Strony: [1]   Do dołu
  Drukuj  
Autor Wątek: Suttree  (Przeczytany 7308 razy)
Linteath
Moderator

*




WWW
« : Września 10, 2011, 16:06:44 »



NAJZABAWNIEJSZA I NAJSMUTNIEJSZA KSIĄŻKA CORMACA MCCARTHY'EGO
Pośród rozbitków życiowych i wyrzutków społecznych rozmaitego sortu ? pijaków, prostytutek, zbirów, naciągaczy i pospolitych złodziejaszków, ślepców i paralityków, grabarzy, a także pewnej wiedźmy ? żyje sobie pewien rybak, Cornelius Suttree. Dla slumsów miasta Knoxville porzucił rodzinę, dostatek i wszelkie wygody. Zamieszkał na starej zdezelowanej łodzi, pod mostem, owianym złą sławą ostatniej trampoliny topielców. Rzeczny biznes idzie jednak kiepsko, związki z kobietami nie lepiej, a policja często kręci się pod mostem?

Zapraszam na polską stronę Cormaca, gdzie znajdziecie większą wersję okładki.
Zapisane

Linteath
Moderator

*




WWW
« Odpowiedz #1 : Października 11, 2011, 15:42:10 »

Jest już pewne, że 3 listopada zobaczymy Sutree w księgarniach. Czekaliśmy od kwietnia, więc poczekamy jeszcze ten niecały miesiąc...;)
Zapisane

Repta

*

Miejsce pobytu:
Trzebnica

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



« Odpowiedz #2 : Stycznia 15, 2014, 12:24:29 »

Dzisiaj skończyłem "Suttree" i bardzo ciesze się, że w końcu udało mi się przetrwać bo książka jest strasznie słaba. Nie podobało mi się w niej nic... Ostatnio z jakąś książką męczyłem się jakiś rok temu i była to ta sama książka... tylko wtedy nie wytrwałem i po 200 stronach rzuciłem w diabły, tym razem wytrwałem do końca. Ale w najbliższym czasie do tego autora na pewno nie będę się zbliżał.
Zapisane

Jedimati

*

Miejsce pobytu:
Derry

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



Stephen King <3

« Odpowiedz #3 : Stycznia 16, 2014, 17:08:36 »

Nie wiem dlaczego ci się ta książka i ten autor tak nie podoba. Nie jest to może poziom Drogi czy Trylogi Pogranicza ale mnie Suttree zachwyciło. Chodź ludzie nie lubiący stylu Cormaca i tak się nie przekonają, więc w twoim przypadku nie zabieraj się za inne książki. Chociaż spróbował bym kiedyś Trylogie Pogranicza lub Strażnika Sadu ;)
« Ostatnia zmiana: Stycznia 16, 2014, 17:10:32 wysłane przez Jedimati » Zapisane

"Books are a uniquely portable magic."  Stephen King
Cichy
Moderator

*

Miejsce pobytu:
Legionowo



WWW
« Odpowiedz #4 : Stycznia 16, 2014, 17:50:22 »

Akurat "Suttree" nie czytałem, więc się wypowiem :P. Słyszałem, że krytycy uznają tę powieść za najlepszą pod względem literackim i artystycznym w dorobku Cormaca. Nie wiem jak jest, w każdym razie Cormac dziwnie zaliczany bywa do literatury z tego rodzaju mainstreamu, który modnie jest czytać. Co mnie totalnie dziwi, bo to przecież ciężka, wymagająca literatura. Może dlatego Ci nie podeszło, Repta. W sumie przez język "Drogi" może łatwo się mknie, ale na ogół czytanie McCarthy'ego to bolesne, ale jakże oczyszczające i satysfakcjonujące przeżycie.
Zapisane
Repta

*

Miejsce pobytu:
Trzebnica

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



« Odpowiedz #5 : Stycznia 16, 2014, 21:00:20 »

"Drogę" czytało mi się bardzo fajnie i dlatego zamówiłem sobie na prezent "Suttree" i niestety tutaj spotkałem się ze ścianą bo ta książka totalnie mi nie podeszła ale też samego autora nie skreślam i pewnie kiedyś wezmę na warsztat inne jego książki. Ale na tę chwilę muszę sobie odpocząć od takiej literatury :P
Zapisane

Mandriell
Moderator Globalny

*

Miejsce pobytu:
Częstochowa

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



SHADYXV

WWW
« Odpowiedz #6 : Stycznia 23, 2014, 12:56:36 »

Widzę, że mam podobnie do Repty - Drogę przeczytałem migiem, i bardzo lubię choć aż takich zachwytów nad nią z mojej strony nikt nie uświadczy. To nie jest kraj dla starych ludzi też mam za sobą. Książka była słabsza od Drogi, ale czytało się ją dobrze. Mój główny zarzut to chyba... przeciętność tej książki. Fabularnie książka jakich wiele, językowo dobrze.

No i dochodzimy do Suttree... O la boga. Istna męka. Już właściwie pierwsza strona tak napchana jest takim na siłę sztucznym i denerwującym człowieka językiem, że ma się ochotę krzyknąć "stop!". Żeby jednak nie było, dzielnie czytałem. I o ile historia jest niczego sobie i możliwe, że by mnie wciągnęła, tak język jakim McCarthy posługuje się w tej książce jest zwyczajnie okropny. Jeśli ta sławna "ciężkość" Cormaca polega właśnie na tych przekombinowanych i często wręcz wywołujących w czytelniku uśmieszek politowania porównaniach i opisach przyrody/otoczenia to ja podziękuję. Bo ok, umiem docenić jeśli pisarz faktycznie postara się i stworzy barwny świat z nawet prostą fabułą, ale obroni się językowo i sprawi, że jego powieść zapadnie mi w głowie. Ba, wtedy nawet więcej niż docenię. Przeważnie zacznę o nim pisać pochwalne opinie i będę polecać wszystkim znajomym. Przygodę z Suttree zakończyłem na około 130 stronie i przyznam, że zwyczajnie pokonały mnie te jego porównania, opisy i pisarska maniera (której nie było ani w Drodze, ani w TNJKDSL), która dla mnie równa się z jakimś niezrozumiałym czytelniczym masochizmem. Czytałem już wymagające książki, czytałem takie, które miały ciężki styl, nawet i zły język. Suttree to niestety właściwie jedna z najgorzej napisanych książek. Szkoda, bo fabuła mnie strasznie ciekawi, lubię tego typu opowieści.

Nie wiem jak lepiej opisać to, co dokładnie mi przeszkadza w McCarthym w powieści Suttree... To nie jest tak, że dla mnie autor jest palantem i niezrozumiały dla mnie jest zachwyt nad jego twórczością. Mnie do tej pory niezmiernie interesuje trylogia pogranicza, jednak boję się, że stylem będzie taka sama jak to nieszczęsne Suttree.

Cichy napisał - "...czytanie McCarthy'ego to bolesne, ale jakże oczyszczające i satysfakcjonujące przeżycie." No nie mogę się z tym zgodzić przez to, że dodałeś to "oczyszczające i satysfakcjonujące przeżycie". We mnie maniera Cormaca z tej książki wywoływała narastające co stronę nerwy jak można tak przesadzać i wyolbrzymiać niektóre zupełnie przyziemne rzeczy, albo jak można rozwijać porównania łodzi (czy czegokolwiek innego - drogi, latarni) do czegoś tam na niemal stronę tekstu. Co mi to wnosi? Zasób pięknych słów? Możliwe, że chodziło Ci ogólnie o katharsis po ukończeniu danego tytułu ze względu na fabularne rozwiązania?

Do Suttree raczej nie wrócę. Mam w twardej oprawie, niemalże stan idealny. Jeśli ktoś chce, chętnie odsprzedam :)
Zapisane

Cichy
Moderator

*

Miejsce pobytu:
Legionowo



WWW
« Odpowiedz #7 : Stycznia 23, 2014, 22:00:14 »

No nie mogę się z tym zgodzić przez to, że dodałeś to "oczyszczające i satysfakcjonujące przeżycie". We mnie maniera Cormaca z tej książki wywoływała narastające co stronę nerwy jak można tak przesadzać i wyolbrzymiać niektóre zupełnie przyziemne rzeczy, albo jak można rozwijać porównania łodzi (czy czegokolwiek innego - drogi, latarni) do czegoś tam na niemal stronę tekstu.

