Zastanawiam się nad znikomością zainteresowania forumowiczów niniejszym tytułem, bo mam wrażenie, że chyba tylko ja jestem zapoznany z jego treścią, skoro nikt się nie udziela w poświęconym mu wątku oprócz mnie i hulającego tutaj wiatru . A szkoda...

Serio zachęcam Was do lektury tego bardzo fajnego zbioru opowiadań Deana; jest to niesamowita przekrojówka jego twórczości, gdzie znajdziecie utwory zarówno rewelacyjne, kapitalne, dobre, średnie, jak i słabe - ale dzięki takiemu skrajnemu zestawieniu możemy przynajmniej zaobserwować ewolucję twórczości pisarza, a dla sympatyków jego prozy jest to z pewnością nie lada gratka!!  . Szczególnie polecam Wam ów zbiór także ze względu na zawarte w nim wczesne dokonania Deana [m.in. pisane w nurcie sci-fi  ], których jak wiemy w Polsce nie uświadczyliśmy zbyt wiele  . Wystarczy na zachętę wspomnieć chociażby króciutkie, ale miażdżące w swojej wymowie opowiadanie "Kocięta", którym Koontz wygrał konkurs literacki zorganizowany przez "Atlantic Monthly" w 1966 roku, otwierając tym samym drogę do swojej wielkiej kariery pisarskiej  .

Mam nadzieję, że wkrótce będę mógł wejść w polemikę o "Trzynastu apostołach" nie tylko z lustrem .

No ja niestety jeszcze nie posiadam tego zbioru opowiadań. Ale w przeciągu kilku dni powinienem stać się jego posiadaczem i zakończyć kompletowanie mojej bibliografii Koontza! Także jak przeczytam to na pewno o "Trzynastu Apostołach" pogadamy! Ciekawy jestem tych stricte sf utworów Deana, bardzo lubię ten gatunek i myślę, że przypadną mi do gustu. No ale najpierw muszę uporać się z "Mroczną Wieżą", nie chcę wplatać w tą wspaniałą przygodę innych utworów.

A tak nawiązując do tych wczesnych utworów Deana, zapewne nie uda mi się kupić nigdzie "Zwiadowcy piekieł"!
Z tego co widziałem w wątku o naszych kolekcjach, to masz Jarku chyba kilka egzemplarzy tego utworu! Może byś tak odsprzedał jeden innemu, wielkiemu fanowi DK - a mianowicie mnie?

Dzisiaj zabrałem się za "Trzynastu apostołów". Pomimo tego, że oryginalny tytuł tego zbioru opowiadań brzmi "Strange highways", to polskie tłumaczenie wydaje się być prawie trafione. A dlaczego prawie? A no dlatego, że utworów w nim zawartych jest czternaście, więc powinno być czternastu a nie trzynastu. W każdym bądź razie książka ma taki sam tytuł jak i otwierająca ją mini powieść, czyli "Strange highways" - kolejny przykład skaszanionego polskiego tłumaczenia!
Z nieukrywaną przyjemnością wracam do utworów Deana, gdyż coraz bardziej zachwyca mnie jego twórczość. Za "Trzynastu apostołów" złapałem się z kilku powodów. Mając już za sobą cztery tomy wspaniałych opowiadań Mastiego, ciekawy jestem wrażeń z lektury takowych, ale napisanych przez DK. Poza tym bardzo ciekawią mnie utwory Deana z wczesnego okresu twórczości, których szansa wydania u nas jest bliska zeru. Poza tym Jarek namawia do dyskusji, a ja jakoś nie potrafię mu odmówić.
No ale skupmy się na zawartości!

"Strange highways/Trzynastu apostołów" - wspaniała opowieść, dorównująca prawie objętością takim tytułom Deana jak "Groza" czy "Ziarno demona". Znajdziemy w niej niesamowite połączenie rasowego horroru z wątkiem sensacyjnym Początek historii jest bardzo mroczny, niesie ze sobą niesamowitą aurę tajemniczości i ogromny ładunek grozy. W miarę rozwoju fabuły przechodzi niepostrzeżenie w typowy wątek sensacyjny, by w finale postawić nas w obliczu piekielnej mocy.
Oczywiście nie mogło u Deana zabraknąć całkowicie odjechanych postaci, czyli to w czym DK jest niedościgniony. Totalnie popaprany P.J. (tylko czy na pewno?), a także Joey, który jest jego bratem, to jak na tak krótki utwór bardzo dobrze skonstruowani bohaterowie.
 Także otwarcie zbioru horrorem jak najbardziej trafia w moje gusta, oby tak do samego końca!

