Skończyłem dzisiaj czytać 11. powieść Koontza (a 10. z XX wieku), mogę więc zagłosować. Bez większego rozpisywania się:


Odwieczny wróg

- za wspaniale zbudowaną główną złą postać oraz za sugestywne połączenie fikcji z faktami historycznymi (m.in. z zagadką statku "Mary Celeste"); nie napiszę tu więcej, bo łatwo o spoiler

- za kapitalne dialogi, którymi żyłem jeszcze długo po lekturze

- za to, że powieść mocno przestraszyła, a więc spełniła się jako horror


Opiekunowie

- za ulubioną postać zwierzęcą i za drugą ulubioną postać kobiecą (nie pamiętam jej imienia niestety); jako ciekawostkę powiem, że ulubioną postacią kobiecą jest Laura z Gromu

- za ciekawe ukazanie postaci Obcego i kobiecej bohaterki (pisałem o tym w temacie dot. tej powieści)

- za to, że trzymała w napięciu od drugiej strony, co rzadko się zdarza, bo większość powieści potrzebuje kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu, stron na rozruch


Złe miejsce

- trochę mnie zignorowaliście w temacie dotyczącym tej pozycji, kiedy poprosiłem o konkretniejsze spoilery, bo rzeczywiście nie pamiętam dokładnie finału; niemniej to nadal powieść, którą spokojnie stawiam na podium

- głównie cenię sobie wartką akcję, dużą liczbę liczących się postaci oraz to, że Koontz popuścił maksymalnie wodze fantazji (ulubiona scena, nie tylko jeśli chodzi o tę książkę, ale w ogóle o twórczość Koontza, to ta z przenosinami wszyscy-wiemy-gdzie-a-ja-nie-chcę-spoilerować); nie uważam, żeby powieść była przekombinowana, chociaż i mnie zaskoczyła śmiałość tej wizji; ale poczułem się wtedy tak dziwnie, jakbym sam się tam przeniósł i w głowie powstała taka niezwykła i wyraźna imaginacja

- jak przez mgłę pamiętam szaloną rodzinę i detektywów; pozostało mi tylko ogólne bardzo przyjemne wrażenie; lata, które minęły od czytania, zatarły szczegóły, ale nie zdołały zatrzeć ekscytującego doznania; i za to należy się tej pozycji punkt w ankiecie


Tuż za podium znalazł się Grom. Najlepiej byłoby skonfrontować Grom ze Złym miejscem i powtórzyć obie lektury w krótkim czasie, ale teraz i tak nie będę miał na to czasu. Poza tym rzadko powtarzam przeczytane książki

Dziękuję za przypomnienie końcówki!

Ładnie, Ciacho

Numer 1 mamy ten sam. I u obu Grom tuż za podium. Żal taką lekturę pomijać, ale co zrobić. Nawet nie myślę, jak musiał się trudzić przy wyborze Xavier

Odwieczny wróg na pierwszym. Nie sądziłem, że to się tak potoczy. Ale nie przeszkadza mi to

Ja zagłosowałem na "Odwieczny wróg", "Intensywność" i "Zimny ogień" dlatego, że te 3 powieści mnie zachwyciły właściwie w każdym calu: rozpoczynając od doskonałego, mrocznego klimatu i napięcia poprzez wciągającą fabułę a kończąc na kreacji bohaterów.

O, pojawił się znikający człowiek, pomysłodawca całego tego zamieszania .


Brak czasu jestem w stanie jeszcze zrozumieć, ale brak chęci??

Ale tak naprawdę wystarczy sięgnąć po tę książkę, a obie te przeszkody znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki  .

Dobrze, że wstrzymałem się ze zmianą "Łez smoka" na "Szepty", bo po przeczytaniu "Nieznajomych" to właśnie oni stali się liderem w moim top 3 Deana! Ta książka jest po prostu niesamowita, począwszy od fabuły, poprzez kreacje jej bohaterów, a na ulotnym klimacie kończąc. Powieść absolutnie bez wad!

Odświeżam wątek , ponieważ nie trafiłem tu wcześniej, a Koontz jest nieodłącznym autorem powieści mojego życia...
Posiadam prawie wszystkie jego pozycje (poza Bez tchu i Recenzją).

