Opis książki :
Piękna Mary Bergen ma niezwykły dar - zdolność jasnowidzenia. Ale oto ten dar niespodziewanie staje się przekleństwem. Na jawie i we śnie zaczynają prześladować Mary wizje masowych zbrodni, intuicja zaś podpowiada jej, że sama znajdzie się w niebezpieczeństwie.
Przerażające, tajemnicze zdarzenia wyrywają Mary z transu za każdym razem, gdy bohaterka ma już zidentyfikować mordercę. A tym mordercą może być człowiek z krwi i kości - ktoś obcy, bohater niewyjaśnionych zdarzeń sprzed lat, lub ktoś najbliższy.
Może być nim także wysłannik piekieł.

Jedna z ciekawszych książek Koontza gdzie wziął się za temat jasnowidzenia.Na pewno rzuca się w oczy nietypowy początek gdzie jesteśmy świadkami wizji Mary, bohaterki powieści.Jest ona wspaniale pokazana, a co ciekawe atmosferę nie budują opisy tylko dobrze skonstruowany dialog pomiędzy bohaterami .Autor w dalszej części książki buduje świetny klimat niepokoju po przez dziejące się dziwne wydarzenia , a umiejętnie wytworzenie napięcia.
Mary Bergen jest osobą mającą dar jasnowidzenia, ale też skrywającą sekret, wrażliwą i próbującą pomóc.Jej mąż jest osobą silną i potrafiącą sobie radzić, ale posiadającą nieciekawą przeszłość.Występuje w książce również postacie dobrze skonstruowane, ich przyjaciela Lou oraz szeryf.Fabuła powieści jest na pewno interesująca dlatego, że autorowi udało się stworzyć ciekawą i nie nużącą historie, którą z zainteresowaniem śledzi się.Akcja powieści jest szybko poprowadzona.Zakończenie jest na pewno bardzo dobre i mi się podobało.Nie jest pospiesznie poprowadzone, zawiera wyjaśnienie co powoduje, że zakończenie jest ciekawe.Powieść czytało mi się znakomicie.Ocena 8/10 .

Z tym się zgodzę Xavier, że Koontz przez długi czas trzyma w niepewności aż dopiero w zakończeniu poznajemy prawdę .Ja typowałem męża bohaterki z podejrzaną przeszłością, a tutaj mnie zaskoczył Koontz i zaserwował świetną zaskakującą końcówkę powieści .
Jeszcze dodam, że czytałem już ją kiedyś, ale z około 8 lat temu i również wtedy wydawała mi się świetna.Teraz po tych kilku latach mam pozytywne wrażenia po przeczytaniu jak za pierwszym razem.No i oczywiście jest inną powieścią niż dotychczasowe książki Koontza .

Czy mówiłem, że okładka jest wspaniała .
Scena, o której wspominasz - - jest świetna, oszczędnie i plastycznie opisana .Okładka jest na pewno klimatyczna .

A o tą chodzi scenę to się nie zrozumieliśmy bo myślałem o tej w gabinecie doktora .Całkiem klimatyczna i dramatyczna była scena co opisałeś.Pełna napięcia i trzymająca w napięciu aż do końca książki nawet jak się już wyjaśniło co i jak .

Widzę, że się spodobała powieść Kujot tak jak mi  .Rzeczywiście powieść jest niesamowita i posiada dobry klimacik, a sceny pananormalne zrobiły na mnie spore wrażenie.Powodem było realistycznie opisanie tych scen .Tak samo wątek kryminalny gdzie występuje zabójca trzyma w napięciu.

Ja wolę żeby jej nie wznawiał Albatros bo niestety znowu walnął jak w Masce na przodzie okładki spojler, który wszystko popsuje.Niedobrze by się stało bo powieść jest krótka .
Okładka Amberowska rządzi i jest świetnie dobrana do powieści.Przyciąga i nic nie zdradza z fabuły, a Crisp i tym razem się postarał by była tajemnicza .

Za mną kolejna z wczesnych powieści Koontza Tym razem trafiło na "Wizję" i mam wrażenie, że to pierwsza "prawdziwa" powieść tego autora. Co prawda dorobek Koontza znam mocno wybiórczo, ale odnoszę wrażenie, iż w "Wizji" jest praktycznie wszystko, za co wkrótce zaczęto tego pisarza cenić. Po pierwsze -w gruncie rzeczy udany miks gatunkowy: jest kryminał, thriller paranormalny a nawet pewnego rodzaju zabawa konwencją horroru (tablica ouija, poltergeist, etc). Po drugie - jest to powieść, w której wydarzenia bieżące ściśle wiążą się z jakąś traumą z dzieciństwa. Po trzecie - postać mordercy jest chora aż do przesady. Osobiście miałem pewne skojarzenia z powieścią "Szepty". W tamtej powieści szepty były . Tu - prześladujące bohaterkę odgłosy szu-szu okazują się być .

A jakie wrażenia? Mieszane. Przyznam się bez bicia, iż dosyć długo męczyłem tą powieść. Po pierwsze wydaje mi się, iż Koontz miewał w tamtym czasie problemy z kreowaniem postaci, wzbudzających sympatię u czytelnika. Najmocniej odczułem to w "Nocnych dreszczach", ale tutaj ten problem pojawia się również. Zarówno Maks, jak i Mary nie wzbudzali we mnie żywszych emocji. Pod tym względem... po prostu "fajniejszą" postacią jest Lou Pasternak. Po drugie - styl pisarza pozostawia jednak wiele do życzenia a niektóre wywody trącą łopatologią. Po trzecie- dialogi! Na litość boską, nie można pisać dialogu w postaci jednego wielkiego ciągu wypowiedzi, nie wzbogacając ich choćby szczątkową narracją. Na szczęście im dalej, tym takich dialogów jest mniej. Generalnie zresztą w tej powieści im dalej, tym lepiej - i dobrze, że nie na odwrót Przyznam, iż pewne zakłopotanie wzbudziły we mnie sceny z , choć w końcówce okazało się, iż miały one swój głęboki sens. Gorzej z sceną . Moim zdaniem taka scena tu po prostu nie pasowała i niejako wykraczała poza wytyczone przez autora granice.

O ile jednak męczyłem pierwszą połowę książki, druga poszła już szybko. Dynamiczna akcja, ciekawe postaci drugoplanowe no i stopniowe odsłanianie tajemniczych wydarzeń z przeszłości przykuły moją uwagę. Szczególnie podobały mi się sceny, w których . Potęgowało to pewnego rodzaju wrażenie osaczenia. Świetne jest też zakończenie, w którym . Pomimo wielu wątpliwości, uchybień i innych takich, końcówka anulowała wiele wad z pierwszej połowy książki. Ocena: 6/10.

Ostatnia kwestia, osobowość zabójcy. Cóż, akurat ja domyśliłem się jej od samego początku, co pewnie również wpływa na moją ocenę tej powieści. .

Summa summarum jestem skłonny polecić tę książkę, gdyż sam koncept jest tu bardzo ciekawy i jeśli nawet wykonanie nieco szwankuje, to i tak najlepsza - jak do tej pory - czytana przeze mnie książka Koontza powstała w latach 70.

To była bodajże druga powieść Koontza jaką przeczytałem. Po wyśmienitej Masce wziałem na warsztat Wizję, myśląc wtedy: "udało się facetowi, zobaczymy jak bęzie tym razem". Po lekturze stwierdziłem, że Koontz w książce zawarł wszystko, co lubiałem w filmach (nie czytałem wtedy dużo). Bardzo mi się ta powieść spodobała. pamiętam wizje Mary, wtedy mnie przerażały. Nie wiem jakie wrażenia miałbym teraz, ale pamiętam, że Wizja dla mnie była jedną z bardziej solidnych pozycji.

Łaaałł.

A ja myślałem, że zabłyszczę i pokaże Wam okładkę. Ale chociaż opis Wam pokaże:

"NIE ZAMYKAJ OCZU
On cię obserwuje. Wie, co robisz. Wie, o czym myślisz. Jest tuż za tobą.

NIE ZAMYKAJ OCZU
Trzyma w dłoni nóż. Ostrze połyskuje złowrogo. Nawet jeśli zamykasz oczy, widzisz ? stalowy czubek noża, wycelowany w twoją klatkę piersiową.

NIE ZAMYKAJ OCZU
On zamknie je za ciebie..."