Pierwszy, otwierający wątek w pokoju Koontza na nowym forum . Jak sam tytuł wskazuje, tutaj dzielimy się wrażeniami na temat naszych pierwszych czytelniczych spotkań z prozą Deana R. Koontza, czyli kiedy, jak i dlaczego to się stało, że sięgnęliśmy po książki tego autora i jakie zrobiło to na nas wrażenie . Mówiąc krótko, w wątku tym opisujemy swój pierwszy raz... z Koontzem .

Niniejszy temat stanowi pole do popisu zarówno dla fanów tegoż autora, jak i dla czytelników, którzy sięgają po jego powieści nieregularnie tudzież okazyjnie .

Zapraszam chętnych do zwierzeń .

Nie pamiętam od której książki zacząłem. Być może było to Złe Miejsce, być możeNieśmiertelny. Na pewno jedno z wydań Amber w twardej oprawie. W bibliotece w mojej mieścinie było dosyć sporo Koontzów. Przeczytałem wszystkie Kilka kupiłem. Ogólnie mój brat jest większy fanem Deana, ja jestem większym fanem Kinga Na szczęście nie ma między nami konfliktów i często wymieniamy się naszymi książkami

Podobnie jak to miało miejsce z Mastertonem. Szukałem alternatyw do Kinga i widziałem trochę więcej książek na półce niż innych autorów. Co prawda był tam też Smith, ale chyba wybrałem prawidłowo. Zacząłem od świetnej Fałszywej pamięci, a potem był Odwieczny wróg i od tamtego momentu uważam tą książkę za najlepszą jaką przeczytałem od Koontza. Po drodze zapoznałem się z innymi dobrymi książkami od Deana  wyczerpując zapasy z biblioteki i tak Koontz stał się jednym z tych autorów,których lubię i szanuję,a po twórczość sięgnę i to nie raz.

Tak w ogóle to witam Cię J.Xavier.B na nowej miejscówce i powiedz mi, gdzież to zgubiłeś avatarek?

Gdy trafiłem do liceum (16 lat temu...) poznałem kumpla, który lubił Koontza i miał w swojej kolekcji kilka książek z wyd. Amber-Mizar. Ja wkrótce zagłębiłem się w horrory, więc siłą rzeczy w którymś momencie sięgnąłem też po Koontza. Trafiło na "Nieśmiertelnego", który mi się raczej spodobał. Później jeszcze lepsze wrażenie wywarł na mnie "Grom". Ale już takie "Szepty" w ogóle mi się nie spodobały, być może jednakże dlatego, iż ww kumpel sporo o tej książce wcześniej mi opowiadał. Nie czytałem zbyt wiele jego książek, a z tych, co znam, najbardziej spodobał mi się "Odwieczny wróg" czytany wiele lat później. Może dlatego, że tutaj fabuła mocno ciąży w stronę horroru. Mile wspominam też lekturę "Maski". Zgoła przeciwne wrażenie wywarły z kolei "Nocne dreszcze" i "Wesołe miasteczko".

Pierwszą powieścią, która w sumie całkiem przypadkiem wpadła w moje ręce była "Pieczara gromów". Jest to moim zdaniem jedna z najlepszych powieści Koontz'a. Wracałem do niej już kilkakrotnie, i za każdym razem odczuwam ten dreszczyk zagłębiając się w akcje ....

Moja przygoda z Koontzem zaczęła się od "gromu" dawno, dawno temu, bo aż w 1991 roku. Jak zwykle przeczesywałam księgarnię w poszukiwaniu nowości, no i spodobała mi się okładka i opis zachęcił. No i tak się wciągnęłam i czytałam do momentu wydania "Ziarna demona" i  "Tik-tak" i odrzuciło mnie na dobrych kilka lat.
Teraz powolutku wracam do pana Deana, ale te nowe wydania nie mają tej magi klimatycznych okładek co stare Amberowskie wydania.

Widzę, że zaczynaliśmy w identycznej kolejności . W moim przypadku wszystko zaczęło się całe lata temu, bo jeszcze pod koniec podstawówki, zimą 1992 roku . Na Koontza namówił mnie mój serdeczny przyjaciel - zarówno z tamtych jak i obecnych czasów - wspominał wówczas o "Gromie", powieści nowego autora grozy z domieszką fantastyki, którą pożyczył od kuzyna i która ta książka wywarła na nim duże wrażenie . Zaciekawiłem się tym autorem, a że szukałem alternatywy od Mastertona i Herberta - bo ich utwory akurat były u mnie wtedy na topie - to szybko zdobyłem egzemplarz "Złego miejsca" na jednym z miejskich straganów z literaturą dla młodzieży i dorosłych . I tak to się zaczęło, historia Franka Pollarda i jego tajemniczych wędrówek, oraz walka z "Panem Błękitne Światło" , tak cholernie mocno mi się spodobała, była tak odosobniona i odrealniona od wszystkiego tego czym wcześniej się zaczytywałem, że niebawem Koontz stał się moim literackim guru . Był nawet czas, że czytałem tylko jego powieści i to po kilka razy te same tytuły . Obecnie jestem bardziej elastyczny czytelniczo, niemniej jednak wiernym fanem Koontza nadal jestem, na tyle poważnym, aby mieć wszystkie jego polskie wydania w swoim zbiorze .


Przeczytawszy na początek przygody z tym autorem takie właśnie a nie tytuły jest to oczywiste . Takie "Złe miejsce" czy "Grom" świetnie nadają się na czytelniczy debiut z Koontzem, bo mają w sobie tę klimatyczną esencję jego stylu z lat 80/90, który wielu sympatyków prozy tego pisarza uważa za najlepsze literackie czasy w jego obszernym dorobku literackim .

Ale taka "Pieczara gromów", która jest tutaj często przywoływana jako debiut z Koontzem za pan brat, również idealnie wpasowuje się na początek długiej koontzowej kolejki powieściowej  . Książka, która ma w sobie mocny klimat, sporo medycyny, jeszcze więcej grozy i całe multum tajemniczości .

Ja zaś czytałem te powieści niemalże zgodnie z ich pojawianiem się na rynku, wszak mój debiut czytelniczy z Koontzem niemalże zbiegł się z początkiem wydawania jego powieści przez "Amber" . Choć ciekawostką przy tym jest, że to wcale nie "Grom" był pierwszą książką Deana jaka pojawiła się w polskim przekładzie . Mam na myśli klubowe wydanie "Zwiadowcy piekieł" z 1986 roku jako jedną z publikacji w ramach "Świata Fantasy" - książkę totalnie odjechaną fabularnie względem tego wszystkiego czym Koontz nas uraczył dotychczas  .

Witaj, Angelino . Miło słyszeć, że Koontz to u Was rodzinna tradycja . Skoro "Tunel strachu" odebrałaś tak pozytywnie, to wiedz, że Dean ma w swoim dorobku całe mnóstwo jeszcze lepszych utworów . Naprawdę jest co czytać! 

Z tym "Amberem" to racja  , chyba każdy sympatyk prozy Koontza powie jednogłośnie, że wydania z tego wydawnictwa miały swój niepowtarzalny klimat, mroczne i enigmatyczne okładki, które stanowiły miłą dla oka serię . I jeszcze zwiastuny na tylnej części obwoluty z owym pamiętnym ALE TO DOPIERO POCZĄTEK... , a ponadto nie raziły spojlerami jak to niestety ma w zwyczaju obecny promotor Deana w Polsce, "Albatros"...

Jeśli zaś chodzi o minusy edycji amberowskiej, to jednym z mankamentów były literówki, których nieraz sporo się zdarzyło napotkać w trakcie czytania, zaś druga kwestia to słaba wytrzymałość książek, w których kartki miewały tendencję do latania luzem, a i twarda oprawa lubiła odrywać się od całej reszty  .