"The Black pumpkin/Czarna dynia" - to krótka nowela opowiadająca o symbolu amerykańskiego święta Halloween, a mianowicie o rzeźbionej dyni zwanej Jackiem Latarnikiem. Tommy i Frank - synowie senatora, kupują na straganie jedną taką do domu. Tommy - ten lepszy z braci, ma dziwne przeczucie, że to zły pomysł i raczej się nie myli.
Krótko, strasznie i całkiem pomysłowo! "Czarna dynia" to kolejny utwór utrzymany w tonie horroru.

"Miss Attila the Hun/Pani Attyla Hun" - po dwóch horrorach Dean przenosi nas z tą nowelą w świat s-f. To chyba namiastka tego co Koontz pisał w swych młodzieńczych latach, podobnie jak w "Zwiadowcy piekieł". Chociaż data powstania tego utworu (1987r.) sugeruje okres twórczości, w którym autor nie pisywał już w tym stylu.
Mamy tu próbę zawładnięcia ludzkością przez obcą cywilizację, coś w stylu "Inwazji pożeraczy ciał". Muszę przyznać, że to pierwszy utwór s-f Deana jaki przeczytałem. Tematyka trochę zaskakuje ale styl pisania to już ewidentnie stary dobry Koontz. Pomimo małej objętości noweli można w niej spokojnie wyłapać podobieństwo do takich powieści jak "Złe miejsce" czy "Łzy smoka". Mam tu na myśli sposób prowadzenia fabuły i wielotorowość wątków, tyle że w zminimalizowanej wersji.
Także jak dla mnie "Pani Attyla Hun" to w odniesieniu do tego co dotychczas przeczytałem, całkiem sympatyczna ciekawostka przyrodnicza.

CDN...

Co by nie skłamać, to chyba pierwszy raz widzę stronice książki wydanej po japońsku. Ciekawie to wygląda, prawie jak Matrix. W każdym bądź razie fajna ciekawostka w kolekcji.

C.D.

"Down in the darkness/W głąb ciemności" - bardzo fajna nowelka ze sporą dawką grozy. Głowny bohater  opowiadania, amerykanin meksykańskiego pochodzenia - Jesus Gonzales, kupuje nowy dom. Znajduje w nim drzwi do piwnicy, które okazują się być bramą do ciemnej strony jego osobowości. Czy Jess przekroczy ich próg? Warto przeczytać to krótkie opowiadanie żeby się o tym przekonać.
Jak na razie to najlepsza nowelka TA z dotychczas przeczytanych. Fajny pomysł, świetny klimat i bardzo trafny morał.

"Ollie's hands/Dłonie" - bardzo ciekawa opowieść o pewnym kloszardzie o imieniu Ollie. Pewnego dnia znajduje przy śmietniku naćpaną dziewczynę - Annie, która tego dnia próbowała przedawkować. Obdarzony niesamowitymi zdolnościami Ollie nie dopuszcza jednak do tego i całkiem bezinteresownie pomaga stanąć dziewczynie na nogi.
"Dłonie" to bardzo poruszająca opowieść o lekkim zabarwieniu s-f.  Znajdziemy w niej typowe dla Deana odniesienia do tragicznego dzieciństwa, a także ciekawie stworzone portrety psychologiczne głównych bohaterów. I to wszystko ściśnięte na szesnastu stronach książki, piękna i niesamowita historia.
Jest to jedna z najstarszych nowel zamieszczona w tym zbiorze, napisana przez Deana w 1972 roku.

"Snatcher/Złodziej" - historia drobnego złodziejaszka Billy'ego Neeksa, który wybrał niewłaściwą osobę na swoją ofiarę. Skradziona starszej kobiecie torebka, staje się ostatnim łupem w jego karierze.
"Złodziej" to taka jednorazowa lektura, która nie wywołuje chęci ponownego sięgnięcia po nią. Jakoś dziwnym trafem strasznie przypomina mi dopiero co przeczytanego"Tik-Taka", tylko że w skróconej wersji.

"Trapped/ W potrzasku" - bardzo fajna opowieść z gatunku s-f. Meg Lassiter, wraz z synem Tommym, mieszka na odludziu niedaleko laboratoriów instytutu Biolomechu. W jego ścianach prowadzone są badania nad DNA zwierząt. Coś uciekło z kompleksu, na zewnątrz panuje straszna zamieć, a Tommy ma akurat złamaną nogę. Dalszy ciąg wydarzeń wydaje się być oczywisty.
Sporo tu podobieństw do "Opiekunów", nawet psi wątek się pojawił (i to podwójny), pod postaciami Gamonia i Maxa.
Bardzo fajnie się czyta, opowiadanie trzyma w napięciu od początku do końca.
Ilustracja na japońskim wydaniu "Strange highways", którą pokazał Jarek, mogła by też być ilustracją do tego opowiadania.

"Bruno" - nowela ta powstała w 1971 roku i nie licząc opowiadania "Kocięta" jest najstarszą w tym zbiorze opowiadań. Jak dotychczas również najbardziej odjechaną. Normalnie tak się uśmiałem czytając ten utwór, że mało nie popuściłem. Dean pojechał tu po bandzie na maksa.
"Bruno" opowiada o epizodzie z życia pewnego prywatnego detektywa o imieniu Jake. Na jego drodze stanie stróż prawa z alternatywnego świata równoległego, ścigający pewnego złoczyńcę.
Jak dla mnie to prześmieszna komedia s-f, z wielkim naciskiem na komedia!

"We three/My troje" -  kolejna stricte s-f historyjka z wczesnej twórczości  lat 70-tych. To jak na razie najkrótsza nowela TA. Taka krótka wizja naszego końca świata i jego dalszych losów. Niby głupie a daje do myślenia. Otwarte i niedopowiedziane zakończenie zaskoczyło mnie na maksa, tak więc z opadniętą szczęką zabrałem się za kolejną historię.

"Hardshell/Twardziel" - bardzo ciekawa nowela łącząca thriller sensacyjny z gatunkiem s-f. Jest to klasyczna potyczka policjanta - Franka Shawa z seryjnym mordercą - Karlem Skaggiem, która w miarę rozwoju akcji przeradza się w coś więcej.
Bardzo podoba mi się mroczny wydźwięk tego opowiadania. Umiejscowienie akcji w potężnej hali służącej jako magazyn, gdzieś w środku deszczowej nocy z piorunami, potęguje aurę grozy i niebezpieczeństwa.
Jak dla mnie to jeden z lepszych utworów w tym zestawieniu.

"Kittens/Kocięta" - najstarszy (1966 rok), chyba jednak najkrótszy i najbardziej wymowny utwór tego zbioru opowiadań. Jak widać już na początku kariery pisarskiej Dean nadzwyczaj trafnie ujął w tym utworze przesłanie jego prozy. Motywy z tego opowiadania przewijają się w bardzo wielu późniejszych powieściach. Te wszystkie urazy głównych bohaterów z dzieciństwa, czy błędne pojmowanie rzeczywistości przez spaczoną psychikę ludzką. W dalszym ciągu twierdzę, że DK jest mistrzem w kreowaniu portretów psychologicznych, a które są strasznym odzwierciedleniem naszej szarej rzeczywistości. Nie dziwię się, że "Kocięta" zostały wyróżnione na konkursie literackim, coś niesamowitego.


CDN...

Opowiadanie Trzynaście apostołów jest mroczną i tajemniczą historią, która spodobała mi się bardzo.Jest wielkości krótkich utworów Koontza (dobrze, że jej Albatros nie wydał oddzielnie ), ale dzięki temu dostajemy historię tajemniczą, zwartą i zaskakującą.Autor jak zwykle stworzył ciekawą postać czarnego charakteru czyli PJ, który robi z jednej strony dobre wrażenie, ale z drugiej strony przeraża.Opowiadanie trzyma w napięciu przez cały czas.Ocena 8/10.

Następne opowiadanie za mną czyli Czarna dynia dziejące się podczas świąt Halloween.Udało się stworzyć atmosferę z lekkim dreszczykiem, ale sama historia jak najbardziej na plus.Zakończenie podobało mi się .Napisana zostało jak to miał w zwyczaju Koontz przystępnym językiem, ale zabrakło mi jednak trochę rozwinięcia historii bo zrobiła się coraz ciekawsza .Ocena 7 -/10 .

CDN

Okładka robi wrażenie Xavier i szkoda tylko, że nie wydadzą u nas .