Tytuł oryginalny: The Key To Midnight
Rok wydania: 1979
Rok wydania (PL): 1995


KLUCZ DO PÓŁNOCY
Japońskie wakacje Alexa Huntera - szefa wielkiej agencji detektywistycznej przerywa zaskakujące spotkanie. W Joannie Rand - piosenkarce i właścicielce klubu w Kioto - poznaje Lisę Chelgrin, porwaną przed dziesięcioma laty na Jamajce córkę amerykańskiego senatora.
KLUCZ DO PÓŁNOCY
Dręczona koszmarem sennym Joanna zupełnie nie zdaje sobie sprawy ze swej drugiej osobowości. Seanse hipnozy, które mają dopomóc Joannie-Lisie przypomnieć sobie przeszłość, nieoczekiwanie ujawniają straszliwe fakty.
KLUCZ DO PÓŁNOCY
Alex i Joanna podążają ich tropem do Europy, nieświadomi, że stają się uczestnikami wielkiej operacji szpiegowskiej.


Witam ponownie. Kolejną powtórką z twórczości Koontza jest "Klucz do północy". Jest to dość leciwy tytuł, który wydany został pod pseudonimem Leigh Nichols w 1979 roku. Pierwszy raz czytałem tą powieść krótko po jej ukazaniu się na polskim rynku. Z tego co pamiętałem zrobiła na mnie wtedy całkiem przyzwoite wrażenie, niestety niewiele pozostało w mej pamięci do dzisiaj. Jednak mocno się zdziwiłem przy ponownej lekturze będąc na drugiej stronie powieści. Wystarczyło tylko to jedno zdanie - "...Mężczyzna o stalowych palcach sięga po strzykawkę..." - i kurtyna amnezji prawie całkowicie ustąpiła.
Fabuła "Klucza do północy" opiera się w głównej mierze na prywatnym śledztwie prowadzonym przez Alexa Huntera. Jest on właścicielem agencji detektywistycznej, która prowadziła przed laty sprawę zaginięcia córki amerykańskiego senatora - Lisy Chelgrin. Spędzając wakacje w Japonii, dziwnym zrządzeniem losu Alex poznaje Joannę Rand - właścicielkę klubu w Kioto - która jest łudząco podobna do poszukiwanej Lisy Chelgrin. Kiedy Alex postanawia doprowadzić do końca zaległą sprawę swojej firmy nie zdaje sobie nawet sprawy z powagi sytuacji. Ludzie odpowiedzialni za zniknięcie córki senatora mogą okazać się jej najbliższą rodziną, szalonymi naukowcami, a nawet osobami pociągającymi za najważniejsze sznurki w państwie.  
"The key to midnight" to powieść, która odcina się trochę od pozostałych utworów Deana. Gdyby nie liczyć wątku związanego z posthipnotycznym programowaniem umysłu, można by odnieść wrażenie, że bliżej temu utworowi do dokonań Mastiego ("Ikon/Kondor/Ofiara"). Nawet trochę więcej seksu się tu wkradło.
Pomimo tego, że powieść jest ciekawa i wciągająca, nie uświadczymy w niej zbyt dużo akcji. Więcej tu roboty detektywistycznej i rozgrywek politycznych.  
Bardzo podobało mi się także przybliżenie czytelnikowi uroków kraju kwitnącej wiśni.
Jeśli chodzi o zakończenie, które potrafi często zepsuć cały odbiór powieści, to wydaje mi się ciekawe, przemyślane i zaskakujące. Jednym słowem świetne.
Także jak dla mnie "Klucz do północy" to kolejna dobra pozycja w twórczości Deana.

Właśnie przypominało mi się, że miałem tutaj dopisać słów kilka . Lepiej dwa miesiące później niż wcale  .

Książkę tę przeczytałem dotychczas tylko raz, a to dlatego, iż zapisała się w mej pamięci jako średniak, który niespecjalnie mnie porwał fabularnie, że się tak wyrażę . Takie przynajmniej wrażenie odniosłem przed laty, teraz być może moja ocena uległaby zmianie i spojrzałbym na ową powieść nieco przychylniejszym okiem, kto wie?? 

