O tak. Zgadzam się w pełni. Dla mnie zdecydowanie w top 10 powieści DK.

Jedyne czego żałuję to tego że powieść została wydana u nas tak późno. Gdyby tylko wydał ją w latach 90tych Amber, w twardej oprawie ze świetną oprawą graficzną...jestem pewien że wielu z nas czytałoby tę cegłę po nocach i następnego dnia rozmawialibyśmy w szkole z wypiekami na twarzy  Dostęp do internetu był ograniczony, ale za to wyobraźnia szalała...

Zabieram się za tą cegłę, nie wiem jak długo będę czytał, ale postaram się skończyć. 
Mam nadzieję że szybko wciąga, bo naprawdę nie mam cierpliwości do opasłych tomiszczy.

Tutaj będę polemizował!!  Bardzo sobie cenię "Odwiecznego wroga" za mroczny klimat, ale w moim przekonaniu "Nieznajomi" są nie tyle klimatyczni, co niesamowici . Książka choć obszerna i wydana u nas małą czcionką - w porównaniu do innych utworów Deana opublikowanych przez "Albatros" - pożera wręcz swoją enigmatyczną historią, w której non-stop coś ciekawego się dzieje... aż tu nagle, nie wiadomo kiedy i ostatnie zdanie, a chciałoby się jeszcze i jeszcze  . Przeczytawszy ją trzy lata temu byłem wręcz oczarowany, ba, powiedziałbym, że w błogostanie  . I niech tak zostanie!!

Jasne, każdy ma swój osobisty pogląd na daną książkę i wachlarz emocji po jej lekturze . Jednak dziwi mnie nieco stwierdzenie, że "Nieznajomi" wolno się rozkręcają  - przecież tam cały czas jest akcja bądź enigma, jak nie w jednym wątku to w sąsiednim, które się ze sobą przeplatają co chwila  .

I ja czytałem wymienione przez Ciebie powieści Kinga, ale to właśnie w przypadku "Miasteczka Salem" - jak dla mnie - fabuła rozkręca się nader wolno; taka gawędziarska dłużyzna , choć książka jako całość podobała mi się . Ja akurat jestem zwolennikiem tajemnicy i napięcia wespół z dynamiką, co u Koontza w większości przypadków otrzymałem, a "Nieznajomi" są w moim odczuciu tego doskonałym przykładem  .

Nie dałem rady jej przeczytać, przeczytałem ze sto stron, ale nie załapałem o co chodzi, nie było w niej nic ciekawego.

He he, ja cały czas jestem w szoku jak widzę takie mało pochlebne opinie o tej książce  . Poza tym jest tak tajemnicza, że nie wyobrażam sobie jak czytelnika może nie ująć jej treść, a tym samym sprawić, by po 1/6 odłożyć ją na półkę  .

Na STARYM FORUM niemal jedna po drugiej widnieje 5 opinii o "Nieznajomych" i we wszystkich czytelnicy wyrażają swoje zadowolenie po lekturze - czyżbyśmy byli wtedy w jakiejś zmowie??  

Rafał, zanim sięgniesz po "Nieznajomych", taka mała koleżeńska przestroga z mojej strony  . Nie czytaj zwiastuna z okładki, bo jak to w "Albatrosie" bywa, naszpikowany jest istotnymi spojlerami z połowy książki, co może znacząco zepsuć wrażenia z czytania!!   

Znając Twoje możliwości, do południa będzie po sprawie . A wieczorem jak wrócę z pracy, chętnie poczytam zamieszczone przez Ciebie refleksje  .

Przeczytaj 600 stron, a nie 100, to się przekonasz  . Mistrzostwo świata oceniać powieść po 15% jej zawartości .


To lektura dla zagorzałych fanów pisarza, którzy czytają go od deski do deski  . Serio  .

