypadku nie jest to proste zadanie, a nawet piekielnie trudne, kiedy to przed oczyma tańczą mi różne inne wspaniałe pozycje autora, przy których owe "Ziarno demona" blednie tak bardzo, że aż się prawie przezroczyste staje z tego wszystkiego  . Niezmiernie mi przykro, jeśli moja opinia ubodła fanów tego tytułu  .

Pomysł dobry,ale wykonanie niespecjalne Powiedziałbym, że do połowy przyzwoicie,potem to już się czyta byle by przeczytać. Ja pamiętam tylko urywkowo,ale wrócić raczej do tego nie mam zamiaru.

łooo... czyli w zasadzie jedynie ogólny pomysł jest ten sam a cała reszta dosyć istotnie się różni. Ciekawi mnie to "battle of wits". Coś podobnego, jak "Ziemiach jałowych" Kinga? Ciekawe, ciekawe...

Hehe, faktycznie ta jednozdaniowa zajawka na temat tego filmu jest bardzo wymowna!!!   W każdym bądź razie jak na tamte lata film naprawdę posiada niesomowity klimat, oczywiście w dzisiejszch realiach efekty specjalne są śmieszne, ale w końcu to 1977 rok. Fajna ciekawostka!

Sharin, nie wiem jak u reszty użytkowników, ale u mnie nie wczytuje zaprezentowanej przez Ciebie okładki  . Niemniej jednak w tym wątku - http://www.gothamcafe.pl/dean-koontz/galeria-polskich-okladek/ - znajdziesz wszystkie polskie edycje "Ziarna demona" .

Całkiem fajna recka Sharin! Choć sam przyznałeś, że za pierwszym razem się poddałeś (Xavier podchodził trzykrotnie - wstyd), a sama recencja nie jest zbyt pochlebna, to idealnie wypunktowałeś w swoim tekście najlepsze smaczki tej historii. Zawsze mnie dziwiły opinie na temat tej książki i morderczej walki z jej porażającą objętością. Ja tam przeczytałem ją dwa razy dosłownie na wdechu. Przy 250-io stronicowych opowiadaniach Kinga, pełnych gawędziarstwa i wodolejstwa, "Ziarno Demona" dosłownie tętni życiem!

Hehe, Xavier, ja właśnie teraz czytuję sobie mniej więcej chronologicznie Koontza... co może zresztą zauważyłeś Miałem problemy z "Ziarnem demona", bo niby wersja jest nowa, ale sam pomysł - stareńki. Ostatecznie przeczytałem ją łącznie z innymi pozycjami z tamtego okresu... Ciężko idzie, bo Koontz wielkim pisarzem wtedy nie był, ale na szczęście mam w głowie dobre wspomnienia z chociażby "Odwiecznego wroga" i wiem, że stać go na więcej A "Ziarno demona" na tle innych pozycji z lat 70. prezentuje się dosyć blado. Choć z drugiej strony nie jest to książka dużo gorsza od "Grozy", a od "Nocnych dreszczów" jest moim zdaniem lepsza

Nie no, "Groza" jest lepsza Ale "Nocne dreszcze" to dla mnie pozycja może bardziej ambitna, ale też ciężej strawna Ale niewykluczone, że przy ponownej lekturze miałbym odmienne zdanie. Wobec "Ziarna demona" nie miałem żadnych oczekiwań, więc się nie rozczarowałem, zaś z "Nocnymi dreszczami" - jako że to tytuł dość głośny...no, przynajmniej był głośny w czasach Amberowskich - jakieś tam oczekiwania miałem.

I 3/4 kwarteciku nr.2 za mną  . Tym razem wybór (o zgrozo  ) padł na Ziarno demona. Z waszych opinii wieje niesamowity dwugłos, raz gniot raz fajna lektura. Ciekawe opinie.
Ja nie potrafię się zdecydowanie opowiedzieć po którejkolwiek stronie. Zaliczył bym ją wspólnie ze Zwiadowcą piekieł do ekstremalnych eksperymentów Deana  .
Dziwnie się to czytało ze względu na tą cudaczną narrację i osobę (maszynę?) głównego narratora . Ale fabuła, akcja i intryga całkiem interesujące.
Jak na razie każda część kwarteciku posiada jakąś makabryczną negatywną postać, tak jest i tym razem.
Enos Shenk jest odrażający, a to że nie ma żadnych psychicznych mocy jeszcze to wrażenie tylko potęguje.
Może i dziwna książka, ale nie miałem chęci na rzucenie jej w kąt...