W każdym bądź razie sporym zaskoczeniem było jak dla mnie umiejscowienie akcji utworu w Kraju Kwitnącej Wiśni i raczenie mnie przez autora ciekawostkami orientalnego świata . Dotychczas bowiem królowała w jego prozie tak barwnie opisywana południowa Kalifornia, gdzie poznaliśmy już niemal każdy mroczny zaułek w którym czaili się przeróżni dziwacy i szaleńcy  . Miejsce akcji w ostatecznym rozrachunku nie było jednak dla mnie jakimś mankamentem, co raczej ewenementem , natomiast to co mnie bardzo rozjuszyło [], to owa szpiegowska fabuła . Jakoś nie specjalnie podchodzi mi proza Deana w takowym wykonaniu i całe szczęście, że bardzo niewiele pisarz zaserwował nam takich wybryków literackich . Powieści szpiegowskie mają już swoich twórczych asów, Koontz natomiast czaruje mnie zupełnie innym wymiarem niesamowitości  , czego akurat w tej książce mi zabrakło  . Jasne, "Klucz do północy" ma również swój mroczny wydźwięk - wątek z nożycorękim doktorkiem [bodajże ze Szwajcarii jak mnie pamięć nie zwodzi] oraz amnezją Joanny Rand alias Lisy Chelgrin może się podobać w swojej ponurej, niepokojącej wymowie  . Do tego jeszcze dodać dwóch niebezpiecznych sadystów Ignacio Carrerę i Antonia Paza i mamy już repertuar niezłych gagatków  . Brakowało mi w tej powieści jednak klimatu niesamowitości, tudzież elementów grozy z pogranicza rzeczywistości, tak świetnie przez Deana zaprezentowanych w innych utworach wydanych u nas w tamtym czasie przez "Amber" . Co ciekawe jeszcze, o ile dobrze zazwyczaj kojarzę głównych męskich bohaterów u Koontza i ich poczynania na kartach powieści, tak Alex Hunter przeszedł u mnie jakoś bez echa... niestety ale prawie w ogóle nie pamiętam tej postaci  .

Może istotnie musiałbym po raz drugi zmierzyć się z tym tytułem, by utwierdzić się w słuszności powyższego przekonania, bądź też zweryfikować po ponad dekadzie swój pierwotny, mało pochlebny osąd o tym utworze  . Czas pokaże .

Guud



Fakt faktem, gdyby dali na okładce klucz i księżyc, to by było chyba za wiele.
W sumie okładka nie jest tragiczna.

Jak dla mnie łudząco podobna do okładki "Maski"  , ale w sumie nawiązuje do treści książki: japońskie klimaty plus podwójna tożsamość bohaterki, którą może symbolizować owa maska / twarz gejszy  .

Okładka zmieniła się z neutralnej na nie wiem... genialną   czy  koszmarną?



LUCZ DO PÓŁNOCY
Dean Koontz
tytuł oryginału: THE KEY TO MIDNIGHT
literatura anglojęzyczna
tłumaczenie: Izabela Matuszewska
liczba stron: 480
ISBN: 978-83-7885-587-3
oprawa: miękka ze skrzydełkami

data wydania: 13 maja 2015

Opis:

Opisu nie czytałem, ale chyba za dużo zdradza, bo jest dość obszerny. Co do tegorocznych okładek do DK to uważam że są świetne. Miłe dla oka podkreślenia tytułów i czcionka nazwiska autora. Tu jeszcze fajnie im wyszedł kontrast. Nawet te niewyszukane obrazki nie rażą w oczy. I tak są o niebo lepsze niż poprzednia seria z połową białą czy wcześniejsza nudziarnia jak do np. Bez tchu.

Okładka sama w sobie super, zawiera w sobie klimat mrocznego thrillera, choć z treścią powieści ma niewiele wspólnego .

Ale i tak radocha wielka, bo postęp w wizualizacji - że się tak wyrażę - powieści Deana ogromny   Czcionka też super - ma się wrażenie jakby to był oryginał z Bantamu sprzed kilku lat .

Oficjalny opis Wydawcy: