Ja zaś byłem bardzo zadowolony po lekturze tej książki, czytając ją wiele lat temu  . Była nawet jedną z moich naj u boku "Odwiecznego wroga", "Szeptów", "Złego miejsca", "Łez smoka" czy "Opiekunów" - do dziś uważam ją za bardzo dobrą powieść w dorobku Deana - ale wówczas miałem jeszcze przed sobą lekturę "Intensywności", "Prędkości" czy "Nieznajomych", i z czasem książka siłą rzeczy nieco niżej zsunęła się w moim osobistym rankingu .

W utworze tym spodobała mi się przede wszystkim pierwszoosobowa narracja i świat widziany / postrzegany oczyma i myślami Chrisa Snowa; świat o tyleż dziwny, co osnuty tajemnicą i wyczuwalną wokół aurą napięcia, czegoś nieznajomego, nieodgadnionego i jednocześnie przerażającego... Nocne wędrówki głównego bohatera i odkrywanie tajemnic Umarłego Miasteczka, wespół z jego piwno-surfingowym towarzyszem Bobby'm bardzo przypadły mi do gustu . Podobał mi się także wątek Manuela Ramireza, niegdyś przyjaciela Snowa, ale w późniejszym czasie coraz wyraźniej przechodzącego na ciemną stronę mocy . Jasne, że z pozycji postaci pierwszoplanowej będącej narratorem zdarzeń nie możemy zbytnio liczyć na pełne napięcia opisy knowań czarnych charakterów, bo zamiary tych drugich poznajemy dopiero w momencie wzajemnej konfrontacji . Książka ma jednak swój oryginalny klimat naszpikowany rosnącym niepokojem związanym z eksperymentami prowadzonymi w Forcie Wyvern - o których dowiadujemy się też fragmentarycznie, co dodatkowo pobudza wyobraźnię i domysły czytelnika  . Motyw zwierzęcego wroga według mnie to tylko pewien zalążek prawdziwego "ja" Fortu Wyvern, co stopniowo bohaterowie odkrywają w kolejnej odsłonie swoich przygód, czyli w "Korzystaj z nocy"  . W dalszym ciągu zaś czekamy na mroczne zamknięcie tego cyklu i odwlekaną przez Koontza publikację "Ride the Storm"  . O ile sam pisarz zamierza dokończyć tę serię - kilka lat temu wspomniał o tym, mówiąc, że trzeci tom o Chrisopherze Snow'ie będzie bardzo obszerny i całościowy pomysł na tę powieść musi w nim dojrzeć, ażeby nie popsuć klimatu całości sagi - w każdym razie coś w ten deseń to było .

No to dobrze, bo drugą część też mam zamiar przeczytać. A jakbyś miał oceniać,to która lepsza?