Moja trójka:

Opiekunowie - przeczytałem ją jako trzecią książkę Koontz'a... 20 lat temu, ale od tej pory wracam do niej co 2, 3 lata. Dzięki tej książce zainteresowałem się rasą Golden Retriever i zapragnąłem mieć takiego psa w prawdziwym życiu. Po 15 latach się udało. Warto było czekać.
Grom - Laura, Stefan, Kokoszka... Niezła historia i heroiczny, aczkolwiek ludzki bohater... Manipulowanie czasem i napięcie od pierwszej do ostatniej strony. Tę przeczytałem jako pierwszą - do dziś pamiętam maleńką księgarenkę we Władysławowie, w której ją kupiłem (razem ze Ścianą strachu). Przeczytana parokrotnie.
Zimny ogień - książka pełna dramatyzmu i heroizmu, jak również rozterek i problemów z jaźnią. Zapada w pamięć.

Tak jak większość z Was uważam, że wybór tych 3 z pośród ponad 40 tytułów to problem, to jednak pierwsze dwie pozycje od zawsze i na zawsze pozostaną na swoim miejscu.

Pomału to dobre określenie, biorąc pod uwagę, że pomiędzy moim głosowaniem/postem, a poprzednim minęło prawie 1,5 roku ... Odwiecznego wroga przeczytałem jako czwartą książkę (też minęło 20 wiosen) wróciłem do niej raz i już... Powieść świetna i mroczna, ale zakończenie pozostawia niedosyt, dlatego jakoś tak nie wracam do niej z zapałem. Film na jej podstawie to była porażka (żałuję, że oglądałem), to wszystko sprawia, że OW jest u mnie dopiero pod koniec pierwszej dziesiątki . Wyprzedzają go Łzy Smoka, Złe miejsce, Ściana strachu, Intensywność, czy Nieznajomi... To oczywiście są tylko moje odczucia....

I ja witam serdecznie nowego (w naszej społeczności ma się rozumieć  ) sympatyka twórczości Deana  . Jak widać jesteśmy z tego samego pokolenia, skoro zaczynałeś jeszcze w latach 90-tych z klimatycznymi klasykami wydawanymi wówczas przez topowy w grozie, a dziś wampiryczny Amber .

I tak jak napisał powyżej Kujot, również mam nadzieję Jarooozgu, że będziesz odwiedzał tutejszą komnatę Koontza, która fanom jego prozy ma niemało do zaoferowania  . Śmiem przypuszczać bowiem na bakier wszelkiej skromności, że w Polsce to najsilniej rozbudowane forum o tym pisarzu  .

W istocie na wesoło wyszła ta odmiana Twojego pseudonimu  . A tak przy okazji, jesteśmy imiennikami, także w końcu po tylu udało mi się napotkać drugiego Jarka lubującego się w twórczości Koontza .


Jak tak się już pojawiłeś na naszym forum, to naszła mnie taka refleksja (już wcześniej o tym myślałem, jak pojawił się tutaj Kujot, ale sądziłem, że jest nas tylko dwóch weteranów z taką pasją ) , że chyba niewielu jest czytelników (albo niewielu się z tym afiszuje ), którzy fascynowali się prozą Koontza jako nastolatkowie, ale mimo upływu lat, po dwóch dekadach ci sami ludzie, a jednak tak inni, nadal z wielką ochotą sięgają po jego utwory Jasne, że sięgając po te same książki Deana po wielu latach, inaczej je odbieramy niż niegdyś, zapewne na inne elementy zwracamy szczególniejszą uwagę, ale mimo to, cholernie miło jest - niejako z sentymentu - ponownie nurzać się (nieraz i z wypiekami na twarzy ) w tamtym świecie młodości czytelniczej  .

Wspomnę jeszcze pokrótce, że jeśli chodzi o "Recenzję", to jest dosyć specyficzną książką w literackim dorobku Deana, ale jak już ją przeczytasz, to będziesz wiedział co mam na myśli  . Z drugiej strony jak wiadomo, autor od początku nowego millenium dosyć mocno zaczął eksperymentować stylem, więc pewna nowatorskość fabularna niejako nie powinna dziwić czytelnika... jednak w przypadku tej książki Dean mocno zaskakuje .

Zaś w "Bez tchu" napotkasz klimat tożsamy z dawnym stylem Koontza  . Ale z resztą, co ja tam będę starego wyjadacza z branży koontzowej za rączkę prowadził . No cóż... zatem czekamy na wrażenia z lektury  .