Jak wspomniałem nie czytałem "Suttree", więc ciężko mi odnieść się do argumentów. Akurat rozwlekłość stylistyczna to nie jest coś, o co posądzałbym McCarthy'ego, więc tym bardziej jestem zdziwiony :). Za każdym razem jak go czytałem był oszczędny w słowach i potrafił powalić jednym porównaniem albo nawet i nie - wystarczyła sucha relacja faktów i zwalał na łopatki. Tyle że u niego te fakty łączą się w tak mistyczną całość, że wszelkie wartości, dobro i zło, życie i śmierć, miłość i nienawiść, przestają mieć jakikolwiek wartościowanie i stają się jednym przecudnym widowiskiem, w którym tragedia i komedia, cierpienie i rozkosz splatają się w jedną piękną historię życia ludzkości. Dlatego uważam to co pisze za oczyszczające - bo pozbawia mnie złudzeń, mówi, że nie muszę nic w życiu wartościować, bo są zjawiska - czy to potwornie złe, czy iluzorycznie piękne - które po prostu są na świecie i ja tego nie zmienię. Mogę jedynie je pokontemplować, a kiedy łączą się w tak mistyczny i ponadczasowy sposób jak np. w Trylogii Pogranicza, to można się nimi tylko zachwycić.

Co do opisów na całą stronę - to ma swoje zalety estetyczne. Nie tylko fabuła jest w stanie przynosić przyjemność w czasie lektury. Struktura zdań, ich splatanie, drobiazgowe wnikanie w opisywaną materię, matematyka rytmu... To wszystko można poczuć u dobrych pisarzy, nawet gdy opisują przez 2 strony mały kościółek. Tylko trzeba cierpliwości i trochę zaufania do nich. Dopiero co zacząłem "W poszukiwaniu straconego czasu" Prousta, 7 tomów, gdzie w jednym z nich podwieczorek opisany jest (ponoć - jeszcze nie dotarłem) na pół książki. Sądząc po pierwszym tomie jednak musi to być prawda, bo np. te 2 strony o kościele to właśnie z tej książki wziąłem :). Bardzo niewiele się tam dzieje, 100 pierwszych stron to opisy kilku wspomnień bohatera z dzieciństwa. Ale po języku i strukturze widać dobitnie, dlaczego uznaje się tę książkę za jedno z arcydzieł literatury.

Wydaje mi się, że takich książek trzeba trochę poczytać, żeby zacząć je czuć, tak jak ze sztuką współczesną - pierwsze dziesięć, dwadzieścia, sto dzieł uznamy za badziew, bo "jak tak można, co to w ogóle znaczy, też tak mogę", ale przy dwusetnym stwierdzimy "kurde, jednak coś w tym jest" i wrócimy do poprzednich 199 i dopiero zaczniemy się zachwycać. Mandriell, może za wcześnie się zabrałeś za "Suttree". Próbuję sobie to tak tłumaczyć, bo nie wierzę, żeby McCarthy popełnił słabą książkę :)
Zapisane
p.a.
Administrator

*

Miejsce pobytu:
Katowice

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



« Odpowiedz #8 : Listopada 01, 2015, 13:17:39 »

... chyba jednak popełnił ;)

Nie pamiętam już kiedy tak potwornie męczyłem się przy lekturze czegokolwiek. Rozdmuchana do niebywałych rozmiarów, przekombinowana wersja "Tortilla Flat". Powieść Steinbecka również nie przypadła mi du gustu, ale przynajmniej była krótka i czytało się ją lekko. W przypadku McCarthy'ego nie jest tak różowo, bo gość nie spocznie, dopóki nie opisze każdego chwastu rosnącego nad Tennessee River, stosując na dodatek wyszukane na siłę słownictwo. No i bohaterowie - mamy Suttree, którego Weltschmerz jest dla mnie całkowicie niezrozumiały; pojawiają się co prawda jakieś sugestie dotyczące jego wcześniejszego życia, ale w sumie nie uzyskujemy odpowiedzi, dlaczego wybrał sobie taki los. Z powodu tego niedookreślenia mnie ta postać zwyczajnie złości - bo po co robić coś z sensem w życiu, skoro można się upić albo ewentualnie upić? Jest niby zabawny Harrogate, który jednak częściej bywa prostu irytujący (aczkolwiek podejrzewam, że spodoba się miłośnikom "Tortilla Flat", bo to postać podobna do tych stworzonych przez Steinbecka). Jest cała masa wyrzutków społecznych, którzy pojawiają się na kartach powieści w zasadzie bez żadnego wprowadzenia, niby odgrywają jakąś rolę w przygodach bohatera, ale tak naprawdę mogłoby ich nie być. Czy nie lepiej byłoby rozpisać jedną, dwie porządne postacie drugiego planu? Z powodu ilości, niezliczonych ksywek i pojawiania się raz na jakiś czas (nawet Harrogate w którymś momencie w zasadzie znika z pola widzenia), wszystkie te postacie zlewały mi się w jedną masę. Wyjątkiem jest stary murzyn Abe, który jest chyba najciekawszą postacią w całej książce, szkoda, że nie ma go tu więcej.

Ok, czasami zdarzy się jakaś nieco bardziej zajmująca przygoda, dwa lub trzy razy zachwycił mnie fragmencik dialogu, ale te pozytywy nikną w morzu nudnej treści i pretensjonalnego słownictwa. Mam też wrażenie, że pierwsza połowa książki jest nieco ciekawsza, natomiast im dalej w las, tym gorzej. A może po prostu miałem już tej książki dosyć?

I nie jest to satysfakcjonująca lektura, w żadnym razie. Fabuła kogoś może wciągnąć, mnie osobiście męczą przygody wyrzutków na własne życzenie. Natomiast język... Proust bywa męczący, ale jego opisy są eleganckie i po prostu ładne. Te napisane przez McCarty'ego najzwyczajniej w świecie męczą.

Jadę z Cormakiem chronologicznie, przede mną "Krwawy południk", ale wiem, że prędko się za to nie zabiorę, bo "Suttree" kompletnie zawiódł moje oczekiwania, mimo wszystko delikatnie rozbudzone (choć wielkim fanem nie jestem) przez jego trzy pierwsze powieści.

EDIT

A, byłbym zapomniał. Osobiście generalnie nie przepadam za książkami o tak fragmentarycznej narracji. Nie mówię, że każda powieść ma cechować zegarmistrzowska precyzja, ale lubię, jak poszczególne wydarzenia JAKKOLWIEK się zazębiają. Tu tego w zasadzie nie ma, zwłaszcza w drugiej połowie książki. A przecież nie brakuje tu wydarzeń charakterystycznych, dramatycznych. Każdy rozdział można czytać oddzielnie, w dowolnej kolejności, która tak naprawdę nie ma tu ŻADNEGO znaczenia.
« Ostatnia zmiana: Listopada 01, 2015, 13:36:22 wysłane przez p.a. » Zapisane
Mandriell
Moderator Globalny

*

Miejsce pobytu:
Częstochowa

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



SHADYXV

WWW
« Odpowiedz #9 : Listopada 03, 2015, 13:43:48 »

Już do treści Suttree odnosił się nie będę, ale p.a. cudownie wypunktował odnośnie tej powieści wszystkie elementy, które w prozie Cormaca (nie zawsze, ale jednak) mnie niemiłosiernie drażnią.

A dokładniej :


Nie pamiętam już kiedy tak potwornie męczyłem się przy lekturze czegokolwiek. Rozdmuchana do niebywałych rozmiarów, przekombinowana wersja "Tortilla Flat". Powieść Steinbecka również nie przypadła mi du gustu, ale przynajmniej była krótka i czytało się ją lekko. W przypadku McCarthy'ego nie jest tak różowo, bo gość nie spocznie, dopóki nie opisze każdego chwastu rosnącego nad Tennessee River, stosując na dodatek wyszukane na siłę słownictwo.

(...)

 Natomiast język... Proust bywa męczący, ale jego opisy są eleganckie i po prostu ładne. Te napisane przez McCarty'ego najzwyczajniej w świecie męczą.


Zapisane

Machno

*

sponsor forum
SPONSOR
FORUM



« Odpowiedz #10 : Maja 10, 2017, 23:50:05 »

Przebrnąłem przez tą cegłę. Wszelkie plusy i minusy zostały już wypunktowane. Myślę, że McCarthy po prostu przesadził w sowich ulubionych formach stylistycznych. To, co było czytelne w trylogii pogranicza, tutaj staje się męczące i nudne. Wymęczyłem tą książkę, i gdyby to był mój pierwszy kontakt z jego twórczością, prędko bym do niej nie wrócił. A tak wiem, że jest po co sięgać.
Ta książka to jeden wielki niewypał, z kilkoma ciekawymi fragmentami. Można było z tego zrobić kolejną sagę, bo przecież postaci były barwne i miały potencjał. A tak wyszło wielkie nie wiadomoco.
Zapisane
Strony: [1]   Do góry
  Drukuj  
 
Skocz do: