Gotham Cafe

anatomię wszakże także :D. Sceny kąpieli, w których to brzydził się dotykać swojego ciała i robił to sterylnie za pomocą rękawiczek, oraz jego pogarda dla seksu, wystarczająco mówiły o jego zaburzeniach i zachwianiach emocjonalno-cielesnych ;). Oprócz tego głód krwi, a wręcz fascynacja życiodajnym płynem stawiała go w jednym szeregu z Drakulą i jego pobratymcami, tyle że facjatę miał pozbawioną oręża kłów, dzięki czemu mógł wtapiać się z powodzeniem w tłum śmiertelników :D. I jeszcze jego zdolności wnikania do umysłów swoich ofiar, oraz możliwość błyskawicznego przemieszczania się z miejsca w miejsce dopełniały wrażenia wielkiej anomalii jeśli chodzi o całą tę postać  :o.

wypaczona w społeczeństwie nie z własnej woli, a poprzez genetyczną krzyżówkę swoich rodziców...  :o. Jedynie morderczy zew, jakim pałał do swego brata Franka był spowodowany chęcią zemsty za śmierć matki, nie brał się z jego anomalii z którą przyszedł na świat...

Od genetycznych zmian miał niesamowite parcie testosteronu, który kumulował się w jego organiźmie. Ale dochodzi jeszcze do tego religijny fanatyzm jego matki, która wpoiła mu od maleńkości, że jest rycerzem Boga. Natomiast pozostali ludzie to pomiot szatana. :roll:

trwożyły i wzbudzały poniekąd śmiech będący mieszanką litości i szoku dla jego średniowiecznego można by rzec pojmowania prawideł życia cielesnego ;)... ale tak jak piszesz, było to wynikiem wpajania mu owych zasad przez najukochańszą mu istotę na świecie, będąca dlań w panteonie niebios ;).

Ja wiem, że to nie była istota ludzka, ale chyba nie było ograniczenia do ludzi?

Mnie nie chodziło o tytuł książki, ale o to, w jaki sposób jest nazywany w oryginale ten dziwaczny stwór, który co pewien czas zabija ludzi. W polskim przekładzie był to "Odwieczny wróg", w oryginale "The Ancient Enemy". Tutaj jest notka z angielskiej Wikipedii: http://en.wikipedia.org/wiki/Phantoms_%28novel%29

Bruno Frye to postać na tyle ciekawa, że warto poświęcić jej parę słów.

Bruno Frye, a w zasadzie Brunowie Frye, ponieważ to bracia-bliźniacy. Pod wpływem tortur psychicznych i prania mózgu przez matkę, każdy z Brunów wierzył, że ten drugi Bruno jest tak naprawdę nim samym. Dwa ciała, ale jedno ja. Tak samo wyglądali, to samo czuli. Kiedy jeden z nich wykazywał zbyt wielką indywidualność, natychmiast był karcony i karany przez matkę. Kara polegała na więzieniu obu Brunów w piwnicy bez światła. W piwnicy, którą zamieszkiwało tysiące robaków (czy to były karaluchy czy jakiś gatunek żuka, to nie zostało w książce stwierdzone z całą pewnością). Bracia Frye spędzili w ciemnej piwnicy tysiące godzin, starając się nie dopuścić, aby robaki weszły im do uszu, buzi, nosa. W czasie gdy odganiali się od chmary robactwa, krzyczeli i stąd ich charakterystyczny, zachrypnięty głos.

Po śmierci matki, która wmówiła Brunom, że przyszli na świat w wyniku gwałtu demona, Brunowie uwierzyli, że ich matka zmartwychwstaje w ciałach innych kobiet. Dlatego też bracia wyruszyli na krwawą krucjatę przeciwko wszystkim kobietom przypominającym z wyglądu Katarzynę (matkę Frye'ów). Perwersyjną przyjemność czerpali z gwałcenia kobiet, które brali za kolejne wcielenie swojej rodzicielki, oraz z ich zabijania. Brunowie nie potrafili normalnie współżyć w kobietami, ponieważ Katarzyna zaszczepiła w nich wiarę, że ich genitalia nie są ludzkie, ale demoniczne.

Swoje ofiary zabijali nożami, nigdy bronią palną.

Bracia nigdy nie pokazywali się razem. Nikt nie wiedział, że istnieje dwóch Brunów. Obu braci prześladowały senne koszmary - szepty. Chwilę po przebudzeniu mieli wrażenie, że coś próbuje dostać się do ich wnętrza.

Bracia byli wysocy i silnie umięśnieni (ciała kulturystów). Bali się jedynie szeptów i swojej matki. Strach przed matką był tak ogromny, że znienawidzili jej, jak nikogo ani niczego innego na świecie.

Jeremy Nyebern alias Vassago, to seryjny morderca znany nam z powieści "Przełęcz śmierci". Można by nawet powiedzieć, że rytualny, gdyż większość jego zabójstw ma na celu dostąpienie prawicy Lucyfera.
Poznajemy go w wieku lat dwudziestu, kiedy to za kołnierzem ma już całkiem sporo.
Niestety jego mroczna profesja trwa od 12-ego roku życia, kiedy to po raz pierwszy zabił swojego najbliższego kolegę w dniu jego urodzin (wypchnął go z pędzącego rollercoastera). Jeszcze tego samego dnia podpalił w lunaparku "Dom, W Którym Straszy", gdzie śmierć poniosło 18 osób. Ten sądny dla wielu ludzi dzień był efektem kumulowania się w nim frustracji, od kiedy tylko zaczął ze zrozumieniem pojmować otaczający go świat.
Według Jeremy'ego wszystkie godne naśladowania wartości to tylko mistyfikacja, a ludzie to samolubni, dbający tylko o swoje interesy aktorzy, grający swoje role przed resztą świata.
Dwa lata później utopił własnoręcznie na obozie letnim jakiegoś chłopaka.
W wieku szesnastu lat zasztyletował dwóch autostopowiczów.
Dopiero w wieku 17-tu lat zetknął się z satanizmem i stał się Vassago - nadał sobie imię jednego z ważniejszych sług Lucyfera. Wtedy to właśnie stwierdził, że jego filozofia jest bardzo zbliżona do tej, którą głoszą wyznawcy Szatana. Żeby zasłużyć sobie na miejsce w Piekle zdecydował się na ostateczny krok, zasztyletował matkę i siostrę by w chwilę potem popełnić samobójstwo. Niestety ku jego niezadowoleniu, jego ojciec - wybitny kardiochirurg, przywrócił go do życia dzięki nowym metodom reanimacji. Chwilowa śmierć Jeremy'ego spowodowała nieodwracalne zmiany w jego oczach, od tej pory były bardzo wrażliwe na światło.
Jeremy nie poniósł odpowiedzialności za mord swoich najbliższych z powodu afazji, bardzo sprytnie udawał efekty wywołane uszkodzeniem mózgu, nie mówił i nie czytał, prawie nic nie pamiętał, a jego iloraz inteligencji spadł do poziomu klasycznego tępaka. Pewnego dnia zniknął ze szpitala i ślad po nim zaginął.
Od tego momentu zaczęło się nowe życie w podziemiach opuszczonego lunaparku, które służyło za jego dom. Przypominało bardziej życie wampira, gdyż całe dnie przesypiał, by potem nocami kontynuować krwawe żniwo. Był prawdziwym koneserem i zarazem kolekcjonerem. Wybierał bardzo precyzyjnie swoje ofiary, które później okaleczał i ustawiał w wymownych pozach przy starej figurze Szatana, będącej pozostałością po latach świetności jego aktualnego lokum. Ofiary te miały zapewnić mu powrót do krainy ciemności.
Kiedy pewnego dnia zaczynają nawiedzać go dziwne wizje, jego uporządkowany tryb życia ulega lekkiemu zachwianiu. Przekonany o tym, że osoby które widzi w tych wizjach są szczególne i zapewnią mu ostateczny powrót, próbuje za wszelką cenę do nich dotrzeć i dołączyć je do swojej kolekcji. Pociąga to jednak za sobą sporo nie planowanych morderstw.
Czy uda mu się dopaść swoje ofiary i zasiąść ponownie w krainie ciemności po prawicy Lucyfera? :diab9:
Przeczytajcie "Hideaway", a wszystko będzie jasne! ;)

Chociaż to postać z opowiadania Trzynasty apostołów to robi przerażające wrażenie.Z jednej strony uczynny, zawsze mający czas dla rodziny, ale z drugiej strony to morderca bez skrupułów, który owładnięty chęcią zabijania nie spocznie i będzie dalej zabijał.Jak zwykle Koontz stworzył ciekawą postać negatywną :diab9: .  

Vassago to postać straszna, nieobliczalna i mająca jeden cel - dołączyć do swojej kolekcji następną osobę.Można powiedzieć, że diabelna :diab9:, umiejący podejść swoją ofiarę, jest inteligentny i przebiegły :diab9:.

Edgler Foreman Winston Vess - 33 lata, szeryf hrabstwa, niezamężny i bezdzietny, od sześciu lat zamieszkuje na 54-ro akrowej posiadłości w Oregonie, hobby i zainteresowania - intensywne doznawanie otoczenia oraz zabijanie ludzi.
Pochodzi z normalnej i kochającej rodziny. Ojciec - księgowy, a matka - sprzedawca w domu towarowym. Tak więc podłoże jego psychozy nie leży w traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa. Pierwsze objawy szaleństwa pojawiły się u niego w wieku kilku lat, kiedy to wielką frajdę sprawiało mu zabijanie robactwa, a później większych zwierząt. Podczas jednego z krwawych wyczynów został nakryty przez rodziców z zakrwawionym kotem.
W wieku 9 lat, w obawie przed zabraniem go do lekarzy-specjalistów i związanymi z tym nieprzyjemnościami, spalił żywcem swoich rodziców w ich własnym domu, samemu ledwie uchodząc z życiem. Bez żadnych konsekwencji tego czynu zamieszkał w Chicago ze swoją babką , którą zasztyletował w wieku 11 lat za nieporządek w łazience. Edgler od młodych lat lubił czystość i ład wokół siebie. Za ten czyn trafił do poprawczaka i do 13-go roku życia był pod nadzorem sądowym. Wtedy to obejrzał film "Bulwar Zachodzącego Słońca", w którym główna bohaterka Norma Desmond miała głęboko w poważaniu cały świat, robiła co chciała i naginała rzeczywistość do swoich potrzeb. Vess ją za to podziwiał, a nawet kochał.
Resocjalizacja była nad wyraz udana (jak to biedne dziecko płakało i żałowało tego co zrobiło, zabójstwo babki musiało być wynikiem jego traumy po pożarze!), także jego akta zostały wyczyszczone i został adoptowany.
Kolejne dwa lata mieszkał w Chicago by później przenieść się do Oregonu.
W wieku 20 lat wywołał kolejny pożar w celu uwolnienia się od swych nowych opiekunów, znowu bez konsekwencji. Od tej pory jego zbrodniczy proceder nabrał rumieńców.
Vess ma bardzo konkretnie sprecyzowany cel życia. Uważa, że dusza człowieka jest nieśmiertelna, poprzez czyny trzeba ją nawarstwiać i budować za życia, po prostu żyć jak Bóg. Jest całkowicie obojętny na cierpienie innych ludzi, najważniejsze jest intensywne przeżywanie doznań, jego siłą jest życie, a także karmienie się śmiercią innych ludzi.  Często używa sformułowania, że ma gadzią naturę.
Kiedy zamieszkał w swoim aktualnym domu natychmiast przebudował piwnicę, w której zrobił dźwiękoszczelne pomieszczenie służące do przetrzymywania swoich ofiar. Przed ich zmasakrowaniem i zabiciem musiały okazać mu litość, potem zakopywał je na okolicznym polu. Jako szeryf był nieuchwytny (nie musiał nawet używać rękawiczek, gdyż nie obawiał się rozpoznania po liniach papilarnych), poza tym na swojej posiadłości ma cztery dobermany, które są wystarczającym zabezpieczeniem jego gniazdka.
Jednak w końcu na jego drodze staje nieustraszona Chyna Shepherd, jeśli chcecie dowiedzieć się kto wyjdzie z tej potyczki w jednym kawałku przeczytajcie "Intensywność"! ;)  

Wygląd:
Broń:
Specjalne umiejętności:
Modus operandi:
Życiorys:

- bo o nim ta krótka notka właśnie - to w moim osobistym odczuciu najbardziej wyróżniająca się postać powieści, pomimo służby dla ciemnej strony mocy :). Powiedziałbym również, że najbardziej wybuchowa pod względem żywiołowości i dynamiki działania  :haha:. O ile Moongirl może przerażać w swoim destrukcyjnym, pełnym goryczy świecie, o tyle Billy wydaje się być szaleńcem czerpiącym radość z bycia niezależnym egzekutorem pracującym według własnych metod  ;). Pilgrim to niesamowicie ciekawy antybohater przywodzący mi na myśl filmowego "Szakala" (w tej roli Bruce Willis  :diab9:), który na potrzebę danej chwili staje się osobą z zupełnie nową tożsamością, a robi to nadzwyczaj wyrachowanie i bez mrugnięcia okiem :D. Taki kameleon wśród zbrodniarzy  :P. Do tego na tyle bezczelny, że nie tolerujący żywych ex-współpracowników, wszak po każdej tego typu fuzji w ramach swojego zlecenia automatycznie ich likwiduje  :o. Z jednej strony jest bezdusznym sukinsynem, z drugiej zaś perfekcjonistą w zacieraniu śladów jakiegokolwiek kontaktu z osobami trzecimi!!  :P Ponadto jest totalnie znieczulony w kwestii ważności życia ludzkiego i jakichkolwiek wartości w otaczającym go świecie - jego umysł ukształtowany na negacji pozytywów, czerpie satysfakcję z ironii ludzkiej zaczerpniętej z doktryn nihilistycznych oraz kpiarskich lektur wyszydzających ludzkie słabości  :o. Po prostu jeden z gigantów w koontzowym dorobku czarnych charakterów  :haha: