Mój kumpel zawsze lubił Koontza, ze względu na jego bycie "na pograniczu" kilku gatunków literackich. A z pozycji tego autora, które czytałem, najbardziej spodobał mi się właśnie "Odwieczny wróg", być może dlatego, że to "po prostu" horror. Nie ma co udawać: najlepszy jest tu początek, kiedy nie wiadomo, o co biega. Ale w gruncie rzeczy mogę to napisać to większości horrorów. Później autor chyba odrobinę przeszarżował, chociaż odnoszę wrażenie, że w tym szaleństwie jest metoda Natomiast sam początek z tym klimatem wymarłego miasteczka...palce lizać. Na podstawie wspomnień jakieś 8/10.

Oczywiście, że lepsza, a Affleck to się chyba tylko kobietom w tym filmie podobał. Co do samej książki to muszę się z wami zgodzić, ów klimat   - miodzio -  stworzony przez Deana, szczególnie do momentu zanim wszystko się zaczęło wyjaśniać, jest miażdżący i mega wciągający. Rzadko kiedy się tak wkręcam przy czytaniu jak to miało miejscu przy Odwiecznym wrogu. Sama istota, ja bym powiedział, że nie powala, ale było to coś innego, coś czego jeszcze w książkach innych pisarzy grozy nie spotkałem i dla mnie Odwieczny wróg jest bezapelacyjnym numerem 1 i chociaż tak go chwalę to chciałbym jeszcze dorwać coś na takim poziomie albo nawet lepszym

Odwieczny wróg był pierwszą książką Koontza z jaką miałem okazję się zapoznać. Przeczytałem ją jednym tchem (dosłownie). Zresztą chyba najlepszą jej rekomendacją z mojej strony będzie fakt że o jej przeczytaniu natychmiast poleciałem do księgarni o kolejne powieści pana D.K. i od tamtej pory jestem jego wiernym czytelnikiem. I choć bardzo sobie cenię jego literaturę to nie wiele w jego dorobku jest dzieł które spodobały mi się tak bardzo jak właśnie ta.   

Witam ponownie! Kolejna powieść Deana już za mną, tym razem padło na "Odwiecznego wroga".  Wybór tej książki wydawał się oczywisty, gdyż "Phantoms" prowadzi w naszym Koontzowym rankingu na najlepszą powieść Deana. Poza tym tego tytułu jeszcze nie czytałem, a chciałbym zapoznać się z jego ekranizacją mając przeczytaną książkę.
Muszę przyznać, że "Odwieczny wróg" trochę mnie zaskoczył. Być może dlatego, że oczekiwałem po tej powieści czegoś niesamowitego, ponadprzeciętnego i niespotykanego. Jednak w mojej opinii to tylko kolejny, bardzo dobry tytuł w twórczości Koontza.
Z dotychczas przeczytanych przeze mnie książek Deana, ta powieść chyba najbardziej wpasowuje się w kanon jako rasowy horror, zaraz tuż obok "Maski".
Klimat grozy, strachu i tajemniczości, uchwycony przez Deana w tej powieści jest znakomity. Do momentu kiedy autor utrzymywał mnie w przekonaniu, że za to co zdarzyło się w Snowfield odpowiedzialny jest biblijny Szatan, byłem wniebowzięty. A już wprowadzenie w fabułę doktora Timothy'ego Flyte'a, wraz z jego naukowymi hipotezami i faktami historycznymi, przeniosło mnie w świat horroru znanego z książek Mastertona.
Jednak kiedy Dean zamienił mistycyzm na genetykę emocje trochę opadły. Miałem wrażenie jakbym został przeniesiony z "Egzorcysty" do "Star treka", raz horror, raz sci-fi. No ale czemu tu się dziwić, przecież DK słynie z takich połączeń w swoich powieściach. Tylko, że w tym przypadku, budowana od pierwszej strony atmosfera traci dzięki temu zabiegowi na wyrazistości.
Próba stworzenia dodatkowego wątku sensacyjnego, związanego z osobami Fletchera Kale'a i Geene'a Terra, również wydaje mi się być zbędna. Po tym jak Bryce Hammond i Albert Whitman udowodnili winę Kale'a (przesłuchanie było świetne ), wątek powinien być definitywnie zakończony. Fletcher i Geene to prawdziwi zwyrodnialcy, ale to nie oni są głównymi przedstawicielami ciemnej strony mocy w tej powieści.
Tytułowy "Odwieczny wróg" to nad wyraz ciekawie skonstruowany twór w dorobku Koontza. Autor daje czytelnikowi wolną rękę co do jego interpretacji. Podsuwa nam różne teorie, ale tak naprawdę nie wiemy do końca z czym mamy doczynienia. Być może pod tą  dziwną powierzchownością tej istoty, znajduje się znana nam wszystkim, zwichrowana i wypaczona ludzka psychika. Demony i obcy wydają się być niczym wobec okropności do jakich zdolny jest człowiek, a trzeba żyć dalej i próbować odnaleźć cel w życiu. Mam takie wrażenie, że właśnie to Dean chce nam przekazać poprzez tą powieść i co za tym idzie całą twórczość.
Książka jest bardzo dobra i wciągająca, ale w mojej pierwszej trójce rewolucji nie zrobi.