Tym razem naszła mnie ochota na jakiś cykl powieściowy spod ręki Deana. Jako, że spodziewamy się w przyszłości kontynuacji przygód zarówno Chrisa Snowa jak i Odda Thomasa, na pierwszy ogień wziąłem sagę o Moonlight Bay. Zapewne i tak zdążę przeczytać obie zanim ukaże się coś nowego z tych serii wydawniczych.
Muszę jednak z przykrością stwierdzić, że pierwsza część przygód Christophera Snowa nie zachwyciła mnie za bardzo. Moja opinia zbliżona jest bardziej do oceny Ciacha aniżeli Xaviera.
"Fear nothing" to dość specyficzna książka, w której duży wpływ na jej odbiór ma postać głównego bohatera. Narracja książki jest pierwszoosobowa, a postrzeganie świata oczami Chrisa ma swoje plusy i minusy. Zmuszony chorobą do nocnego życia Snow, postrzegany jest przez miejscowych jako wybryk natury i dziwadło, którego należy się bać. Prawdziwą ostoją spokoju i miłości pozostali dla niego rodzice i najlepszy przyjaciel od deski i dosiadania fal - Bobby Halloway. Podczas nocnych wycieczek po Moonlight Bay i poskramianiu fal wraz z Bobbym, Chris miał masę czasu na rozmyślania nad sensem życia. I tu jest właśnie pies pogrzebany, oprócz wspaniałych opisów nocnego świata, widzianego oczami Snowa, dostajemy masę przemyśleń i rozważań głównego bohatera, które po jakimś czasie zwyczajnie zaczynają nudzić.
Pomysł na książkę jest ciekawy, posiada ona mroczny klimat, a tajemnica w niej zawarta nie zostaje tak naprawdę wyjaśniona do samego finału. Ewidentnie pisana była z zamiarem kontynuacji, a "Fear nothing" to tylko wstęp do czegoś większego.
Autor postawił tu bardziej na stworzenie odpowiedniego klimatu i rozpalenia w czytelniku ciekawości. Fort Wyvern, który okazuje się zalążkiem całej intrygi, pozostaje do samego końca jedną wielką niewiadomą. Jeśli pierwsza część przygód Chrisa Snowa miała na celu zasiać niepokój i wywołać u czytelnika burzę mózgów, to wydaje mi się, że swoją rolę spełniła. Jednak brak wartkiej akcji i mało przekonujący wrogowie drastycznie obniżają wartość tej książki.
Nie można też przejść obojętnie obok psiego wątku tej powieści, mowa tu oczywiście o Orsonie - skundlonym, czarnym labradorze Chrisa Snowa! Coś czuję, że odegra on ważną rolę w kontynuacji cyklu o Moonlight Bay!
Także podsumowując mogło być dużo lepiej. Jednak mając świadomość kontynuacji na pewne rzeczy można przymknąć oko, gdyż jako jedna ze składowych całego cyklu, ta powieść może być odebrana zupełnie inaczej. Także szybciutko zabieram się za "Seize the night", bo ciekawość nie daje mi spokoju!

Niech ktoś go powstrzyma, zaknebluje, uciszy ... hehe   
A tak serio, to dawno nie czytałem tak niepochlebnych opinii (delikatnie mówiąc). Z tego co pamiętam, to powieści z Panem Śnieżnym to moje TOP5 z Koontza, przypominam sobie, że byłem oczarowany ta historią, choć teraz, po wielu latach sam jestem ciekaw jakbym odebrał te książki ... może skusze się, żeby sobie je odświeżyć 

Nawiązując do przemyśleń Kujota  .

Jasne, że czytając relację zdarzeń widzianą oczyma bohatera-narratora można niekiedy odnieść wrażenie dłużyzny i znużenia  . Z moich obserwacji wynika, że narratorzy u Koontza [choć pewnie nie tylko u niego ] to wielcy miłośnicy gawędy, tacy myśliciele-opowiadacze, którym gęba się nie zamyka nawet jak nie mają nic ważnego do powiedzenia  . Takie przemyślenia i dogłębne analizy otoczenia mają jednak swoje plusy - wówczas wyraźniej wiemy, co kołacze się w głowie bohatera, znamy jego myśli na wskroś, tak jabyśmy równolegle istnieli w nim samym i dzielili jego osobiste sekrety  - zupełnie jakbyśmy mieli wgląd do czyjegoś pamiętnika . Taki zabieg ze strony autora pozwala mocniej zbratać się z bohaterem, poczuć się niejako jego kumplem, towarzyszem w niepokojącej wędrówce - a ów motyw przewija się zarówno w cyklu o Moonlight Bay jak i całej serii Odd Thomas  .

Drugi tom ma już nowy tytuł 

Książka została ochrzczona przez albatros jako W mroku nocy  

Chyba wszyscy fani prozy DK czekaj na kolejną cześć przygód Snowa. W sieci krążą też informacje, jakoby Koontz miał połączyć losy obu bohaterów swoich cykli. Czyli Odda i Chrisa w ostatnim tomie przygód niezwykłego kucharza ...

Piękna, Dean dołącza do zaszczytnego grona koszmarkookładkowców

...o kurczę ... a myślałem, że DK nie dopadną z tymi okładkami. Miałem nadzieję, że tylko nad Cobenem się będą pastwić