Jest 20 maja 2011 roku, godzina 14:30, właśnie skończyłem czytać "Nieznajomych". Prawie w tym samym momencie pogodny dotychczas dzień rozdarł potężny huk gromu, niebo w mgnieniu oka zrobiło się szare i rozpętała się burza, czyżby w ten sposób przypieczętowany został fakt przeczytania przeze mnie najwspanialszej przygody literackiej w moim życiu?! Zapewne przeczytam jeszcze wiele wspaniałych książek, ale jak na razie "Nieznajomi" przyćmili wszystko co do tej pory czytałem, ta książka jest naprawdę magiczna.
Pomimo swej objętości strony umykają w zastraszającym tempie, ta historia potrafi tak wciągnąć czytającego, że momentami ma się wrażenie zatracenia otaczającej nas rzeczywistości. Autorowi udało się zbudować w tej powieści niesamowity klimat, aura tajemniczości nie opuszcza nas nawet na chwilę, a ilość cisnących się na usta pytań jest dużo większa niż uzyskiwanych odpowiedzi, aż do ostatniej strony.
"Nieznajomi" to bardzo obszerna powieść, która może co niektórych odstraszyć swoimi gabarytami, a tak się właśnie chyba stało w przypadku marczewka. Chociaż wydaje mi się, że to bardziej wina spojlera z okładki, przed którym przestrzegał mnie Jarek, naprawdę potrafi on zniechęcić do czytania w początkowej fazie książki. Muszę się przyznać, że pomimo ostrzeżeń będąc już gdzieś w okolicach 180 strony, będąc przekonanym, że już mi raczej w niczym nie zagrozi, jednak go przeczytałem. I to był straszny błąd, jeżeli chcecie się cieszyć tą powieścią od początku do końca to kategorycznie nie czytajcie tego spojlera.
Ilość postaci w tej powieści jest naprawdę zaskakująca, kluczowych głównych bohaterów jest dziesięciu, poza nimi jest jeszcze cała plejada tych pobocznych, ale jakże ważnych dla rozwoju fabuły. Nie mogło też zabraknąć w tej historii czarnego charakteru - Lelanda Falkirka, w każdym bądź razie pomimo świetnego portretu psychologicznego jest on trochę zepchnięty na boczny plan. Główną siłą napędową  jest sławetna rodzinka nieznajomych, Dominik Corvaisis - pisarz, Brendan Cronin - ksiądz, Ginger Weiss - lekarz, Ernie i Faye Block - hotelarze, Jack Twist - złodziej, Jorja Donatella i jej córka Marcie - kelnerka, Sandy i Ned Server - restauratorzy. Nie mniej ważne postacie to proboszcz  parafii Brendana - ksiądz Stefan Wycazik i malarz Parker Faine. Wyżej wymienieni to tylko ta ważniejsza część, którą poznajemy dogłębniej w pierwszej części powieści. Prawie każdy z nich ma jakieś fobie lub przerażające sny i wizje. Wspaniałe opisy tych zjawisk są bardzo dobre i pozwalają w pełni poczuć się w skórach głównych bohaterów, a co świadczy o nietuzinkowym stylu Deana i jego bogatym słownictwie.
Jak dla mnie to lektura bez wad, świetnie skonstruowana, posiadająca bardzo dobre i otwarte zakończenie, chciałoby się więcej, więcej i więcej.
W posłowiu zawartym na końcu tej książki autor opowiada o okolicznościach powstania "Nieznajomych". To co chciał stworzyć i osiągnąć poprzez tą książkę chyba mu się udało. Bynajmniej ja odniosłem takie uczucie, jeszcze żadna książka nie wywołała we mnie podczas czytania tak wielu emocji, po prostu majstersztyk.
Odniosę się jeszcze do ilustracji na okładce tej książki, jeśli chodzi o merytoryczny dobór ilustracji do jej treści to trafiony jest w dziesiątkę. Podobnie jak koledzy, ubolewam tylko nad faktem, że taka pozycja w dorobku Koontza nie doczekała się twardookładkowego wydania w naszym kraju.
Także polecam tę książkę z czystym sercem, przeczytajcie ją od deski do deski a nie pożałujecie, pozdro!

Nie bardzo mogę zrozumieć co masz na myśli.   Nie wiem jak można lepiej opisać napady paniki, luki w świadomości zwane fugami, czy strach pochodzący od jakiejś fobii.
Kurczakt, jeśli dla Ciebie w takiej powieści jak "Nieznajomi" jednym z najciekawszych momentów jest najzwyklejsza ucieczka kobiety przed napastnikiem (zapewne chodzi Ci o dom Pabla Jacksona), która jest w co drugiej powieści sensacyjnej to ja wysiadam, przecież to mały pikuś przy ogromie niesamowitości zdarzeń znajdujących się w tej książce.