Na koniec mam taką fajną ciekawostkę wyłapaną z treści tej książki. Kiedy podwładni szeryfa przeszukiwali domy i weszli do kościoła Naszej Pani Opiekunki Gór w Snowfield, ich oczom ukazał się straszny widok - ukrzyżowane zwłoki księdza i dwoje modlących się u jego stóp martwych ministrantów . Ten ukrzyżowany ksiądz to nikt inny jak ojciec Callahan. Czyżby to ten sam pastor, który u boku Rolanda ratował Mroczną Wieżę przed zagładą?

uff skończyłem. Koontz miał trudny orzech do zgryzienia ze mną Czytałem "Odwiecznego Wroga" jako przełamanie mojego kryzysu czytelniczego. A gdy mam kryzys to jedno fałszywe zdanie czy kiepski wątek może zadecydować o przeczytaniu lub porzuceniu książki.

Jak widać do porzucenia nie doszło. Chociaż przez pierwsze 150 stron męczyłem się strasznie. Co ciekawe zazwyczaj lubię powoli rozwijającą się historię z wieloma tajemnicami i znakomitym klimatem na początek. Tutaj jakoś cała zagadka nie trzymała się dla mnie kupy Cała książka zaczęła mi się podobać dopiero w momencie gdy zacząłem dostawać odpowiedzi na pytania co tak naprawdę dzieje się w miasteczku Snowfield. Wcześniej coś mi w tej fabule nie pasowało.

Rozwinięcie i "główny" finał nie rozczarowują. Akcja pięknie się toczy, rozwiązania kolejnych tajemnic satysfakcjonują, świetnie wkomponowane w to wszystko prawdziwe wydarzenia odnośnie zbiorowych zaginięć populacji czy to zwierząt czy ludzi. Dodaje to realizmu, który sprzyja tej książce. Zgrzyta mi tylko wątek Kala i zakończenie po zakończeniu, które było skrajnie niepotrzebne jak cały jego wątek. Książka doskonale by sobie poradziła bez niego i tylko by zyskała.

I teraz największy minus. Zero zaskoczenia odnośnie postaci, którym udało się przeżyć wydarzenia przedstawione w "Odwiecznym Wrogu". To jest zasadnicza różnica między książkami Kinga a Koontza. King nie boi się uśmiercić lubianej postaci w celu uzyskania dramaturgi, wyzwolenia uczuć u czytelnika. U Koontza (po przeczytaniu jego 5 książek) ani razu się z tym nie spotkałem. Wniosek jaki mi się nasuwa to to, że Koontz nie ma jaj aby swoim książką dodać więcej dramaturgi.

Czego by nie mówić "Odwieczny Wróg" jest fajny. To bardzo dobra książka, świetny horror. Co prawda zarówno "Nieznajomi" jak i "Opiekunowie" podobali mi się bardziej, jednak i z OW nie jest źle. 7/10

Może nie tyle chodzi o brak jaj, co o inne zadania, jakie pełni jego twórczość . Dla mnie to na duży plus, bo przynajmniej, każdy z tych twórców ma swój indywidualny styl z którego jest rozpoznawalny wśród czytelników, zamiast tworzyć kalkę jeden z drugiego  . Jeśli chce się wchłonąć w świat Koontza trzeba mieć na względzie właśnie taki specyficzny sposób zawiązywania przezeń akcji - finały o gorzkim posmaku znajdują się tylko w dwóch jego powieściach  .

Nieco więcej na rzeczony temat można znaleźć TUTAJ, w kategorii: CELE 

No i miło, że sięgasz po twórczość Deana  . Mam nadzieję, że jeszcze trafisz na niejeden jego świetny tytuł  .

Coś w tym jest, rzeczywiście jak w tamtym roku czytałem Koontza za Koontzem, to z niemal nieprawdopodobnych opresji tworzył hepiend  .

Znalazłem taką o to pozytywną recenzje ksiązki Odwieczny wróg Koontza :

http://horror-buffy1977.blogspot.com/2014/09/dean-koontz-odwieczny-wrog.html

Miłego czytania .